1.
Με την υπ' αριθμ. 4/2019 απόφαση της
Πλήρους Ολομελείας του Αρείου Πάγου κρίθηκε
ότι δηλωτικοί όροι μιας σύμβασης
είναι οι συμβατικοί όροι που απηχούν εθνικές ρυθμίσεις αναγκαστικού ή ενδοτικού
δικαίου. Ότι κατά το άρθρο 1 παρ. 2 της Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ "Οι ρήτρες της
σύμβασης που απηχούν νομοθετικές ή κανονιστικές διατάξεις αναγκαστικού
δικαίου δεν υπόκεινται στις
διατάξεις της παρούσας οδηγίας" (εξαιρούνται από τον δικαστικό έλεγχο
καταχρηστικότητας). Ότι αποκλείονται από
το πεδίο εφαρμογής τής Οδηγίας και
εξαιρούνται από τον δικαστικό έλεγχο καταχρηστικότητας οι συμβατικές
ρήτρες που, ως δηλωτικοί όροι τής σύμβασης, απηχούν τις ενδοτικού
δικαίου διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας χωρίς να τροποποιούν το
περιεχόμενο τους ή το πεδίο εφαρμογή τους.
2.
Η υπ’ αριθμ. 356/2018 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ναυπλίου, εδέχθη αναφορικά
με την ένδικη διαφορά από Σύμβαση Στεγαστικού Δανείου σε Συνάλλαγμα Ελβετικού
Φράγκου, μεταξύ άλλων, τα εξής:
