Στην
εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας, όσα περισσότερα δικαιώματα έχαναν οι θεσμοί
των αποικιών, τόσο πιο δημοκρατικά λειτουργούσε το βρετανικό κοινοβούλιο…
Ελλάδα,
έτος 2012 μ.χ: "Μουλάδες" του θεομνημονιακού καθεστώτος συλλαμβάνουν το βλάσφημο Παστίτσιο
H
Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ανατολικής
ορθόδοξης ελληνικής επαρχίας της Τέταρτης
Γερμανικής Αυτοκρατορίας, συνέλαβε τον διαχειριστή της χιουμοριστικής
σελίδας στο Facebook με ονομασία "Γέροντας Παστίτσιος", με την
κατηγορία ότι ανέβαζε "βλάσφημο και υβριστικό περιεχόμενο για το Γέροντα
Παΐσιο και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό", μετά από ερώτηση της Χρυσής Αυγής
στη βουλή. Σήμερα,
μόλις 4 ημέρες μετά, ανακοινώθηκε ότι η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος συνέλαβε
27χρονο για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων, μέσω του Facebook. (πηγή)
Το
έγκλημα που βαρύνει τον 27χρονο είναι
η «κακόβουλη βλασφημία» που
προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρο 198 του Ποινικού Κώδικα ως εξής: 1. Με φυλάκιση μέχρι
δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο
το Θεό. 2. Όποιος, εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, εκδηλώνει δημόσια
με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με κράτηση έως έξι (6)
μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ.
Κατά
την παράγραφο 1, η έννοια του "Θεού" ορίζεται σύμφωνα με την πίστη της Αν. Ορθ. Εκκλησίας, το
"Υπέρτατο Ον" στην απόλυτη και καθολική του υπόσταση. Έτσι, ως Θεός
νοείται και ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα. Προκύπτει από αυτά ότι ο 27χρονος δεν κατηγορείται για το έγκλημα της παρ. 1, δεδομένου ότι ο ιερέας Παΐσιος δεν αντιπροσωπεύει την έννοια του «Θεού» κατά την πίστη της Αν. Ορθ. Εκκλησίας, αφού ο «Θεός» κατά την ως άνω πίστη είναι
τριαδικός (Πατήρ, Υιός και το Άγιο Πνεύμα)
και όχι τετραδικός (Πατήρ, Υιός, Άγιο
Πνεύμα και πατήρ Παΐσιος…).
Δεδομένου
συνεπώς ότι ο 27χρονος δε μπορεί να κατηγορηθεί για το έγκλημα
της παραγράφου 1, πρέπει να διερευνηθεί
αν υπέπεσε στο έγκλημα της παρ 2 που προβλέπει την «εκδήλωση έλλειψης σεβασμού προς το θείο».
Ως εκδήλωση δημόσια με βλασφημία
έλλειψης σεβασμού προς το θείο, νοείται οποιαδήποτε προφορική ή έγγραφη
εκδήλωση που ενέχει χλευασμό ή προσβλητικές, απρεπείς ή χυδαίες εκφράσεις εκείνου που θεωρείται από αναγνωρισμένη
θρησκεία ιερό. Η εκδήλωση πρέπει να στρέφεται κατά του θείου, δηλ.
του Θεού, του Ιησού Χριστού, του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Γραφής, της αγίας
κοινωνίας, αγίων προσώπων κλπ. και
γενικά κατ' εκείνου που θεωρείται από αναγνωρισμένη θρησκεία ιερό
(ΑΠ 119/88). Ως «άγια» δε πρόσωπα (και άρα ιερά για τους πιστούς), νοούνται πλην των
παραπάνω, αυτά μάλλον που επίσημα έχουν ανακηρυχθεί ως Άγιοι, μέσα από τη
διαδικασία της «αγιοποίησης»…
Τίθεται
λοιπόν επιτακτικά το εξής ερώτημα: τι -πέραν των παραπάνω- θεωρείται "ιερό" για κάθε θρησκεία? Θα μπορούσε να ασκηθεί αυτεπάγγελτη δίωξη εναντίον οποιουδήποτε τολμούσε να κάνει σάτιρα στον παπά της γειτονιάς?
