Η αγωγή κατά του ελληνικού
Δημοσίου για δάνεια σε ελβετικό Φράγκο, ΕΔΩ
Λόγος ανακοπής/λόγος εφέσεως/
ισχυρισμός αγωγικού δικογράφου βάσει της οδηγίας 1993/13/ΕΟΚ, που δεσμεύει τα
ελληνικά δικαστήρια, και προδικαστικά
ερωτήματα (για την έκδοση προδικαστικής απόφασης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) που ο δανειολήπτης υποβάλλει στη δίκη της ανακοπής/αναγνωριστικής
αγωγής, ΕΔΩ
Περίληψη (μη νομική γλώσσα)
Το
κοινοτικό δίκαιο επιβάλει στα δικαστήρια των κρατών μελών να κάνουν προληπτικό
και αυτεπάγγελτο έλεγχο των συμβάσεων. Η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
επιβάλει στα ελληνικά δικαστήρια να αποτιμούν ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΣ (με δική τους
πρωτοβουλία) κατά πόσον οι προδιατυπωμένοι όροι τραπεζικών συμβάσεων είναι δίκαιοι και να κηρύττουν
άκυρους όσους είναι καταχρηστικοί, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό τους
καταναλωτές/πολίτες.
Ο
προληπτικός και αυτεπάγγελτος δικαστικός έλεγχος οφείλει να γίνεται ΧΩΡΊΣ να το
ζητήσει ο δανειολήπτης. Το κυριότερο όμως
είναι ότι οφείλει να γίνεται ΠΡΙΝ την έκδοση διαταγής πληρωμής. Η
διαταγή πληρωμής ΔΕΝ πρέπει να εκδίδεται αν η σύμβαση περιέχει άκυρους όρους.
Αυτό ακριβώς προβλέπει και η ελληνική δικονομία.
Τα
παραπάνω ισχύουν και στις δίκες της ανακοπής, της αγωγής και της έφεσης. Το
κοινοτικό δίκαιο και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου επιτάσσουν
προληπτικό και αυτεπάγγελτο έλεγχο της σύμβασης. Αυτό σημαίνει ότι δικηγόρος
του δανειολήπτη είναι ΠΡΏΤΑ το δικαστήριο. Ότι το δικαστήριο είναι εκείνο που
μεριμνά για την κήρυξη των παράνομων όρων της σύμβασης ως άκυρων • ο ρόλος του δικηγόρου, η
κατάρτιση του δικηγόρου, το σωστό δικόγραφο κλπ είναι ζητήματα δευτερεύοντα.
Προσοχή το εξής σημαντικό: Ο δικαστής οσάκις κηρύσσει την ακυρότητα καταχρηστικού όρου σύμβασης δανείου ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να συμπληρώσει την ενλόγω σύμβαση
αναθεωρώντας το περιεχόμενο του άκυρου όρου, διότι αυτό ΑΝΤΙΒΑΙΝΕΙ στο
κοινοτικό δίκαιο – συγκεκριμένα στο άρθρο 6 παράγραφος 1, της οδηγίας 93/2013.
Για να το καταλάβεις θα φέρω σαν παράδειγμα τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο. Στα δάνεια
αυτά οι τράπεζες δεν τήρησαν την υποχρέωση ενημέρωσης από την ΠΔΤΕ 2501/2002. Βάσει αυτής οι τράπεζες είχαν
υποχρέωση να ενημερώσουν τους δανειολήπτες για τη ΔΥΝΑΤΌΤΗΤΑ και το ΚΌΣΤΟΣ
αντιστάθμισης του συναλλαγματικού κινδύνου. Δοθέντος ότι δεν ενημέρωναν , ο
όρος των συμβάσεων των δανείων σε ελβετικό φράγκο που προβλέπει ότι «ο
δανειολήπτης αναλαμβάνει ΟΛΌΚΛΗΡΟ τον κίνδυνο από την ισοτιμία» είναι ΆΚΥΡΟΣ.
Συνεπώς η ζημιά είναι όλη των τραπεζών. Αν τώρα (υποθετικά) οι τράπεζες πίεζαν
τη Δικαιοσύνη ώστε με δικαστική απόφαση η ζημιά να μοιραστεί (πχ 70% ζημιά
στους δανειολήπτες , 30% στην Τράπεζα), αυτό ΔΕΝ θα μπορούσε να γίνει, επειδή
το δικαστήριο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ να τροποποιήσει τη σύμβαση. Αυτό που το δικαστήριο
μπορεί ΜΟΝΟ να κάνει, είναι να ελέγξει ΑΝ Η ΣΎΜΒΑΣΗ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΣΕΙ ΝΑ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΊ ΧΩΡΊΣ ΤΟΝ ΆΚΥΡΟ ΟΡΟ (π.χ στα δάνεια σε ελβετικό δεν μπορεί η σύμβαση
να σταθεί χωρίς τον άκυρο όρο). Τα παραπάνω ισχύουν για ΟΛΑ τα δάνεια.
