Στο
προηγούμενο ποστ, αναφέρθηκα σε ανώνυμη καταγγελία που δημοσιεύτηκε στις
18/02/2012 στο διαδίκτυο, σύμφωνα με την οποία οι τράπεζες πιθανόν να είχαν
προβεί κατά το χρόνο εκταμίευσης των
δανείων σε Ελβετικά φράγκα σε ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΜΕ
ΠΙΣΤΩΤΙΚΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ ή ΑΣΦΑΛΙΣΗ για το ποσό των Ελβετικών φράγκων που δανείστηκαν
στη διατραπεζική και στη συνέχεια δάνεισαν στους καταναλωτές, με αποτέλεσμα να καρπώνονται σήμερα τη διαφορά μεταξύ της
ισοτιμίας που οι καταναλωτές υποχρεώνονται να αποπληρώνουν τα δάνεια και της ισοτιμίας που οι τράπεζες
πιθανόν «κλείδωσαν» με πιστωτικά παράγωγα ή ασφάλιση κατά το χρόνο εκταμίευσης
του δανείου. Η καταγγελία δημοσιεύεται σε πριντ σκριν εδώ και σε λινκ εδώ.
Σε
αυτό το ποστ επιχειρείται να διερευνηθεί το παραπάνω -κρίσιμο για τη δικαστική
πορεία της υπόθεσης- ζήτημα. Επίσης, αν αντιστάθμιση συναλλαγματικού κινδύνου θα
μπορούσε να κάνει ο οποιοσδήποτε καταναλωτής που δανείστηκε σε Ελβετικό φράγκο.