alampasis@gmail.com

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Συνταγματική εκτροπή τυχόν παραπομπή Παπακωνσταντίνου σε ειδικό δικαστήριο…



Για τους πολιτικούς, θεσμοθετήθηκε το ατιμώρητο του πολιτικού εγκλήματος το ακαταδίωκτο του οποίου διασφαλίστηκε με τον εκτρωματικό νόμο περί ευθύνης υπουργών. Πρόκειται για ένα πλέγμα θεσμικής νομιμοποίησης του πολιτικού εγκλήματος (το οποίο είναι στην ουσία έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου) που διασφαλίζει το ακαταδίωκτο και ατιμώρητο των πρωθυπουργών και υπουργών, με ένα ισχυρό νομικό πλαίσιο (Ν. 3126/2003)  στο οποίο περιλαμβάνονται και συνταγματικές διατάξεις (αρθρ. 85 και 86), που τους εξασφαλίζει προνομιακή -σε σχέση με τους απλούς πολίτες- μεταχείριση.  Και αυτό  γιατί το νομοθετικό αυτό έκτρωμα, εισάγει όχι απλώς ευνοϊκή, αλλά σκανδαλώδη μεταχείριση υπέρ των πολιτικών προσώπων, εις βάρος των πολιτών που κατηγορούνται για τις ίδιες εγκληματικές πράξεις, λόγω της προκλητικά βραχείας  παραγραφής τους  έναντι της εικοσαετούς (20) που ισχύει για τους πολίτες. Δηλαδή το ίδιο το Σύνταγμα αντί να προνοεί με  αυστηρότερες προβλέψεις για υπουργούς και πρωθυπουργούς σε σχέση με τους απλούς πολίτες, κατοχυρώνει και διασφαλίζει τα ιδιαίτερα προνόμια των πολιτικών προσώπων  όσων αφορά  την παραγραφή  και  τον τρόπο και τις προϋποθέσεις άσκησης της ποινικής σε βάρος τους διώξεως. Στην τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος (περίοδος 2007-2008),  ουδείς, κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός, δεν πρότεινε να τροποποιηθεί το άρθρο που επιτρέπει στο πολιτικό έγκλημα να δρα ατιμώρητα (άρθρ. 86). Περισσότερες από 800 φορές στην τελευταία 28ετία έχουν ζητήσει οι εισαγγελικές αρχές την άδεια της βουλής προκειμένου να ασκήσουν δίωξη κατά ενός βουλευτή για σοβαρά, πολύ σοβαρά και «λιγότερο σημαντικά» αδικήματα (για τα οποία ωστόσο ένας απλός πολίτης μπορεί να σύρεται επί χρόνια στα δικαστήρια). Η βουλή έδωσε την άδειά της μόλις πέντε φορές...

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Σχολιασμός της απόφασης του Αρείου Πάγου για το χαράτσι της ΔΕΗ



1. Η δίκη για το χαράτσι δεν αφορά σχέσεις γονέων και τέκνων ούτε γαμική διαφορά.
2. Η απόφαση 1101/2012 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών δεν έχει καταστεί τελεσίδικη.
3. Προϋπόθεση εφαρμογής του άρθρου 565 Κ.Πολ.Δ είναι να μην έχει γίνει έναρξη της αναγκαστικής εκτέλεσης της αναιρεσηβληθείσας απόφασης.
4. Δεν επιτρέπεται να μετατρέπεται ο Άρειος Πάγος σε δικαστήριο ουσίας κρίνοντας την επαναφορά των πραγμάτων στην κατάσταση που υπήρχε πριν από την εκτέλεση, παρά μόνο αν η εκτέλεση έγινε με βάση την αναιρούμενη απόφαση και όχι άλλη.

