Είχα σε προηγούμενα άρθρα μου (03/04/2010) υποστηρίξει την άποψη ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζωνη επετράπη βάσει συγκεκριμένης στοχευσης ώστε να χρησιμοποιηθεί από τη Γερμανία (ως ο αδύναμος κρίκος), κατά τρόπο που θα εξυπηρετούνταν τα επεκτατικά σχέδια της Γερμανίας.
Όταν τότε ουδείς ακόμη γνώριζε αν η Γερμανία θα στηρίξει ή θα εξωθήσει την Ελλάδα σε άμεση αποπομπή από την Ευρωζωνη, είχα υποστηρίξει την άποψη της παραμονής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, με ΣΚΛΗΡΟΥΣ όμως όρους, που θα αφορούν ιδίως στην οικονομική –κατ αρχήν- διακυβέρνηση της Ελλάδας, από τη Γερμανία και τη Γαλλία (που εν προκειμένω παρουσιάζονται ως «Ευρώπη» , έτσι για να παρουσιάζεται για τους γερμανούς λιγότερο ιμπεριαλιστικό).
Η συμμετοχή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, επετράπη βάσει συγκεκριμένης στόχευσης (βάσει σχεδίου)… ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΜΕΣΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΜΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ. Αυτή είναι –σύμφωνα και με άρθρο των FT- η πιο σύντομη οδός προς την πολύπαθη πολιτική ένωση που πολλοί θεωρούσαν ως απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος της νομισματικής ένωσης.
Πως επέτρεψαν στην Ελλάδα να μπει στο ευρω???? Υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο στενός πυρήνας της ευρωζωνης (με τη Γερμανία και τη Γαλλία που είναι από τα ισχυρότερα κράτη στο κόσμο), δε γνώριζε τι σοι λαμογια είναι τούτοι δω? Θυσίασε άραγε Γερμανία -έτσι ελαφρά τη καρδία- το πανίσχυρο Μάρκο της για χάρη της δραχμουλας? Επέτρεψε η Γερμανία σε πέντε δέκα ντόπια λαμογια να κλονίσουν το νόμισμα στο όνομα του οποίου θυσίασε το Μάρκο της? Άραγε δε γνώριζαν οι «κουτογραφκοι» ότι η πλήρωση των κριτηρίων ένταξης επιτεύχθηκε δια της δημιουργικής λογιστικής? Δεν ήξεραν ότι τα νούμερα ήταν μαγειρεμένα? Λες οι υπηρεσίες των δυο αυτών υπερδυνάμεων να μη γνώριζαν ότι τα στοιχεία που κατέθετε η Ψωροκώσταινα ήταν ψευδή? Λες εμείς να το χαμε κρυφό καμάρι, όταν ο κόσμος όλος το χε τούμπανο? Υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει στα σοβαρά ότι εκατό λαμογια αυτής της χώρας θα μπορούσαν να κοροϊδέψουν τους τεχνοκράτες αυτής της χώρας???? Κοινή λογική χρειάζεται…
Η κοινή λοιπόν λογική λέει ότι οι γερμανοί σκοπίμως επέτρεψαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρω , διότι γνώριζαν ότι είναι η μόνη χώρα μέλος της ευρωζωνης που χαρακτηρίζεται από υψηλό έλλειμμα, υψηλό χρέος, χαμηλή ανταγωνιστικότητα , μεγάλη διαφθορά και επομένως ελλείψει του μαγικού ραβδιού της υποτίμησης , γνώριζαν ότι στη πρώτη στραβή θα κατέρρεε…
Επιπρόσθετα η Ελλάδα επελέγη για να χρησιμοποιηθεί ως Ο ΒΕΛΤΙΣΤΟΣ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ, ως η κερκοπορτα που θα επέτρεπε στη Γερμανία να επιβάλει τους σκληρούς όρους της στα αδύναμα κράτη της Ευρωζωνης αμέσως μόλις οι συνθήκες ωρίμαζαν, αφού ήταν η ιδανική χώρα για να χρησιμοποιηθεί εκ του ασφαλούς. Αποτελεί μόλις το 3% της οικονομίας της ευρωζωνης, οπότε κάθε πείραμα με την Ελλάδα (ακόμη και η αποπομπή της προσωρινή ή μόνιμη, από τη ζώνη του ευρω) εκτιμήθηκε από τους γερμανούς, ότι δεν θα επηρεάσει σημαντικά την ισοτιμία του ευρω ή θα την επηρεάσει τόσο, π.χ ελεγχόμενη διολίσθηση σε σχέση με το δολάριο, που θα ωφελούσε τις εξαγωγές τους.
