Η
Δημοκρατία πεθαίνει στην χώρα που γεννήθηκε! Σκληρή καταπίεση με παράνομη
υπερφορολόγηση. 21 φόροι σε 6 μήνες για κάθε οικογένεια! 100% πάνω οι
αντικειμενικές στις λαϊκές περιοχές! Η Δάφνη έγινε πιο ακριβή από την Εκάλη…
Στις επονομαζόμενες «λαϊκές» και «υποβαθμισμένες περιοχές» (Περιστέρι, Αιγάλεω,
Άγιος Δημήτριος, Πέραμα, Νίκαια, Δραπετσώνα, Καλλιθέα κ.ά.) οι τιμές της
Εφορίας αυξήθηκαν κατά 100% [1]
! Εξοντωτικά τεκμήρια διαβίωσης. Γυναίκα διαζευγμένη με ένα ανήλικο τέκνο,
πάμφτωχη κυριολεκτικά, με ετήσιο πραγματικό εισόδημα 4.500 ευρώ, με ένα σπίτι
90 τ.μ στα Σεπόλια (από γονική παροχή πριν από 30 χρόνια) και ένα ταπεινό
αυτοκινητάκι (που το πληρώνει κάθε μήνα με δόσεις), καλείται με βάση εξοντωτικά
τεκμήρια διαβίωσης να πληρώσει ετήσιο φόρο εισοδήματος ύψους 2.800 ευρώ [2]
!!!
alampasis@gmail.com
Τρίτη 30 Ιουλίου 2013
Παράνομη υπερφορολόγηση: Στέρηση της Ιδιοκτησίας και Στέρηση ταυτόχρονα του Δικαιώματος της Δικαστικής Προστασίας, από τα άρθρα 34 και 22 παρ. 3 του ν. 3900/2010 και υποπαράγραφος Α.5 του πολυνομοσχεδίου που έγινε πρόσφατα νόμος του κράτους (ν. 4152/2013)
Κεφάλαια
1.
Τα άρθρα 34 και 22 παρ. 3 του ν. 3900/2010 και η υποπαράγραφος Α.5 του
πολυνομοσχεδίου που έγινε πρόσφατα νόμος του κράτους (ν. 4152/2013)
2.
Το άρθρο 93 § 4 του Συντάγματος που ορίζει ότι «Τα δικαστήρια υποχρεούνται να
μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενο του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα»
3.
Το άρθρο 20 παρ. 2 του Συντάγματος (άσκηση του δικαιώματος της προηγουμένης
ακροάσεως)
4.
Το άρθρο 20 παρ.1 του Συντάγματος, καθώς και το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής
Συμβάσεως για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών
ελευθεριών που διασφαλίζει για όλα τα πρόσωπα το δικαίωμα δικαστικής προστασίας.
Το άρθρο 17 παρ. 2 του Συντάγματος,
καθώς και το άρθρο 1 του Πρώτου
Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της από 4.11.1950 Ευρωπαϊκής σύμβασης για την προστασία
των δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ) που διασφαλίζει για όλα τα πρόσωπα το
δικαίωμα στην ιδιοκτησία
---------------------------------
Η Δημοκρατία σε Κίνδυνο!
Η
Δημοκρατία πεθαίνει στην χώρα που γεννήθηκε! Σκληρή καταπίεση με παράνομη υπερφορολόγηση.
21 φόροι σε 6 μήνες για κάθε οικογένεια! 100% πάνω οι αντικειμενικές στις
λαϊκές περιοχές! Η Δάφνη έγινε πιο ακριβή από την Εκάλη… Στις επονομαζόμενες
«λαϊκές» και «υποβαθμισμένες περιοχές» (Περιστέρι, Αιγάλεω, Άγιος Δημήτριος,
Πέραμα, Νίκαια, Δραπετσώνα, Καλλιθέα κ.ά.) οι τιμές της Εφορίας αυξήθηκαν κατά
100% [1]
! Εξοντωτικά τεκμήρια διαβίωσης. Γυναίκα διαζευγμένη με ένα ανήλικο τέκνο,
πάμφτωχη κυριολεκτικά, με ετήσιο πραγματικό εισόδημα 4.500 ευρώ, με ένα σπίτι
90 τ.μ στα Σεπόλια (από γονική παροχή πριν από 30 χρόνια) και ένα ταπεινό
αυτοκινητάκι (που το πληρώνει κάθε μήνα με δόσεις), καλείται με βάση εξοντωτικά
τεκμήρια διαβίωσης να πληρώσει ετήσιο φόρο εισοδήματος ύψους 2.800 ευρώ [2]
!!! Καμία δημόσια συζήτηση για την άνευ προηγουμένου απρόοπτη μεταβολή των
συνθηκών, για το υποχρεωτικό από το εθνικό, το ενωσιακό και το διεθνές δίκαιο,
κούρεμα των δανείων που οι πολίτες οφείλουν στις τράπεζες, οι οποίες
ανακεφαλαιωθήκαν με χρήματα που αναδέχθηκαν υποχρεωτικά ως Χρέος οι πολίτες.
Τρίτη 16 Ιουλίου 2013
Εμπίπτουν οι συμβάσεις πιστώσεως με ανοικτό [αλληλόχρεο] λογαριασμό στις διατάξεις που προστατεύουν τον καταναλωτή?
