alampasis@gmail.com

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Δάνεια σε Ελβετικό φράγκο: ΠΡΟΣΟΧΗ στην αντικατάσταση της σύμβασης σε CHF με νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ



Καθόσον η ερμηνεία των εφαρμοστέων εδώ διατάξεων είναι εξαιρετικά δυσχερής, τα παρακάτω αποτελούν προσωπική επιστημονική άποψη, έχουν καθαρά ενημερωτικό σκοπό και δεν αποτελούν προτροπή για συγκεκριμένη ενέργεια, λόγω των διαφορετικών απόψεων που επικρατούν στη νομική επιστήμη και τη νομολογία των Δικαστηρίων. Προκειμένου να εκτιμηθεί νομικά τυχόν πρόταση της τράπεζας για ρύθμιση δανείου σε CHF με αντικατάσταση της σύμβασης αυτής με νέα (σε ΕΥΡΩ), φρονώ ότι τα παρακάτω ζητήματα, πρέπει οπωσδήποτε να αξιολογηθούν εμπεριστατωμένα από δικηγόρο. 

Η διαφαινόμενη στρατηγική των τραπεζών να «απεμπλακούν» από τις συμβάσεις σε CHF με πρόταση «ευνοϊκής» ρύθμισης, υπό τον όρο ο δανειολήπτης να δεχθεί αντικατάσταση της σύμβασης CHF με νέα  σύμβαση σε ΕΥΡΩ.

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Τα κουσούρια της Φυλής τα τελευταία όπλα που απέμειναν στο Έθνος. Η συμβολή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στη μάχη ενάντια στα εθνοκτόνα Μνημόνια. Η ανίκανη δημόσια διοίκηση η τελευταία γραμμή άμυνας στην Τελική Μάχη για την επιβίωση του Έθνους



Είχα παλαιοτέρα υποστηρίξει την άποψη ότι η Ελλάδα δεν έχει σωτήρια, αν δεν δικαστεί η πολιτική και οικονομική  ελίτ που ευθύνεται για την Εθνική καταστροφή. Για τον αλόγιστο και απεχθή δανεισμό που έφτασε την χώρα στο σημείο αυτό. Επίσης, ότι η Ελλάδα είχε ανάγκη από ΔΙΚΑΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ,  με στόχο τον εξορθολογισμό των δημοσιονομικών της και της δημόσιας διοίκησης (άρθρο εδώ). Αυτά πέρυσι... Ο πόλεμος σήμερα κατά του Ελληνικού Λαού είναι σε πλήρη εξέλιξη και προβλέπεται σύντομα ότι θα κλιμακωθεί. Χρόνος λοιπόν για δίκες δεν υπάρχει. Ούτε για εσωτερικές διχόνοιες. Αυτό που σήμερα προέχει, είναι να διασωθεί το Έθνος. Γιατί το «σχέδιο ευρώ» φαίνεται ότι  από οικονομικό έγινε γεωστρατηγικό (άρθρο εδώ). Αυτός ήταν ο λόγος της λυσσαλέας επίθεσης που η Αριστερά  δήχθηκε από εξωχώρια συμφέροντα.

Σε άρθρο που ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δημοσίευσε σήμερα  στο προσωπικό του  προφίλ στο Facebook, ο συντάκτης του υποστηρίζει την άποψη, ότι το εκλογικό αποτέλεσμα σημαίνει «την ύπαρξη ενός ισχυρού δεσμού εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ΔΕΝ ερμηνεύεται αποκλειστικά με βάση την άθλια οικονομική κατάσταση. Αν τα πάντα εξαντλούνταν στην οικονομία, θα έπρεπε η Αριστερά να τα πηγαίνει το ίδιο καλά στην Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ανατολική Ευρώπη» (πηγή). Πάνω στο δεύτερο αυτό σκέλος (το πρώτο το αναλύω έξω από το ποστ), έχω να παρατηρήσω τα εξής:

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Εκλογές Ιουνίου 2012: ΝΑΙ στα απολιθώματα του δικομματισμού για κρατηθεί η ελπίδα ζωντανή



Οι εκλογές του παράδοξου

ΝΑΙ στα απολιθώματα του «φιλοευρωπαϊκού» δικομματισμού. Για να τελειώσουν αυτό που αρχίσαν πριν από τριάντα χρόνια. ΝΑΙ για κρατηθεί η ελπίδα ζωντανή

Γιατί ελπίδα = Αριστερά στην αντιπολίτευση με οριακή αν γίνεται διαφορά από τον πρώτο. Και 50% στην Αριστερά κάποια στιγμή στο πολύ κοντινό μέλλον (όπου Αριστερά βαλε όποιον θες εκτός από τα απολιθώματα του δικομματισμού που ευθύνονται για το ελληνικό ΔΡΑΜΑ)…

Γιατί Αριστερά υπό τις κρατούσες συνθήκες = ΧΑΟΣ

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Πιθανόν η πολιορκία του ευρώ να λυθεί μόνο με ΗΡΩΙΚΗ ΕΞΟΔΟ