Πως εν μέσω οικονομικής κρίσης η Γερμανία κατάφερε να γίνει ο Ηγεμόνας της Ευρώπης?
Η Γερμανία απ’ την άλλη φρόντισε από την ίδρυση της ευρωζωνης (τα τελευταία δέκα χρόνια), να γίνει πανίσχυρη κρατώντας ταυτόχρονα χαμηλό προφίλ (ο άβουλος γίγαντας με το μυαλό μικρού παιδιού) : ) . Εφαρμόζοντας ένα δεκαετές σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, αύξησε δυσθεώρητα σε σχέση με τους ευρωπαίους εταίρους της την ανταγωνιστικότητά της, κρατώντας επί δέκα χρόνια μισθούς, συντάξεις (και άρα την εσωτερική κατανάλωση), σε αδιανόητα χαμηλά επίπεδα, δημιουργώντας με το τρόπο αυτό τεράστια εμπορικά πλεονάσματα!
Έγινε τόσο ισχυρή σε σχέση με τους λοιπούς εταίρους της που η Γαλλίδα υπουργός των οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ, έφτασε στο σημείο να εγκαλεί τη Γερμανία για τη δεινή κατάσταση που έχει επιβάλει στους εταίρους της!!! Σε συνέντευξή της στους Financial Times, κατηγόρησε ευθέως τη Γερμανία ότι ακολουθεί πολιτική ενίσχυσης των εξαγωγών της εις βάρος των εταίρων της στην Ε.Ε., προκαλώντας τους ελλείμματα για να συσσωρεύσει αυτή πλεόνασμα. Πρότεινε μάλιστα λίγο πολύ, ότι η λύση στο γερμανικό «πρόβλημα» θα ήταν να επιδοθεί η Γερμανία σε κακοδιαχείριση των δημοσιονομικών της, ώστε να εξισορροπηθεί η κατάσταση σε σχέση με τους λοιπούς ευρωπαίους!!! Να δώσει δηλαδή λεφτά στους γερμανούς ώστε η Γερμανία να γίνει φτωχότερη και οι γερμανοί πλουσιότεροι!!! Φαίνεται λοιπόν ότι η Γερμανία προετοιμαζόταν αθόρυβα και μεθοδικά από καιρό…
Και ξαφνικά, μόλις οι συνθήκες το επέτρεψαν , διεφανη ο ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ! Διεφανη ότι Ο ΛΑΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟΝ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟ ΣΤΟ DNA ΤΟΥ!
Είδαμε ξαφνικά μια άλλη Γερμανία, τη Γερμανία που πλέον γίνεται επιθετική απέναντι στους μέχρι τώρα «συμμάχους» της. Που προκαλεί ρίγη φόβου στους ευρωπαίους σε σημείο τέτοιο, που να ακούγονται φωνές για πολιτική σκληρότητα των γερμανικών μέτρων, που δίνει την εικόνα ότι η καγκελαρία επιδιώκει τη μετατροπή της Ε.Ε. σε... «δημοσιονομικό στρατόπεδο συγκέντρωσης»!!!
Μια Γερμανία που η Ευρώπη νόμισε ότι πέθανε στις 14:25 της30ης Απριλίου του 1945 , όταν ο Κόκκινος Στρατός εισερχόταν στο Βερολίνο… Μια Γερμανία που δε μοιάζει πλέον με το γίγαντα με το μυαλό μικρού παιδιού που είχαμε συνηθίσει (ή μήπως μας άφησε να πιστέψουμε?). Είδαμε σε σχέση με την Ελλάδα μια Γερμανία που θυμίζει την παλιά σιδηρά Γερμανία. Η περίπτωση της Ελλάδας θυμίζει την πανίσχυρη Γερμανία της 12ης Μαρτίου του 1938, όταν έκανε την πρώτη κίνησή της για να καθυποτάξει την Ευρώπη. Όταν η 8η Στρατιά της Βέρμαχτ επιδεικνύοντας στην Ευρώπη καθολική δύναμη ισχύος, πέρασε τα σύνορα της Αυστρίας, προσαρτώντας ειρηνικά την Αυστρία στη Γερμανία…
Φαίνεται λοιπόν ότι η Γερμανία προετοιμαζόταν καιρό για αυτό… Για να κάνει τη κίνησή της...
