ΔΕ ΓΚΕΗΜ ΙΖ ΟΒΕΡ. Η χώρα χρεοκόπησε. Και δε χρεοκόπησε σήμερα. Είναι χρόνια τώρα σε τροχιά χρεοκοπίας με τη μόνη διαφορά, ότι όλοι γνώριζαν πλην του ελληνικού λαού. Οι αγορές ήξεραν, οι ευρωπαίοι εταίροι μας γνώριζαν , η κομματοκρατια το γνώριζε. Ο μόνος που δε γνώριζε ήταν ο λαός… Αυτό το Θηρίο (Beast) που με δανεικά εξέθρεψαν και τώρα θα τους κατασπαράξει.
Πως άραγε κομματοκρατία και τράπεζες θα χρυσώσουν το χάπι? Πως μπορείς να πείσεις δέκα εκατομμύρια εξαγριωμένους να επιστρέψουν σε όρους διαβίωσης 60ες ? Πώς να πεις στο εξαγριωμένο πλήθος ότι το υψηλό βιοτικό επίπεδο της τελευταίας δεκαετίας εξασφαλίστηκε με οργιώδη δανεισμό? Που χρηματοδότησε μια άνευ προηγουμένου αύξηση μισθών της τάξης του 85% (όταν στη Γερμανία η αντίστοιχη αύξηση είναι μόλις 8% !!!) και ότι τώρα ήρθε η ώρα όλα αυτά να κοπούν, με το γελοίο επιχείρημα ότι τόσα χρόνια «ζούσαμε όλοι(?) πάνω από τις δυνάμεις μας»? Πως να εξηγήσεις σ ένα σαλταρισμένο λαό ότι οι τερατώδεις σπάταλες δεν αποτύπωναν την πραγματική εικόνα της οικονομίας, αλλά έγιναν με χρήματα που η κομματοκρατία δανείστηκε (από τους «κερδοσκόπους») και που διέθεσε με αποκλειστικό σκοπό την εξαγορά ψήφων για την κατάλη(ψ,σ)η του κράτους?
Πως οι τράπεζες θα αξιώσουν την επιστροφή των τοξικών τοκογλυφικών δανείων που με τη μόχλευση φτηνού χρήματος παρείχαν αφειδώς σε κάθε κακομοίρη , είτε αυτός ήταν μαύρος , είτε άσπρος , είτε τηνεηντζερ , ή και άπορος ακόμα? Και το «χειρότερο», πως θα τα πάρουν πίσω? Προσωπικά επιχαίρω με το τελευταίο, μιας και εδώ κουμπώνει τέλεια το «οποίος σκάβει το λάκκο του αλλουνού πέφτει ο ίδιος μέσα» (όπου «λάκκος» βλ. τοκογλυφικά επιτόκια σε καταναλωτικά και πιστωτικές).
Πώς θα μπορέσει η κομματοκρατια να εξηγήσει ότι τα φτηνά δανεικά που τα «γεράκια» 30 χρόνια τώρα της δανείζουν, αντί να τα διαθέσει για τη θωράκιση της χώρας τα διέθεσε με γνώμονα αποκλειστικά την πελατειακή ικανοποίηση της ακόρεστης βλαχιας του νεοέλληνα για φτηνές ΜπεΜΒε?
Θα τη γλιτώσει απ το Θηρίο αν βγει και πει πώς για το ελληνικό Βατερλό φταίει η Γερμανία? Που εκμεταλλευόμενη το κοινό νόμισμα και την αύξηση της ανταγωνιστικότητάς της, εξήγαγε Καγιεν στου νότου τα κοροΐδα? Που συσσώρευσε για τον εαυτό της εξωπραγματικά εμπορικά πλεονάσματα, φορτώνοντας την ίδια στιγμή τον «εξυπνότερο λαό του κόσμου» με αστρονομικά ελλείμματα? Δεν το πολυνομιζω… Εκεί είναι που θα γίνει του Δεκέμβρη το κάγκελο….
