Είπα να μοιραστώ ένα πρωτοφανές περιστατικό εμπλοκής μου με αστυνομικό… Δε θα το χαρακτήριζα ως περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας, αλλά ως περιστατικό επίδειξης νομιζόμενου τσαμπουκά στηριζόμενου στη στολή και εκπορευόμενου από τη βλαχιά του φέροντος το σήμα της ΕΛ.ΑΣ.
Να σημειώσω εδώ ότι όχι μόνο δε διάκειμαι αρνητικά προς τη στολή, αλλά καθότι γιος αστυνομικού που μεγάλωσε μες στ αστυνομικά τμήματα, αισθάνομαι ότι έχω φάει ψωμί απ την αστυνομία… Οπότε ακόμη και στις δύσκολες μέρες της (βλ. Δεκεμβριανά), ήμουν απ τους λίγους που εξακολουθούσε να τρέφει για το μέσο αστυνομικό συναισθήματα συμπάθειας και νομίζω ένας απ τους ελάχιστους που δεν πετροβολούσαν (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) την αστυνομία...