Μερίμνησαν χρόνια τώρα οι γερμανοί ώστε να δοθούν στα εγχώρια λαμογια κάποια δις ευρω (τυράκι), έχοντας στο μεταξύ πλήρη επίγνωση ότι τα λεφτά αυτά θα φαγωθούν... Με τον τρόπο αυτό ανέχθηκαν μια κατάσταση (κάτι σαν ηθική αυτουργία δηλαδή), η οποία όμως, οδήγησε στο επιδιωκόμενο από αυτούς αποτέλεσμα.
Αποδυναμώθηκε η Ελλάδα και κατέστη έτσι το βέλτιστο όχημα (δούρειος ίππος), που θα επέτρεπε στο σκληρό πυρήνα της ευρωζωνης (Γερμανία) να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα κατά το δοκούν, όποτε οι περιστάσεις ωρίμαζαν (φάκα)… Είχαν γνώση οι «κουτόφραγκοι», ότι οι ηγέτες του «πιο έξυπνου λαού στο κόσμο» (τα ντόπια τα λαμογια), είχαν την εσφαλμένη πεποίθηση ότι μπορούσαν εκ του ασφαλούς να κλέβουν τα ευρω (τόσο των «κουτόφραγκων» όσο και των «κουτοελληνων»), με το σκεπτικό ότι εάν και εφοσόν προέκυπτε ζήτημα στάσης πληρωμών του ελλ. δημοσίου, η Ελλάς δεν αφηνόταν να πέσει αλλά θα την έσωζε η Ευρώπη, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟΥ ΕΥΡΩ!!!
Απέκλειαν δηλαδή κάθε περίπτωση μη ευρωπαϊκής διάσωσης και κάθε εμπλοκή του ηγεμονικού και καταστροφικού -για τη κουτάλα τους- ΔΝΤ, ως σενάριο που θα κλόνιζε το κύρος και τη σταθερότητα του ευρω! Ταυτόχρονα, είχαν την εσφαλμένη πεποίθηση, ότι τυχόν αμιγώς ευρωπαϊκό σχέδιο σωτηρίας δεν θα τους στερούσε τη κουτάλα, αφού από τις Συνθήκες δεν προβλεπόταν τέτοιος μηχανισμός…
Αν και οι περισσότεροι από δαύτους δικηγόροι, παρέβλεψαν τη βασικότερη άτυπη αρχή της νομικής επιστήμης. Ότι η διατύπωση των εγγράφων που ως προϊόν διαπραγμάτευσης αποσκοπούν στη ρύθμιση μιας κατάστασης όπως είναι οι διακρατικές συμφωνίες, γίνεται πάντοτε από τον ισχυρό, κατά τρόπο που να εξυπηρετούνται πρωτίστως τα συμφέροντά του και εφαρμόζονται ως το αντικειμενικά δίκαιο, από όργανα που ο ισχυρός θεσπίζει και ελέγχει απόλυτα… Έτσι οι εξελίξεις έτρεξαν δίχως να μπορούν να τις ελέγξουν.
Και ξαφνικά, όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο , αντί να δουν τη Γερμανία να σώζει στο όνομα του ευρω την Ελλάδα, είδαν μια στάση ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ, ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, ΠΟΥ ΠΡΟΜΗΝΥΕ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΥΤΑΛΑ ΤΟΥΣ ΑΣΧΗΜΑ ΜΑΝΤΑΤΑ…
ΤΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΗΔΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΟΜΩΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ 12ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 1938 (ειρηνική προσάρτηση της Αυστρίας στη Γερμανία)...
Σύμφωνα με άρθρο της S10 με τον τίτλο «Γερμανική αποικία η περιφέρεια του ευρώ!» , το γερμανικό σχέδιο διατήρησης του ευρώ, με μετατροπή της περιφέρειας της Ευρωζώνης σε μια νέα μορφή γερμανικής αποικίας, κατακτημένης με μέσα νομισματικού και οικονομικού πολέμου, αρχίζει πλέον να γίνεται όλο και πιο σαφές, καθώς ήδη εξετάζεται από το Βερολίνο πρόταση διπλασιασμού των κεφαλαίων του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, με τις ευλογίες, περιέργως σε πρώτη ανάγνωση, και της Bundesbank. Η γερμανική εφημερίδα Die Welt αποκάλυψε χθες, ότι η Κομισιόν ήδη εξετάζει την ιδέα διπλασιασμού των κεφαλαίων του European Financial Stability Fund, του γνωστού προσωρινού μηχανισμού στήριξης, αλλά προς το παρόν το Βερολίνο φέρεται να αρνείται την πρόταση, παρότι χθες ο Άξελ Βέμπερ, ο γνωστός για τις «σκληρές» θέσεις του σε θέματα νομισματικής πολιτικής διοικητής τηςBundesbank, «άναψε πράσινο» για να αυξηθούν όσο χρειασθεί τα διαθέσιμα κεφάλαια του EFSF, προκαλώντας έκπληξη στους ευρωπαϊκούς κύκλους.