Για το ποιος φταίει ή το ποιος φταίει περισσότερο απ’ τους εκπροσώπους της κομματοκρατιας δεν είναι η ώρα τώρα. Στην παρούσα στιγμή η χώρα επείγεται να γλιτώσει από την επικείμενη χρεοκοπία η οποία αν δεν αποφευχθεί, θα κάνει την Ελλάδα να μοιάζει με τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι του Αυγούστου του 45. Και ναι μεν η παρούσα κυβέρνηση δε φέρει την κύρια ευθύνη για τη διαμόρφωση των συνθηκών που οδηγούν στον πυρηνικό όλεθρο, ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΟΜΩΣ ΑΚΕΡΑΙΑ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ, ΑΝ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ Ή ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΤΑΙΩΣΕΙ ΤΟΝ -ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΑΜΦΙΒΟΛΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΒΕΒΑΙΗΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ- ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΔΙΑΣΩΣΗΣ…
Το να βάλεις στη παρούσα στιγμή το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό και να παίξεις με την τρόικα και τα σκληρά μέτρα που προτίθενται να σου επιβάλλει, είναι ισοδύναμο με το πάτημα του κουμπιού που την 6η και την 9η Αυγούστου του 1945 απελευθέρωσε το «Χοντρομπαλά» και το «Μικρό Αγόρι»… Τις δυο τρομακτικής ισχύος πυρηνικές βόμβες που σκόρπισαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τον όλεθρο και τη καταστροφή…
Η λογική της λήψης αποφάσεων με γνώμονα αποκλειστικά το στενό κομματικό συμφέρον (που τόσα δεινά προκάλεσε στην Πατρίδα τα τελευταία 30 χρόνια), φαίνεται ότι και στις μαύρες αυτές μέρες, ζει και να βασιλεύει! Ακόμα και σε αυτή, την ύστατη στιγμή!
Εμβρόντητοι όλοι παρακολουθήσαμε επί μέρες την κυβέρνηση να ΜΗΝ προσφεύγει στο μηχανισμό. Να ΜΗΝ πατάει το κουμπί! Και να αρνείται σθεναρά (!!!) τα μέτρα του ΔΝΤ για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, νέες περικοπές μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, περικοπές των συντάξεων και επέκταση των περικοπών μισθών και στον ιδιωτικό τομέα… Η υποψία που είχα ότι ακόμα και σε αυτή την ύστατη στιγμή, προτάσσεται αντί του εθνικού συμφέροντος (άμεση προσφυγή στο μηχανισμό) το στενό κομματικό συμφέρον (πολιτικό κόστος από τα μέτρα που το ΔΝΤ θα επιβάλει) έγινε σχεδόν βεβαιότητα, όταν διάβασα την ερμηνεία που έδωσε ο αυστριακός υπουργός Οικονομικών Γιόζεφ Πρελ , για το γεγονός ότι δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμη το πακέτο στήριξης. Μιλώντας στο πρωινό μαγκαζίνο της αυστριακής ραδιοφωνίας, Ö1, ο κ. Πρελ επισημαίνει ότι η Ελλάδα είναι εκείνη που δεν ζητά την ενεργοποίηση του πακέτου. «Η Αθήνα επιδίδεται σε τακτικισμούς επειδή δεν είναι σύμφωνη με κάποιους όρους του μηχανισμού. Οι αγορές εκπέμπουν το μήνυμα ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ενεργήσει», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αυστριακός υπουργός!!! Να λες ο θεός να βάλει το χέρι του με δαύτους…
Τελικά δε χρειάστηκε το χέρι του θεού… Αρκούσε το χέρι των αγορών. Η ρυθμοί που τα πράγματα τρέχουν είναι καταιγιστικοί… Ακόμα και αν ψέλλιζαν ή συνεχίζουν να ψελλίζουν για κόκκινες γραμμές (!!!), ακόμα και αν έχουν τη ψευδαίσθηση ότι είναι σε θέση να θέτουν όρους (!!!) , είναι θέμα ολίγων μόνο ημερών να συρθούν στην ουσία του μηχανισμού (αν τελικά υπάρξει και θεός φυλάξει αν κάτι πάει στραβά).
