alampasis@gmail.com

Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Ελληνικό Κανόνι 1


Που πάει το πράμα? Πάμε για φούντο?

Σε αυτή την ερώτηση ουδείς έλληνας γνωρίζει σήμερα  να απαντήσει… Χαρακτηριστικότερος ενδεικτης της πλήρους σύγχυσης που επικρατεί σε σχέση με την ερμηνεία του σχεδίου «στήριξης» της Ελλάδας ,  είναι οι  αντιφάσεις του έγκυρου κυριακάτικου τύπου της 28ης  Μαρτίου. Βήμα και Ελευθεροτυπία σε πλήρη σύγχυση … Παραθέτω την ερμηνευτική προσέγγιση του Πρετεντερη (στο Βήμα) και της Ελευθεροτυπίας. Κατά την ερμηνευτική προσέγγιση Πρετεντερη «η Ελλάδα πρώτα προσφεύγει στο ΔΝΤ, μετά δανείζεται από το ΔΝΤ με τους όρους του ΔΝΤ και μόνο τότε μπορεί να προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Ένωση μήπως δώσουν κι αυτοί κανένα φράγκο». Κατά την ερμηνεία που η  Ελευθεροτυπία  δίνει στη δήλωση «στήριξης» , «η Ελλάδα δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να προσφύγει μόνη της στο ΔΝΤ αλλά θα πρέπει να κινηθεί αναγκαστικά πια μέσω της ευρωζωνης».  
Όταν βεβαίως αναφερόμαστε σε Πρετεντερη , Βήμα και Ελευθεροτυπία, αναφερόμαστε σε πρόσωπα και μέσα, με προσβάσεις  στο στενό πυρήνα της ελληνικής κυβέρνησης, που όταν επιχειρούν να ερμηνεύσουν δημόσια το σημαντικότερο από τη μεταπολίτευση κείμενο για τη χώρα , δεν θα διακινδύνευαν να διατυπώσουν επωνύμως  άποψη  που θα έθετε  εν αμφιβολω την εγκυρότητά  τους. Και επειδή η ερμηνεία του κειμένου είναι δύσκολη (λόγω αοριστίας), διατυπώνουν δημόσια άποψη, αφού προηγουμένως λάβουν πληροφόρηση από το στενό  πυρήνα της ελληνικής κυβέρνησης.  Παρέπεται από αυτό ,  ότι όχι μόνο αυτοί, αλλά ούτε η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει σήμερα για το που πάει το πράγμα….

Μα καλά  τόσο δύσκολη είναι η ερμηνεία της δήλωσης στήριξης? Είναι δυνατό οι τεχνοκράτες μας να μη μπορούν να ερμηνεύσουν  μια σελίδα όλη κι όλη?

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Υπάρχει από άποψη ισχύος τέτοια διαφορά μεγέθους μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας – Γαλλίας  , που ο δικός μας ο λιντερ (πρωθυπουργός) μοιάζει μπροστά στους λιντερ Γερμανίας και  Γαλλίας, ως ασκούμενος δικηγόρος που καλείται να διαπραγματευτεί με όρους νομικούς,  στο ίδιο τραπέζι με Αρεοπαγίτη… Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό, αρκούν δυο βίντεο:  ο δικός μας ο λιντερ (πρωθυπουργός) ηγείται αυτής της ομάδας και η Μερκελ ηγείται αυτής της ομάδας… Φαντάσου τώρα τον αρχηγό του πρώτου βίντεο να καλείται (με την ομάδα του)  να διαπραγματευθεί   με τον αρχηγό της ομάδας  του δεύτερου βίντεο… Είναι τέτοια η διαφορά του συσχετισμού των δυνάμεων και της τεχνογνωσίας, που ο αρχηγός της πρώτης  ομάδας όχι μόνο  δεν αντιλαμβάνεται που μπορεί ο αρχηγός της δεύτερης ομάδας να  θέλει να τον πάει, αλλά ούτε καν που το φαντάζεται… Όταν υπάρχει τέτοια χαοτική διαφορά ισχύος , είναι δυνατό  η δεύτερη ομάδα να   προσποιείται  ότι προσέρχεται σε διαπραγμάτευση,  τη στιγμή μάλιστα που η πρώτη ομάδα, θεωρεί και μάλιστα στα σοβαρά (!) ότι  διαπραγματεύεται με τη δεύτερη!    