Το Ευρώ πιθανόν να αποδειχτεί ζυγός βαρύτερος από τον τουρκικό

Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς, είναι μια κατάρα που αποδίδεται στην κινεζική-κομφουκιανή παράδοση που ξόρκιζε το φόβο των αλλαγών, σε μια προσπάθεια διατήρησης της κοινωνικής τάξης. Εγώ πάλι θα έλεγα ότι μάλλον για ευχή παρά για κατάρα πρόκειται …

Τα σενάρια που θα ζήσουμε στο αμέσως προσεχές μέλλον ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα που θα δώσουν οι επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου, είναι τρία. Και είναι όλα μαύρα… Γιατί όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, κανένα δεν προβλέπει κυβέρνηση που θα μακροημερεύσει…. (θα προσπαθήσω να βγάλω ανάλυση σε επόμενο ποστ). Είμαι πάντως πεπεισμένος, ότι η παραμονή ή αποπομπή (εθελούσια έξοδος αν προτιμάς) της χώρας από το ευρώ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ με το πολιτικό σκηνικό που θα διαμορφωθεί στην Ελλάδα μετά τις εκλογές του Ιουνίου.
 
Είναι εδώ προφανές, ότι είναι αδύνατη οποιαδήποτε πρόβλεψη σε σχέση με την εσωτερική πολιτική και κοινωνική κατάσταση που θα επικρατήσει στο προσεχές μέλλον, αν προηγουμένως δεν αποσαφηνιστεί ένα κρίσιμο ζήτημα: Αν η Ευρωζώνη σήμερα αποτελεί ένα αποτυχημένο οικονομικό εγχείρημα ή αν πρόκειται για γεωστατικό σχεδιασμό των Μεγάλων Δυνάμεων με στόχο την επιβολή της γερμανικής εξουσίας μέσω της οικονομίας  στις χώρες του ευρωπαϊκού –κατ αρχήν- νότου.
 
Για να έχει ο γεωστρατηγικός αυτός σχεδιασμός πιθανότητες επιτυχίας, προϋπόθεση είναι η παγίδευση των χωρών  μελών του ευρώ στα νύχια της γερμανικής χρηματοδότησης. Αυτό θα μπορούσε να γίνει ΜΕ ΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΤΡΟΠΟ: να αποκλειστεί η  πρόσβαση των χωρών της ευρωζώνης σε κάθε εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης, πλην μιας: Της  Τρόικας… Όταν δηλ  η Γερμανία σου πει «το πακέτο σωτηρίας που σου δίνω είναι take it or leave it», να μην έχεις άλλη επιλογή εκτός από την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ με ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑ. Επιστροφή που πάλι όμως προϋποθέτει χρηματοδότηση από τη Γερμανία  ή τις ΗΠΑ… Αλλιώς πεθαίνεις της πείνας…

Προς τη νέα αυτή πραγματικότητα (του γεωστρατηγικού δηλ σχεδίου) οδηγούμαστε αν αναλογιστούμε και το γεγονός ότι οι δομικές αδυναμίες του ευρώ φαίνεται να ήταν σε  Γερμανούς και Γάλλους γνωστές ήδη από το 1993.

Ήταν Φεβρουάριος του 1993, όταν σε ένα μικρό γραφείο συνεδριάσεων στις Βρυξέλλες, ο Πρόεδρος της Γαλλίας Francois Mitterrand και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jacques Delors συσκέπτονταν για το μεγαλεπήβολο πολιτικο-οικονομικό σχέδιο της δημιουργίας της Ευρωζώνης. Σε εκείνη τη σύσκεψη ετεθη για πρώτη φορά ο προβληματισμός ότι για να εδραιωθεί σωστά η νομισματική ένωση που ετοίμαζαν τότε ο γάλλος Πρόεδρος με τον γερμανό Καγκελάριο Helmut Kohl, ήταν απαραίτητη η δημιουργία ενός κοινού ομολόγου. Αυτή η πρόταση είχε πάρει την μορφή Green Paper που είχε ετοιμάσει ο  Delors, προσπαθώντας  να πείσουν τον Francois Mitterrand να το ασπαστεί. Ο Jacques Delors ανέπτυσσε την πρόταση για περίπου 40 λεπτά, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του. Ο Francois Mitterrand άκουγε προσεκτικά. Όταν ο Delors τελείωσε, έπεσε σιωπή στο δωμάτιο καθώς ο γάλλος Πρόεδρος σκεφτόταν για 5 ολόκληρα λεπτά πριν απαντήσει. Όταν ήρθε η ώρα να μιλήσει, κοίταξε το ταβάνι και είπε: «Jacques, έχεις απόλυτο δίκιο. Όμως δεν υπάρχει πιθανότητα να προωθήσω αυτήν την πρότασή σου. Ο Helmut κι εγώ απλά δεν διαθέτουμε την πολιτική ισχύ να την περάσουμε. Προς το παρόν, απλά να δέσουμε τις οικονομίες μας με ένα κοινό νόμισμα μπορούμε – και αυτό θα κάνουμε. Όταν όμως μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια θα έρθει μια μεγάλη Κρίση, τότε οι διάδοχοί μας θα βρεθούν μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα: Είτε να κάνουν πράξη αυτό που προτείνεις, είτε να αφήσουν το κοινό νόμισμα να καταρρεύσει.» πηγή