Θέλω να πιστεύω ότι η καθυστέρηση της προσφυγής μας στο μηχανισμό διάσωσης (αν έγινε με γνώμονα το πολιτικό κόστος και δεν απαιτήθηκε από τους γερμανούς μέχρι τις εκλογές της 9ης Μαΐου στη Ρηνανία), ήταν και ο επιθανάτιος ρόγχος ενός ξεπερασμένου και διεφθαρμένου συστήματος. Ελπίζουμε τώρα όλοι, ότι θα αντιληφθούν επιτέλους ότι το παιχνίδι τέλειωσε και η παρτίδα χάθηκε. Και θα προτάξουν έστω και την ύστατη αυτή στιγμή, το εθνικό συμφέρον μπρος και πάνω απ το κομματικό.
Είναι ομολογουμένως δύσκολο να παραδίδεις τα οφίτσια. Να κατεβάζεις το στέμμα απ το κεφάλι. Ο ανθρώπινος ψυχισμός δεν μπορεί να το αποδεχθεί εύκολα και θα κάνει τα πάντα για να το αποφύγει. Σύμφωνα και με τους παραδεκτούς κανόνες της ψυχιατρικής, εκεί που η λογική τελειώνει, αρχίζει η πίστη στο μεταφυσικό. Όπως συμβαίνει και με τον καρκινοπαθή που βλέποντας το χάροντα να πλησιάζει, φτάνει ως και στη Κούβα ακόμα, ψάχνοντας απεγνωσμένα για κίτρινους σκορπιούς. Για να τους ξεκοιλιάσει να βγάλει το δηλητήριο και να το φάει , μπας και μια στο δις τη γλιτώσει… Μέχρι να τον καταβάλουν εντελώς οι δυνάμεις του και να αφεθεί ήρεμα στις αγκάλες του αιώνιου Μορφέα…
Η κατάσταση έχει σήμερα ως εξής: Ακόμα και η προσφυγή μας στο μηχανισμό στήριξης δε μας γλιτώνει απ τη χρεοκοπία… Τα "ασφάλιστρα κινδύνου" CDS προεξοφλούν χρεοκοπία της χώρας, φέρνοντας την Ελλάδα στην τρίτη θέση παγκοσμίως μετά την Αργεντινή και τη Βενεζουέλα… Πληθαίνουν κάθε μέρα οι φωνές ότι είναι απαραίτητη η αναδιαπραγμάτευση του χρέους με 1 στους 4 οικονομολόγους που σφυγμομέτρησε το Reuters να θεωρούν ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει μέσα στην επόμενη πενταετία και όλοι πλέον να θεωρούν ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε χειρότερη θέση από το Πακιστάν, την Ουκρανία, το Ντουμπάι, την Ισλανδία, την Λετονία και την Πορτογαλία (βλ. FT στο euro2day)…
Η διεθνής συγκυρία καθώς και κατάσταση που η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή δημιουργούν συνθήκες απόλυτης ρευστότητας, σε βαθμό μάλιστα τέτοιο , που αν στην άλλη άκρη του κόσμου το πέταγμα μιας πεταλούδας (butterfly) δώσει σεισμό 6 Ρίχτερ στη Γερμανία, η Ελλάδα θα μετατραπεί αμέσως σε σεληνιακό τοπίο…
Η κομματοκρατία έχει ιστορική ευθύνη έναντι των επερχόμενων γενεών και πρέπει για αυτό α) να αναλάβει τις ευθύνες της και να ζητήσει συγνώμη από τον ελληνικό λαό για την 30ετη εξαπάτησή του β) να δείξει στον ελληνικό λαό το μέγεθος της φτώχιας που τον περιμένει και γ) να αφήσει τη χώρα στο κυβερνείο της τρόικας η οποία –αν δε χρεοκοπήσουμε-, θα αναλάβει σε βάθος δεκαπενταετίας το δύσκολο εγχείρημα να «ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γέρα και αξιόπιστα υλικά» (που λέει και ο Γιώργος).
