3. Ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε)

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ η έναρξη αναγκαστικής εκτέλεσης με την ταμειακή βεβαίωση καταλογισθέντος ποσού, εάν προηγουμένως ο υπόχρεος δεν έχει λάβει ΠΛΗΡΗ γνώση της σε βάρος του καταλογιστικής πράξης (που εν προκειμένω συντελείται με την από 17/09/2011 εγγραφή του ηλεκτροδοτούμενου ακινήτου στις μηχανογραφικές καταστάσεις της ΔΕΗ), η οποία ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ αποτελεί νόμιμο τίτλο είσπραξης της οφειλής (ΕΣ Ι Τμ. 574/2008, 1791/2007,1406, 994/2006, ΣτΕ 1620/2005, 2282/2000).

Με απλά λόγια: Δεν επιτρέπεται η είσπραξη από τη EUROBANK ούτε η έναρξη αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της περιουσίας του φορολογούμενου με την ταμειακή βεβαίωση των τελών κυκλοφορίας, εάν προηγουμένως ο φορολογούμενος δεν λάβει ειδικό εκκαθαριστικό σημείωμα που του αποστέλλει η διοίκηση, από το οποίο λαμβάνει ΠΛΗΡΗ γνώση της σε βάρος του καταλογιστικής πράξης των τελών κυκλοφορίας και της μεθόδου υπολογισμού τους (κυβισμός, παλαιότητα, εκπομπή ρύπων, στοιχεία κυκλοφορίας οχήματος, μεθόδου υπολογισμού κλπ). Αυτονόητο είναι ότι η EUROBANK δεν νομιμοποιείται να αποστείλει λογαριασμό στα σπίτια των φορολογούμενων (!!!) αξιώνοντας την καταβολή των τελών κυκλοφορίας στα ταμεία της, δίχως να προηγηθεί κοινοποίηση από τη διοίκηση προς τον φορολογούμενο της καταλογιστικής πράξης των τελών κυκλοφορίας. Υπό την προϋπόθεση αυτή και μόνο, τα τέλη κυκλοφορίας νομίμως συνεισπραττονται από την Eurobank και τις άλλες τράπεζες [άρθρο 2 του ν.δ. 356/1974 (ΚΕΔΕ)].   

Έκτακτο ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών. Το ΤΕΛΟΣ του Συστήματος

Η επιβολή του  ειδικού τέλους ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε), έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ΦΟΡΟΥ εφ` όσον πρόκειται για περίπτωση επιβολής, άνευ ανταλλάγματος, υποχρεωτικής χρηματικής επιβαρύνσεως σε κατηγορία συναλλασσομένων και συγκεκριμένα πρόκειται για χρηματική, υποχρεωτική και οριστική –όπως φαίνεται- οικονομική επιβάρυνση των φορολογουμένων, η οποία σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού των Οικονομικών θα επεκταθεί μέχρι το 2014 με πρόβλεψη να ενταχτεί ως μόνιμο φορολογικό μέτρο στο  νέο φορολογικό νόμο…

Το ως άνω «τέλος» (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε) παρά τον χαρακτηρισμό του σαν τέλους, αποτελεί στην ουσία  ΦΟΡΟ, κατά τη δημοσιονομική έννοια του όρου τούτου και ΟΧΙ "ανταποδοτικό τέλος", αφού καταβάλλεται από τον φορολογούμενο χωρίς να υπάρχει ΑΜΕΣΟ και ειδικό αντάλλαγμα, κάποια δηλαδή ειδική αντιπαροχή από το Κράτος ή από άλλο δημόσιο φορέα ως αντιστάθμισμα για την παροχή του (ΑΠΟλομ 751/ 1986).

 

Η δικαιολόγηση του μέτρου ότι «επιβάλλεται σε περιουσία της οποίας η πραγματική αξία εξαρτάται απολύτως από την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων (!!!) και συνεπώς εμπεριέχει σαφή στοιχεία ΕΜΜΕΣΟΥ ανταποδοτικότητας» (βλ. τελευταία παράγραφος σελ. 1 της αιτιολογικής έκθεσης), αποδεικνύει περίτρανα, ότι το εν λογω «τέλος» αποτελεί στην ουσία ΦΟΡΟ, αφού η ανταποδοτικότητα του τέλους χαρακτηρίζεται με την αιτιολογική έκθεση ρητά ως ΕΜΜΕΣΗ ["ανταποδοτικό τέλος" νοείται μόνο όταν υπάρχει ΑΜΕΣΟ και ειδικό αντάλλαγμα από το Κράτος (ΑΠΟλομ 751/ 1986)] … 

Έκτακτο ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε.)

Αντισυνταγματικότητα του "τέλους" 