Θα μπορούσε να συλληφθεί όποιος σατίριζε τους μοναχούς του Αγίου Όρους ή
ασκούσε σκληρή κριτική στον αρχιεπίσκοπο? Θα μπορούσε δηλ τα παραπάνω πρόσωπα (ή και τα εκκλησιαστικά ακόμη σκεύη) να ενταχτούν σε μια επικίνδυνη γενίκευση και να
χαρακτηριστούν «ως πρόσωπα ή πράγματα που θεωρούνται από το νόμο και την Αν. Ορθ. Εκκλησία, ιερά» ???
Η
απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι σαφέστατα αρνητική… Προς ισχυροποίηση της άποψης αυτής θα υπενθυμίσω τις περιπτώσεις του "Παπασούζα του φαντομά" και του "σκύψε ευλογημένη"... Περιπτώσεις που απέδειξαν ότι η σάτιρα, μπορεί κάλλιστα να συνυπάρξει με το σεβασμό στο θρησκευτικό αίσθημα.
Η σημερινή συνεπώς σύλληψη του βλάσφημου (σύμφωνα με το κατηγορητήριο), αποτελεί κορυφαία πράξη παραβίασης της ελευθερίας της
έκφρασης και μάλιστα από τα εντεταλμένα όργανα της Πολιτείας, που κανονικά
θα έπρεπε να την προφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού (συμφωνώ κατά το μέρος αυτό
απόλυτα, με την ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ) .
Σαφή τέλος κατεύθυνση για το άστοχο και επικίνδυνο της πράξης της σύλληψης του βλάσφημου σύμφωνα με το κατηγορητήριο "Παστίτσιου",
δίνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με δυο καταδικαστικές - μια για τη
Σλοβακία και μια την Αυστρία-
αποφάσεις του.
Στην
πρώτη, ο δημοσιογράφος Martin Klein καταδικάστηκε από τα δικαστήρια της
Σλοβακίας για «συκοφαντική δυσφήμηση»
και «εξύβριση» για δηλώσεις που είχε
κάνει για τον αρχιεπίσκοπο Σλοβακίας , για τον οποίο είχε δημόσια πει ότι είναι
"ηλίθιος" και ότι "ακόμα κι αν δεν γυρίζει ο
ήλιος ο αρχιεπίσκοπος κάνει έρωτα στη μητέρα του...", ότι «δεν έχει σημασία εάν ο αρχιεπίσκοπος είναι
ομοφυλόφυλος ή αμφιφυλόφιλος ή οτιδήποτε άλλο,δεδομένου ότι δεν έχει καθόλου
σεξουαλικότητα» και ότι αυτός «δεν έχει τόση τιμή όσο ο αρχηγός της
τσιγγάνικης φυλής»…
Στη
δεύτερη (καταδικαστική για την Αυστρία)
ο Αυστριακός ζωγράφος OttoMuhl καταδικάστηκε από τα δικαστήρια της Αυστρίας
γιατί εξέθεσε ένα πίνακα του με τίτλο "αποκάλυψη" ο οποίος ήταν ένα
σατιρικό κολάζ με πολλούς διάσημους ανθρώπους σε σεξουαλικές στάσεις. Τα γυμνά
σώματα ήταν ζωγραφισμένα σουρεαλιστικά ενώ σε μερικά πρόσωπα ήταν καλυμμένα και
τα μάτια, μεταξύ των οποίων απεικονίζοντο και ο πρ. Γ.Γ. και Βουλευτής του
κόμματος FPO και ένας πρ. Πρόεδρος του ίδιου κόμματος. Ο πίνακας απεικόνιζε τον πρώτο να πιάνει το ανδρικό όργανο του δεύτερου
ενώ την ίδια στιγμή αυνανίζοντο από άλλους δύο πολιτικούς του κόμματος οι
οποίοι εκσπερμάτωναν πάνω στη Μητέρα Τερέζα. Οι αποφάσεις εδώ
Παραπέμπω
στις παραπάνω αποφάσεις, για να υπενθυμίσω, δηλώνοντας ταυτόχρονα σεβασμό στο θρησκευτικό αίσθημα του χριστεπώνυμου πληρώματος, ότι στην εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας, όσα περισσότερα δικαιώματα
έχαναν οι θεσμοί των αποικιών, τόσο πιο δημοκρατικά λειτουργούσε το βρετανικό
κοινοβούλιο…