Εξάλλου , δεν είναι η πρώτη φορά που ξένοι γλιτώνουν την Ελλάδα απ τα νύχια των Ελλήνων. Το έχουν ξανακάνει. Το 1897, με τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, ένας ξένος, ο Εδουάρδος Λω, εξυγίανε τα δημοσιονομικά της Ελλάδας, προστάτευσε το δημόσιο συμφέρον από την κλεπτοκρατία της εποχής και οδήγησε την Ελλάδα στην πρωτοφανή ανάπτυξη των πρώτων χρόνων του 20ού αιώνα - εκείνη την ανάπτυξη που άνοιξε τον δρόμο στην πολιτική μεταρρύθμιση του 1909.
Έχει η σημερινή ηγεσία ιστορική ευθύνη να μείνει μακριά από τη λογική του στενού κομματικού συμφέροντος. ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ΠΟΛΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΓΡΙΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΤΣΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΜΑΣ. Να μείνει μακριά από λογικές του τύπου «Αν χρεοκοπήσουμε εμείς ξεκινάει το ντόμινο που θα τινάξει στον αέρα το χρηματοπιστωτικό σας σύστημα και την ίδια σας την ευρωζωνη. Για αυτό πάρτε το χαμπάρι, ότι δε μπορείτε να μας αφήσετε να χρεοκοπήσουμε. Θα μας σώσετε θέλετε δε θέλετε. Θα πάρουμε κάποια μέτρα, αλλά όχι αυτά που θέλετε εσείς αλλά αυτά που θέλουμε εμείς. Θα πάρουμε τόσα και τέτοια μέτρα που να αποκλείουν τις μαζικές λαϊκές αντιδράσεις και να μας εξασφαλίζουν την παραμονή μας στην εξουσία»…
Τα όρια , είναι εδώ πολύ στενά. Ελλοχεύει ο σοβαρότατος κίνδυνος, να προκαλέσεις άγρια το θυμικό του Σωτήρα σου. Να δημιουργήσεις στο Σωτήρα σου αντίδραση και μίσος!!! Και όχι μόνο να μη σε σώσει, αλλά να σε πετάξει βορά στα όρνεα της «κερδοσκοπίας» και να απολαμβάνει το θέαμα όπως θα σου ξεσκίζουνε τις σάρκες. Ή να σε σώσει τώρα (αν δε γίνεται αλλιώς), και να σε λιώσει όπου σε πετύχει αργότερα… Και για να καταλάβεις ότι οι διακρατικές σχέσεις είναι ίδιες με τις διαπροσωπικές, ακου αυτό:
Ο καθώς πρέπει κύριος Γ (όπως λέμε Γερμανός) αποφάσισε να παντρευτεί με τη φτωχιά την Ε (όπως λέμε Ελληνίδα). Και έκαμε μαζί της οικογένεια (όπως λέμε Ε.Ε). Την έβαλε στο κύκλο του, παρότι γνώριζε ότι ήταν μια παξιμαδοκλέφτρα. Απ’ κει που η Ε μάζευε ραδίκια, γύρεψε και τελικά με τα λεφτά του Γ, πήρε σκουλαρίκια… Ο Γ ήξερε ότι η Ε δεν ήταν ότι καλύτερο για οικογένεια. Ήξερε ότι ήταν σπάταλη , επιπόλαιη και ότι γενικά, είχε βεβαρημένο παρελθόν (περιστασιακές σχέσεις , ασωτία , αλητεία κλπ).
Κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου τους, υπέπεσε στην αντίληψή του ότι συχνά πυκνά η Ε του… ξενοκοιμόταν. Ο Γ , θες λίγο η καριέρα , θες λίγο τα παιδιά , θες λίγο τα κοινά περιουσιακά, ανέχτηκε αυτή τη «χαμηλής» στάθμης παραβατικοτητα της Ε, για χάρη της οικογένειας. Η Ε όμως το παράκανε. Σε μια απ τις πολλές εκτός γάμου σχέσεις της, κόλλησε ηπατίτιδα . Αμέσως τη μετέδωσε στο Γ ενώ από την κοινή τουαλέτα του σπιτιού, κόλλησαν και τα παιδιά… Η Ε έφερε στο σπίτι το κακό και μόλυνε ολόκληρη την οικογένεια… Όλεθρος και καταστροφή για την οικογένεια!
Η χαμηλής έντασης παραβατικοτητα που ο Γ τόσο καιρό ανεχόταν, του κατέστρεψε το σπίτι! Θες να φταίει η ατυχία, θες η επιπολαιότητα της Ε, θες η αδικαιολόγητη ανεκτικότητα του Γ, το κακό είχε γίνει. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ότι μέχρι χθες ανεχόσουν ως αντικειμενικά χαμηλής στάθμης αποκλίνουσα συμπεριφορά, γίνεται ξαφνικά Μέγα Έγκλημα, όταν το αποτέλεσμα που η αποκλίνουσα συμπεριφορά παράγει, μεταβάλει υπέρμετρα τη ζωή σου , κατά τρόπο απολύτως δυσμενή.
Παρ όλα αυτά ο Γ , σκεπτόμενος ψύχραιμα αποφασίζει να μη χωρίσει την Ε. Αυτά που θα έχανε (κοινά περιουσιακά , παιδιά , διατροφές ,δικηγόροι , δικαστήρια κλπ) , στάθμισε ότι θα ήταν πολύ περισσότερα από αυτά που θα έδινε.
Για να παραμείνει όμως η Ε μέλος της οικογένειας , ο Γ της έθεσε σκληρούς όρους , ώστε να μη ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο και να μη διαταραχθεί ξανά η συνοχή της οικογένειας. Απαίτησε από την Ε να κόψει αμέσως την άσωτη ζωή και προκειμένου να τα καταφέρει, αξίωσε από την Ε να παρακολουθείται στενά από ψυχολόγο .
Η Ε, γνωρίζοντας άριστα τις ισορροπίες της οικογένειας και προτάσσοντας το προσωπικό της συμφέρον (δικαίωμα στην ασωτία), αρνείται κατηγορηματικά. Όχι μόνο δε ζητάει συγνώμη για το κακό που έκαμε στην οικογένεια , όχι μόνο δε δέχεται τους –δίκαιους- όρους του Γ , αλλά πάει σε δικηγόρο και στέλνει εξώδικο στον Γ, γνωστοποιώντας του ότι οι όροι που της θέτει είναι επαχθείς (!!!) και ότι αν ο Γ δεν υπαναχωρήσει, θα του τινάξει την οικογένεια στον αέρα!!! Θα ζητήσει διαζύγιο, θα πάρει τα παιδιά και θα σηκωθεί να φύγει, θα αξιώσει διατροφή για τον εαυτό της και τα παιδιά και θα του κάνει και αγωγή για τη συμμετοχή της στα αποκτήματα για τη μισή του περιουσία…
Εμβρόντητος ο Γ, υπαναχωρεί και δέχεται τους όρους της Ε , γιατί στη δεδομένη στιγμή δε γίνεται αλλιώς…
Ερωτάται: Ο Γ μισεί την Ε? Και αν ναι μήπως της τη φυλάει άγρια για αργότερα???? Και τι να περιμένει άραγε την Ε αν ο Γ πάει σε πλαν μπι , γράψει τη περιουσία του σε οφ σορ και κάνει λίγο υπομονή μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά?