Θεωρείς την  παραπάνω σύγκριση  υπερβολική και  ατυχή ? Δες το ιστορικό των τελευταίων μηνών.  Δες τον  πολύμηνο  εμπαιγμό που βίωσε η Ελλάδα από τους εταίρους της… Δε σου αρκεί αυτό? Σε παραπέμπω στη  θλιβερή και υποτελικη  εικόνα του πρωθυπουργού μας , πλάι  στη καγκελάριο. Στα χίλια και ένα (1.000 + 1) «ευχαριστώ» που ο καημένος  εκστόμισε για το τίποτα. Σε αυτό  που εμβρόντητοι παρακολουθήσαμε όλοι οι έλληνες: να απαντάει  στα σοβαρά σε ερώτηση γερμανού δημοσιογράφου, αν προτίθεται να πουλήσει ελληνικά νησιά!!! 
Στην αντιμετώπιση που του επιφύλασσαν Μερκελ και Σαρκο κατά τη διαπραγμάτευση των όρων  «στήριξης» της Ελλάδας. Μερκελ και Σαρκο διαπραγματεύονταν οι δυο τους,  κεκλεισμένων των θυρών… Μετά φώναξαν μέσα Μπαρόζο και Τρισε στους οποίους ανακοίνωσαν τα «συμφωνηθέντα». Και τελευταίο τον άμεσα ενδιαφερόμενο! Τον πρωθυπουργό της Ελλάδος. Στον οποίο έδειξαν το κείμενο και  του είπαν «αυτό είναι , τεηκ ιτ ορ λιβ ιτ» , δίχως καν ο πρωθυπουργός μας να αντιληφθεί  ότι για αυτό που του έδωσαν,  είτε  απαντούσε θετικά είτε αρνητικά , ουδόλως θα μετέβαλε την κατάσταση της χώρας , γιατί πολύ απλά δεν του έδωσαν τίποτα!!!

Ευθύνεται ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του για λάθος χειρισμούς?
     
Δε φταίει σε τίποτα  ο πρωθυπουργός μας. Δεν φταίει για τίποτα ο ανθρωπάκος αυτός του θεού και της παναγίας , ο οποίος ταξιδεύοντας  στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και   διανύοντας  τους τελευταίους μήνες δεκάδες χιλιάδες μίλια ,   έκανε και κάνει ότι μπορεί. Η κρίση για τη   στάση του  και τους   χειρισμούς του έναντι και ενώπιον των οργάνων των πανίσχυρων εταίρων μας , δεν μπορεί να γίνει με όρους ευφυΐας , ούτε με όρους πολιτικής και διπλωματίας. Είναι ζήτημα καθαρά ισχύος . Η διαφορά του συσχετισμού των  δυνάμεων είναι εδώ, χαοτική. 
Η ισχύς είναι δυστυχώς  ανυπέρβλητη δύναμη που καθηλώνει τον υποδεέστερο και γίνεται αντιληπτή από τους ενδιαφερόμενους  δίχως καν να απαιτείται η φυσική επαφή του υποδεέστερου με τον επικρατέστερο. Είτε μιλάμε για διαπροσωπικές είτε για διακρατικές σχέσεις,  αρκεί  η φήμη του ισχυρού και η διαφορά της ισχύος των όπλων (διαφορά τεχνογνωσίας) . Η ικανότητα δε που ο υποδεέστερος έχει να διαπραγματεύεται και να συναλλάσσεται επιτυχώς για τα συμφέροντά του με τον επικρατέστερο, είναι ανάλογη της διαφοράς της μεταξύ των ισχύος.  Σε ακραίες περιπτώσεις (όπου δηλ. η διαφορά ισχύος είναι δυσθεώρητη) , δεν μπορεί καν  να γίνει λόγος για διαπραγμάτευση και συναλλαγή… 
Σε αυτή τη περίπτωση, το ζητούμενο είναι αν ο υποδεέστερος αντιλαμβάνεται σε ποια διαδικασία προσέρχεται και τα όσα σε αυτή διαμείβονται…  Είναι δυνατό (σε ακραίες περιπτώσεις διαφοράς ισχύος), ο υποδεέστερος να αντιλαμβάνεται ελάχιστα ή και τίποτα από αυτά που διαμείβονται, σε σημείο μάλιστα τέτοιο,  που να μην αντιλαμβάνεται καν αν ο επικρατέστερος προσέρχεται σε διαπραγμάτευση  ή αν προσποιείται ότι διαπραγματεύεται…  Τελεί δηλαδή ο υποδεέστερος σε κατάσταση πλήρους σύγχυσης ακόμα και για το είδος και τη φύση της διαδικασίας που επιχειρείται. Ποσω μάλλον  αναφορικά με  τη στρατηγική  που πρέπει να ακολουθήσει… 

Είναι γι’ αυτό  λάθος να μέμφονται κάποιοι  τον  πρωθυπουργό (και μάλιστα κατόπιν εορτής) για δήθεν λάθος χειρισμό στο  «εκβιαστικό» –για τους ευρωπαίους- «δίλημμα» για  προσφυγή μας στο ΔΝΤ, αν οι ευρωπαίοι δεν έβαζαν  πλάτη….Κανένας έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης δε θα μπορούσε να χειριστεί ούτε διαφορετικά ούτε καλύτερα τη παρούσα κρίση, γιατί πολύ απλά η διαφορά ισχύος και τεχνογνωσίας των ηγετών  Ελλάδας και Γερμανίας είναι χαοτική…