Το EFSF, με αρχικά κεφάλαια 750 δις. ευρώ από τα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ, τα οποία είχαν θεωρηθεί επαρκέστατα τον Μάιο για να αντιμετωπισθεί η κρίση στην Ευρωζώνη, άρχισε πλέον να αποκαλείται ειρωνικά σε οικονομικούς κύκλους ως European Financial Stab Fund, δηλαδή σαν Ευρωπαϊκό Ταμείο Οικονομικού Μαχαιρώματος (κρατών).
Όπως όλα δείχνουν, η γερμανική πολιτική και οικονομική ηγεσία επιχειρεί να μετατρέψει τις διασώσεις κρατών στην Ευρωζώνη, αρχικά με τον προσωρινό και στη συνέχεια με το μόνιμο μηχανισμό στήριξης, όπου θα περιλαμβάνονται και οι ελεγχόμενες χρεοκοπίες, σε μηχανισμό δημιουργίας μιας ζώνης νεόπτωχων κρατών στην περιφέρεια, τα οποία θα παραμένουν μεν στη νομισματική ένωση, αλλά με πλήρη εκχώρηση των δικαιωμάτων τους στην άσκηση εθνικής οικονομικής πολιτικής και σε τέτοιες συνθήκες μόνιμης οικονομικής εξαθλίωσης και εξάρτησης από όλο και περισσότερα δάνεια, που θα καταστούν ιδανικός τόπος επιχειρηματικής προέλασης των ισχυρών γερμανικών τραπεζών και βιομηχανιών.
Αρχικά, όταν η Άνγκελα Μέρκελ αιφνιδίασε με τις προτάσεις της για αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για ελεγχόμενες χρεοκοπίες, οι πιο καλόπιστοι παρατηρητές έλεγαν ότι επρόκειτο για μια αδέξια πρωτοβουλία, που οφείλεται στην πολιτική πίεση που δέχεται η γερμανίδα καγκελάριος ενόψει εκλογών σε έξι γερμανικά κρατίδια το 2011 και των εθνικών εκλογών του 2013. Η αναταραχή που προκλήθηκε στις αγορές, που ήδη οδήγησε την Ιρλανδία στο χείλος της χρεοκοπίας και φέρνει μέσα στους επόμενους μήνες την Πορτογαλία και την Ισπανία στην «αγκαλιά» του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, αποδόθηκε, έτσι, όχι σε σκοπιμότητα του Βερολίνου, αλλά σε μια «γκάφα» της γερμανικής διπλωματίας.
Φαίνεται, όμως, ότι μια πρωτεύουσα που έχει συνηθίσει να χαράσσει στρατηγική σε ορίζοντα δεκαετιών, μετρώντας προσεκτικά όλα τα δεδομένα του χάρτη, δεν πέφτει σε γκάφες, αλλά έχει αρχίσει ήδη να ξεδιπλώνεται με γερμανικό προγραμματισμό το σχέδιο της Γερμανίας για τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, που θα διασφαλίζει πλήρως τα δικά της συμφέροντα και την κυριαρχία της, οικονομική και πολιτική, σε βάρος των ασθενέστερων εταίρων –δεν είναι τυχαίο, ίσως, ότι χθες ο Τσέχος πρόεδρος έγινε ο πρώτος πολιτικός ηγέτης, που είπε «όχι» στην ένταξη της χώρας του στην Ευρωζώνη, παρότι έχει τις προϋποθέσεις ένταξης.