Αλληλόχρεος
(ή ανοικτός ή τρεχούμενος) λογαριασμός υπάρχει όταν δύο πρόσωπα συμφωνούν με
σύμβαση να μην επιδιώκονται ή διατίθενται μεμονωμένα οι απαιτήσεις, που
προκύπτουν από τις μεταξύ τους συναλλαγές, αλλά να φέρονται σε κοινό λογαριασμό
με σκοπό να εκκαθαρίζονται και να αποσβένονται κατά το κλείσιμο του λογαριασμού
αυτού, που θα γίνεται κατά ορισμένα χρονικά διαστήματα, σε τρόπο ώστε να αποτελέσει
τη μοναδική τους απαίτηση το κατάλοιπο του λογαριασμού, που τυχόν θα υπάρχει.
Οι πιστώσεις του τύπου αυτού, με σύναψη σύμβασης
αλληλόχρεου ανοικτού ή τρεχούμενου λογαριασμού με την τράπεζα, αποτελέσαν την
πλέον διαδεδομένη μορφή χρηματοδότησης επιχειρήσεων και επαγγελματιών, κυρίως λόγω της ευελιξίας τους και της
αποτελεσματικότητάς τους στην κάλυψη των αναγκών σε κεφάλαιο κίνησης για την εξασφάλιση της απαιτούμενης ρευστότητας.
Στην δύσκολη ωστόσο οικονομική περίοδο που διανύουμε, τίθεται επιτακτικά το ερώτημα αν οι άκυροι Γενικοί Όροι Συναλλαγών (ΓΟΣ) που αναμφίβολα περιέχονται στις συμβάσεις πιστώσεως με ανοικτό [αλληλόχρεο] λογαριασμό εμπίπτουν στις διατάξεις του νόμου περί προστασίας καταναλωτών και άρα, αν οι δανειζόμενοι μέσω του χρηματοδοτικού εν λογω προϊόντος δικαιούνται δικαστικής προστασίας θεωρούμενοι εκ των προτέρων «καταναλωτές».
Σάββατο 6 Ιουλίου 2013
Αριθμός Απόφασης 145/2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας: Ακύρως εκδίδεται διαταγή πληρωμής όταν υφίσταται ως προς τους επικαλούμενους ως καταχρηστικούς όρους δεδικασμένο υπέρ του συνόλου των καταναλωτών που απορρέει από δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν επί συλλογικών αγωγών μεταξύ Ενώσεων Καταναλωτών και Τραπεζών
Στη
δίκη αυτή η ανακόπτουσα (δανειολήπτης - εντολέας μου) ισχυρίστηκε ότι ακύρως
εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής, διότι υφίστατο ως προς τους επικαλούμενους
από αυτή ως καταχρηστικούς όρους δεδικασμένο υπέρ του συνόλου των καταναλωτών
και συνακόλουθα και της ίδιας [ανακόπτουσας] που απορρέει από δικαστικές
αποφάσεις (μεταξύ άλλων της ΑΠ 1219/2001) που εκδόθηκαν επί συλλογικών αγωγών μεταξύ Ενώσεων Καταναλωτών και
Τραπεζών, από τις οποίες [αποφάσεις] παράγεται μια ιδιότυπη δεσμευτικότητα, που
ισχύει έναντι πάντων και αν δεν ήταν
διάδικοι και επομένως, όσα αυτές καθορίζουν ισχύουν και για όλες τις τράπεζες,
το οποίο [δεδικασμένο] αναλογικά, λειτουργεί ως αρνητική διαδικαστική
προϋπόθεση για την έκδοση της διαταγής πληρωμής που προσβλήθηκε με ανακοπή.
Ο
λόγος αυτός της ανακοπής, κρίθηκε ως επαρκώς ορισμένος παρά του περί αντιθέτου
ισχυρισμού της καθ ης Τράπεζας (Eurobank). Περαιτέρω, πιθανολογήθηκε ότι είναι νόμιμος, με το
σκεπτικό, ότι «η ενέργεια της ισχύος της απόφασης επί της συλλογικής αγωγής
εκδηλώνεται (όπως ακριβώς και του δεδικασμένου) τόσο εξωδίκως, υπό την έννοια
ότι οι προμηθευτές (Τράπεζες) είναι υποχρεωμένοι να συμμορφωθούν προς όσα
ορίζει η απόφαση, όσο και σε δικονομικό επίπεδο, έτσι ώστε αν το ζήτημα, που
κρίθηκε με τη συλλογική αγωγή, είναι προδικαστικό δίκης, που διεξάγεται μεταξύ
καταναλωτή και προμηθευτή (οποιουδήποτε καταναλωτή έστω και μη μέλους της
ένωσης, έστω και αν δεν είχε μετάσχει στη δίκη επί της συλλογικής αγωγής) το δικαστήριο δεσμεύεται από την απόφαση επί της συλλογικής αγωγής.
Συνεπώς, αν η συλλογική αγωγή είχε γίνει δέκτη (π.χ. είχε αναγνωρίσει ορισμένο
Όρο στο έντυπο της σύμβασης ως καταχρηστικό), ο καταναλωτής μπορεί να
επικαλεστεί το αποτέλεσμα της απόφασης ως δεσμευτικό κατά την εκδίκαση της
αγωγής του κατά του προμηθευτή (Τράπεζας)».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)