Από τα στοιχεία της υπόθεσης προκύπτουν τα εξής:
Ότι στη δίκη μεταξύ των Ενώσεων Καταναλωτών (ενάγοντες) και της ΔΕΗ (εναγόμενη) εκδόθηκε η υπ΄αριθμ. 1101/2012 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με την  οποία η αγωγή  έγινε ΕΝ ΜΕΡΕΙ  δεκτή, απορρίπτοντας  ως απαράδεκτο λόγω αοριστίας το αίτημα των εναγόντων (υπό στοιχείο 1 β") περί υποχρέωσης της εναγομένης για επανασύνδεση σε όσους καταναλωτές έκανε τη διακοπή, με το σκεπτικό , ότι «κατά τούτο δεν μπορεί να αμυνθεί η εναγομένη, ούτε να ερευνηθεί η ουσιαστική βασιμότητα της αγωγής, αλλά και εν παραδοχή της να εκτελεσθεί η σχετική διάταξη της απόφασης, καθόσον δεν αναφέρονται ούτε εν σπέρματι τα προσδιοριστικά στοιχεία συγκεκριμένων καταναλωτών στους οποίους η εναγομένη προέβη σε διακοπή ηλεκτροδότησης λόγω μη πληρωμής του επίδικου τέλους, αν και εφόσον αυτοί υφίστανται ως περιπτώσεις». Ότι στη δίκη αυτή άσκησε πρόσθετη υπέρ της ΔΕΗ παρέμβαση το Ελληνικό Δημόσιο και υπέρ των εναγόντων ο Γεώργιος Κόκκας και η ένωση προσώπων με την επωνυμία Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας. Ότι η ΔΕΗ και το Ελληνικό Δημόσιο  άσκησαν απευθείας αναίρεση, ταυτόχρονα δε, αίτηση προς το συμβούλιο του Αρείου Πάγου για την αναστολή εκτέλεσης της υπ’ αριθμ. 1101/2012 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, κατά τις διατάξεις του άρθρου 565 παρ. 1 εδ. α’ και 2 εδ. α’ ΚΠολΔ. Ότι στα πλαίσια της δικονομικής αυτής μεθόδευσης προκειμένου το ζήτημα να αχθεί απευθείας στον Άρειο Πάγο, ΔΕΗ και Ελληνικό Δημόσιο δηλώσαν παραίτηση από το δικαίωμα για άσκηση του ένδικου μέσου της έφεσης, σύμφωνα με το άρθρο 297 ΠολΔ, είτε με δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά είτε με την επίδοση σχετικού δικογράφου στον αντίδικο, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΛΘΕΙ ΕΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΩΣ ΟΙ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ (μάλιστα ο Γ. Κόκκας άσκησε έφεση!). Ότι οι Ενώσεις Καταναλωτών ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑΝ από το δικαίωμα για άσκηση του ένδικου μέσου της έφεσης, σύμφωνα με το άρθρο 297 ΠολΔ και άρα, δεδομένου ότι με την  απόφαση έγινε  ΕΝ ΜΕΡΕΙ  δεκτή την αγωγή,  ΔΕΝ  ΕΙΧΕ ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ  ΠΑΡΕΛΘΕΙ  Η ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΗ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ.

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Η απόφαση για το χαράτσι δεν μπορεί να πάει στον Άρειο Πάγο γιατί όπως φαίνεται ΔΕΝ έχει καταστεί τελεσίδικη


Από τη σύντομη πληροφόρηση που -αργά χθες το βράδυ- έλαβα από το δικηγόρο Ι.  Μυταλούλη που εκπροσώπησε τις Ενώσεις Καταναλωτών ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που με την υπ΄αριθμ. 1101/2012 απόφαση Του έκρινε αντισυνταγματική και παράνομη την είσπραξη του τέλους ακινήτων (ΕΕΤΗΔΕ) μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ,  έχω την αίσθηση,  ότι για να αχθεί το ζήτημα απευθείας στον Άρειο Πάγο έγιναν επιπόλαιες δικονομικές μεθοδεύσεις που αν αποδειχτούν τέτοιες, η αίτηση  ενώπιον του Αρείου Πάγου μέλλεται να απορριφθεί και μάλιστα χωρίς καν το Ανώτατο Δικαστήριο να εξετάσει την ουσία.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Απάντηση Βενιζέλου για τα τέλη κυκλοφορίας: Για τα έτη 2010 και 2011 το κράτος εισέπραξε 2,8 δισ από τα τέλη κυκλοφορίας και 21 δισ από την αγορά και χρήση του αυτοκινήτου!!!!



Πόσα από αυτά έφτασαν στις ελληνικές καρμανιόλες?  