Επειδή, στο άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζεται ότι «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», στο δε άρθρο 78 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι  «Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται ούτε εισπράττεται χωρίς τυπικό νόμο που  καθορίζει το υποκείμενο της φορολογίας και το εισόδημα, το είδος της  περιουσίας, τις δαπάνες και τις συναλλαγές ή τις κατηγορίες τους, στις  οποίες αναφέρεται ο φόρος». Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι ο νομοθέτης είναι, κατ` αρχήν, ελεύθερος να καθορίζει τις διάφορες μορφές των  οικονομικών επιβαρύνσεων για τη δημιουργία δημοσίων εσόδων προς κάλυψη των δαπανών του κράτους, που δύνανται να επιβληθούν στους βαρυνόμενους πολίτες με διάφορους τρόπους, περιορίζεται όμως από ορισμένες γενικές αρχές, με τις οποίες επιδιώκεται από το συνταγματικό νομοθέτη η πραγμάτωση των κανόνων της φορολογικής δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου γενικότερα. Οι αρχές αυτές είναι η καθολικότητα της επιβάρυνσης και η ισότητα αυτής έναντι των βαρυνομένων, εξειδικευόμενη με τον, κατ` αρχήν, βάσει ορισμένης φοροδοτικής ικανότητας, καθορισμό του φορολογικού βάρους, το οποίο, πάντως, επιβάλλεται επί συγκεκριμένης και εξ αντικειμένου οριζόμενης φορολογητέας ύλης, όπως είναι το εισόδημα, η περιουσία, οι δαπάνες ή οι συναλλαγές. Κατά την έννοια όμως των ίδιων ως άνω συνταγματικών διατάξεων, ο φόρος δεν αποκλείεται να βαρύνει ορισμένο μόνο κύκλο προσώπων ή πραγμάτων, εφόσον πλήττει ορισμένη φορολογητέα ύλη, η οποία, κατ` αυτό τον τρόπο, επιτρέπει την επιβάρυνση του συγκεκριμένου αυτού κύκλου φορολογουμένων βάσει γενικών και αντικειμενικών κριτηρίων που τελούν σε συνάφεια με το ρυθμιζόμενο θέμα (Σ.τ.Ε. 2469- 2471/2008 Ολομ.).

Με ποιο τρόπο ενδέχεται να βγεις σύντομα από τον Τειρεσία, αν η Τράπεζα σου βγάλει διαταγή πληρωμής

Αν η Τράπεζα εκδώσει εναντίον σου διαταγή πληρωμής και σου την κοινοποιήσει εγκαίρως (εντός διμήνου από την έκδοσή της), σε έχει φέρει προ τετελεσμένων. Με το που σου κοινοποιείται, έχεις αυτομάτως μπει στην Τειρεσίας AE , με μια διαδικασία που δεν ενδιαφέρει να αναλύσω. Στην  Τειρεσίας ΑΕ εμφανίζονται η διαταγή πληρωμής και το ποσό που με αυτή  επιτάσσεσαι  να καταβάλεις στην τράπεζα.

Μόλις περάσουν 3 ημέρες από την κοινοποίηση της διαταγής πληρωμής, η τράπεζα μπορεί να προχωρήσει σε κατάσχεση της περιουσίας σου. Στη συνέχεια  ακoλουθεί  ο πλειστηριασμός των περιουσιακών σου στοιχείων.

Επιγραμματικά, η Διαταγή Πληρωμής μπορεί να ακυρωθεί εν όλω ή εν μέρει  με ανακοπή η οποία πρέπει να ασκηθεί εντός 15 εργάσιμων ημερών από την κοινοποίηση της Διαταγής Πληρωμής. Μοναδικός κατά βάση τρόπος για να ακυρώσεις τη Διαταγή Πληρωμής από σύμβαση δανείου με τράπεζα, είναι να αποδείξεις ότι αυτή εκδόθηκε βάσει άκυρης σύμβασης.  Για τις προδιατυπωμένες συμβάσεις όπως οι συμβάσεις δανείων και καρτών τους όρους των οποίων ΔΕΝ μπορείς να διαπραγματευτείς με την τράπεζα, χωρεί ακυρότητα ολόκληρης της σύμβασης σύμφωνα με το άρθρο 181 του Αστικού Κώδικα, αν αποδείξεις ότι είναι άκυρος έστω και ένας όρος (αν είσαι αµύητος με την νομική ορολογία  διάβασε εδώ).

Εγγυητής: Πότε και πως μπορεί να γλιτώσει απ τη διαταγή πληρωμής

Αντιμετώπισα πρόσφατα την περίπτωση ζευγαριού που είχε συμβληθεί σε σύμβαση δανείου με κάποια από τις παραπαίουσες ιδιωτικές -για λίγο ακόμα- τράπεζες. Πρωτοφειλετης ήταν ο σύζυγος και εγγυητής η σύζυγος. Η ιδιαιτερότητα εδώ της περίπτωσης, ήταν ότι η σύζυγος εγγυήθηκε με ακίνητο ιδιοκτησίας της το οποίο ήταν μικρότερης αξίας από το ύψος του δανείου, λόγος για τον οποίο νόμισε εσφαλμένα ότι αναλαμβάνει την υποχρέωση να χορηγήσει εμπράγματη ασφάλεια υπέρ της τράπεζας (με το  ακίνητο που δέχτηκε να προσημειώσει) και ΟΧΙ ότι εγγυάται ατομικά ως αυτοφειλέτης (για το σύνολο δηλ του δανείου). Σε αυτή την περίπτωση, εφόσον βεβαίως τα πράγματα έχουν έτσι και αποδειχτεί όντος η πλάνη αυτή μεταξύ δηλώσεως και βουλήσεως, ΔΕΝ συντρέχει σύμφωνα με την ΑΠ 1096/2006 νόμιμος λόγος εκδόσεως διαταγής πληρωμής εις  βάρος του εγγυητή για ΚΑΝΕΝΑ ποσό. Η απόφαση που στη δίκη αυτή  εκδόθηκε από το Εφετείο, ΔΕΝ ακύρωσε ΜΕΡΙΚΩΣ τη διαταγή πληρωμής, περιορίζουσα το ποσόν αυτής, μέχρι την αξία του ακινήτου που ο εγγυητής χορήγησε ως εμπράγματη ασφάλεια, αλλά  ακύρωσε ΟΛΙΚΩΣ  την διαταγή πληρωμής!