Τι θα συμβεί στην περίπτωση που τα ελληνικά δικαστήρια δεν κάνουν αυτεπάγγελτο και προληπτικό έλεγχο της σύμβασης και
εκδοθεί εναντίον σου διαταγή πληρωμής από σύμβαση που περιέχει άκυρους όρους, ή
σου απορριφθεί αγωγή/ανακοπή/έφεση/ασφαλιστικά, επειδή το δικαστήριο δεν έλεγξε
τη σύμβαση. Αν λοιπόν δεν προηγηθεί δικαστικός έλεγχος και μπεις σε δικαστική
ταλαιπωρία (δικηγόροι, δίκες, έξοδα κλπ) , ή ακόμα χειρότερα αν χάσεις το σπίτι
σου από σύμβαση που περιέχει άκυρους όρους, τότε βάσει ΤΗΣ ΝΟΜΟΛΟΓΊΑΣ ΤΟΥ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΎ ΔΙΚΑΣΤΗΡΊΟΥ ΔΙΚΑΙΟΎΣΑΙ ΑΠΟΖΗΜΊΩΣΗΣ ΑΠΌ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΚΡΆΤΟΣ. Για
πράξεις και παραλείψεις των δικαστηρίων ευθύνεται το ελληνικό κράτος.
Σε
οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις δικαιούσαι να κάνεις αγωγή στο
ελληνικό δημόσιο. Η αγωγή πάει στα διοικητικά δικαστήρια. Στο τέλος της
διαδικασίας η υπόθεση θα κριθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Αν
η αγωγή σου απορριφθεί (στο σύνολό της ή εν μέρει) τότε δικαιούσαι να πας στο
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κατά την πάγια νομολογία του
Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Ελλάδα υποχρεούται να σε αποζημιώσει
αν προσβλήθηκε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας (π.χ έχασες σπίτι ή λεφτά σε
δικηγόρους και δικαστήρια, επειδή δεν έγινε προληπτικός και αυτεπάγγελτος
δικαστικός έλεγχος σύμβασης δανείου που περιέχει άκυρους όρους). Για
παράδειγμα, με την απόφαση Dulaurans κατά Γαλλίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υποχρέωσε το γαλλικό Δημόσιο να καταβάλει στον
προσφεύγοντα 100.000 γαλλικά φράγκα για την υλική και ηθική βλάβη και 50.000
γαλλικά φράγκα για έξοδα και δαπάνες, για τις ζημίες που υπέστη ο ζημιωθείς
πολίτης προκληθείσες από πεπλανημένες δικαστικές αποφάσεις.
Νομική ανάλυση
-
Το δρόμο για τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια παίρνουν τα δάνεια σε ελβετικό Φράγκο.
-
Αγωγή κατά του ελληνικού Δημοσίου, ύψους 180.000 Ευρώ, για ηθική βλάβη (α) λόγω της απώλειας ακινήτου
δανειολήπτη από δάνειο σε ελβετικό Φράγκο, και (β) για τον μακροχρόνιο και
δαπανηρό δικαστικό αγώνα που ξεκίνησε, λόγω
πεπλανημένων δικαστικών αποφάσεων της ελληνικής Δικαιοσύνης (έκδοση
διαταγής πληρωμής, απόρριψη ασφαλιστικών μέτρων κλπ), που παραβιάζουν κατάφωρα το κοινοτικό δίκαιο,
επειδή εκδόθηκαν κατά προφανή αντίθεση προς τη σχετική νομολογία του Ευρωπαϊκού
Δικαστηρίου.
-
Λόγος ανακοπής/λόγος εφέσεως/ ισχυρισμός αγωγικού δικογράφου βάσει της οδηγίας
1993/13/ΕΟΚ, που δεσμεύει τα ελληνικά δικαστήρια.
-
Προδικαστικά ερωτήματα που ο δανειολήπτης υποβάλλει στη δίκη της
ανακοπής/αναγνωριστικής αγωγής. Προδικαστικά ερωτήματα με την
αγωγή/έφεση/αναίρεση στην αποζημιωτική αγωγή κατά του ελληνικού Δημοσίου στα
διοικητικά δικαστήρια.
-
Καταγγελία προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με θέμα: Παραβίαση των κοινοτικών
κανόνων του ανταγωνισμού, λόγω ευνοϊκής
μεταχείρισης των ελληνικών συστημικών τραπεζών από τα εθνικά
δικαστήρια, με έκδοση αποφάσεων (υπέρ των τραπεζών) που παραβιάζουν
κατάφωρα το κοινοτικό δίκαιο, επειδή εκδίδονται κατά προφανή αντίθεση προς τη
νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (κατάφωρη παραβίαση του κοινοτικού δικαίου
περί προστασίας καταναλωτών).
Ιστορικό