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει δεκτά παγίως στη νομολογία, αλλά και κατά τη δημοσιονομική θεωρία φόρος είναι η αναγκαστική παροχή που επιβάλλεται στους πολίτες, χάριν των κρατικών σκοπών και χωρίς ειδικό αντάλλαγμα, ενώ το ανταποδοτικό τέλος αποτελεί, όπως και ο φόρος, αναγκαστική παροχή, που όμως καταβάλλεται από τους πολίτες έναντι ΕΙΔΙΚΗΣ  ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗΣ, δηλαδή έναντι ειδικής προς αυτούς παρεχόμενης δημόσιας υπηρεσίας. Η συμμετοχή στη δαπάνη αυτή αποτελεί το αντάλλαγμα ή την ειδική αντιπαροχή για συγκεκριμένη παρεχόμενη ωφέλεια και ΟΧΙ αόριστα για την δημιουργία εσόδων προς κάλυψη γενικά των δημοσιονομικών αναγκών του Δημοσίου. Η ειδική αντιπαροχή του Κράτους, που αντιστοιχεί στο ανταποδοτικό τέλος, αποτελεί σε τελευταία ανάλυση παροχή δημόσιας υπηρεσίας, με την οποία όμως εξυπηρετούνται ταυτόχρονα ΑΤΟΜΙΚΑ και οι χρήστες αυτής πολίτες, που φέρουν έτσι και το βάρος των δαπανών της.

Με βάση τα παραπάνω κρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 428 του 2005 απόφαση του Αρείου Πάγου, ότι τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, έχουν χαρακτήρα ανταποδοτικών τελών, ΔΕΝ είναι φόροι, και επιβάλλονται στους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων για τη χρησιμοποίηση από τους τελευταίους του οδικού δικτύου της χώρας και την εξεύρεση των αναγκαίων πόρων για τη συγκάλυψη των δαπανών συντήρησης του δικτύου τούτου. Επομένως, τα εν λόγω τέλη κυκλοφορίας καταβάλλονται από τον ιδιοκτήτη, ανεξάρτητα από το αν το όχημα κυκλοφορεί ή έχει τεθεί συνεπεία μηχανικής βλάβης ή τροχαίου ατυχήματος σε αχρησία, ΕΚΤΟΣ αν στην τελευταία αυτή περίπτωση έχουν κατατεθεί οι πινακίδες κυκλοφορίας.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Ραιχενμπαχ: «τέλος το τραπεζικό απόρρητο για τους Έλληνες». 9η η Γερμανία στην παγκόσμια κατάταξη αδιαφάνειας οικονομικού απορρήτου



Άρση του τραπεζικού απορρήτου στην Ελλάδα. Το υψηλό επίπεδο οικονομικού απορρήτου στη Γερμανία και στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο

Το απόρρητο των τραπεζικών καταθέσεων αποτελεί το ισχύον καθεστώς στις έννομες τάξεις ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ, αντλούμενο είτε εθιμικώς, είτε από διάφορες ρητές θετικές ρυθμίσεις, είτε ως συμβατική υποχρέωση. Ως γενικό τραπεζικό απόρρητο γίνεται αντιληπτή η υποχρέωση της Τράπεζας να μην αποκαλύπτει σε τρίτον οτιδήποτε περιέρχεται σε γνώση της κατά την άσκηση της επιχειρηματικής της δραστηριότητας.

Το τραπεζικό απόρρητο κατοχυρώθηκε στην Ελεύθερη Ελλάδα με τη διάταξη του άρθρου 1 του ΝΔ 1059/1971, με την οποία ορίζεται ότι: «Οι κάθε μορφής καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα είναι απόρρητες».

Προσφάτως, όμως, με την παρ. 3 του άρθρου 32 του Ν 3986/2011 όπως ισχύει από την 1.7.2011, επιβλήθηκε από τους δανειστές το πρωτοφανές αποικιοκρατικό μέτρο της προληπτικής άρσης του τραπεζικού απορρήτου χωρίς να απαιτείται «άδεια» του εισαγγελέα. Ειδικότερα, θεσπίζεται υποχρέωση των πιστωτικών ιδρυμάτων να υποβάλλουν ηλεκτρονικά στο Υπουργείο Οικονομικών κάθε στοιχείο και πληροφορία  οικονομικού και φορολογικού ενδιαφέροντος που τους ζητείται, καθώς και κάθε άλλο στοιχείο αναγκαίο στις διαδικασίες βεβαίωσης και είσπραξης του φόρου, καθώς και στις διαδικασίες του ελέγχου και των διασταυρώσεων. Για την εφαρμογή της διάταξης αυτής δεν απαιτείται ούτε άδεια της ΑΠΔΠΧ (Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα)...

Το επίπεδο τραπεζικού και επιχειρηματικού απορρήτου (οικονομικό απόρρητο) σε 73 χώρες σύμφωνα με το δείκτη FSI