Η ξαφνική «γενναιοδωρία» του Άξελ Βέμπερ σε παροχές κονδυλίων για διάσωση κρατών της Ευρωζώνης, ώστε πάση θυσία να διασωθεί το ευρώ, έστω και αν βυθισθούν στη φτώχεια και την αστάθεια οι οικονομίες της περιφέρειας, αποκαλύπτει ότι τίποτε δεν ήταν τυχαίο:
Μιλώντας για ελεγχόμενες χρεοκοπίες από το 2013 και μετά, αλλά και αφήνοντας να διαρρεύσουν οι προτάσεις του Βερολίνου για ενσωμάτωση ρήτρας χρεοκοπίας σε όλα τα ομόλογα που θα εκδοθούν ήδη από το 2011, η γερμανική ηγεσία επιταχύνει δραματικά το χωρισμό της αγοράς ομολόγων της Ευρωζώνης σε δύο ταχύτητες και εξωθεί στη χρεοκοπία τις ασθενέστερες χώρες, που αποκλείονται με δραματικούς ρυθμούς από τις αγορές. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2011, οι περισσότεροι αναλυτές περιμένουν όχι μόνο την Πορτογαλία, αλλά και την Ισπανία στο μηχανισμό στήριξης.
Μπροστά στον κίνδυνο των χρεοκοπιών, που αν κάνει την εμφάνισή του και στην Ισπανία θα αφήσει χωρίς επαρκή κεφάλαια τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, η «γενναιόδωρη» Γερμανία αφήνει να εννοηθεί ότι θα εξέταζε το ενδεχόμενο διπλασιασμού των κονδυλίων του μηχανισμού, ώστε να μπορεί άνετα να καλυφθεί και η Ισπανία. Όμως, σε αντάλλαγμα για αυτή την παραχώρηση, η Γερμανία θα εκβιάσει ανοικτά τους εταίρους της στην επερχόμενη κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής, όπου θα συζητηθεί η πρότασή της για τις ελεγχόμενες χρεοκοπίες: «είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε, αλλά αυτό θα γίνει μόνο αν δεχθείτε όλους τους όρους μας»!
Ουσιαστικά, μέσα από τους μηχανισμούς στήριξης Νο 1 και Νο2 (στον δεύτερο θα περιλαμβάνεται και η αναδιάρθρωση χρεών), η Γερμανία σχεδιάζει να υποχρεώσει σε βίαιο αποπληθωρισμό, με εξοντωτικά δημοσιονομικά μέτρα, όλες τις χώρες της περιφέρειας, οι οποίες για χρόνια θα μείνουν παγιδευμένες στην «αγκαλιά» των διαδοχικών «πακέτων» στήριξης, ενώ με τις αναδιαρθρώσεις των χρεών τους θα αποκοπούν από τη χρηματοδότηση των αγορών.
Με τον τρόπο αυτό, η Γερμανία επιδιώκει να θεμελιώσει σχέσεις εξάρτησης αποικιοκρατικού χαρακτήρα και να μεταφέρει στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο το κέντρο της άσκησης… δικτατορικής οικονομικής πολιτικής. Με τον τρόπο αυτό, σχεδιάζει να αποφύγει τη διάσπαση της Ευρωζώνης και την επαναφορά του μάρκου, που θα εκτοξευόταν στα ύψη και θα «γονάτιζε» την εξαγωγική της βιομηχανία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι θα μετατρέψει τη νομισματική ένωση, που δημιουργήθηκε για να αναχαιτισθεί η γερμανική οικονομική ισχύς μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών, σε μηχανισμό εδραίωσης της πολιτικής κυριαρχίας της Γερμανίας στην Ευρώπη, διαστρέφοντας πλήρως το όραμα του Μιτεράν, που με αρκετούς δισταγμούς είχε υποχρεωθεί να αποδεχθεί ο Κολ.
Εκτός από την εξασφάλιση ενός σταθερά «υποτονικού» ευρώ, που θα διευκολύνει τις εξαγωγές της, η Γερμανία επιδιώκει, μέσα από την «βύθιση» των χωρών της περιφέρειας σε πολυετή ύφεση, να δημιουργήσει μια νέα ζώνη φθηνών εργατικών χεριών και αξιών, στην οποία ανεμπόδιστα θα δράσουν, με απεριόριστα κέρδη, οι τράπεζες και οι βιομηχανίες της. Παράλληλα, βέβαια, το ίδιο το γερμανικό κράτος θα αποκομίζει τεράστια ποσά τόκων, δανείζοντας με υψηλό spread (2,7% στην περίπτωση της Ελλάδας τις ασθενέστερες οικονομίες.
Οι ηγεσίες των κρατών της Ευρώπης, ακόμη και το Παρίσι, που αρχικά ακολούθησε πιστά το βηματισμό των Γερμανών, όσον αφορά τις ελεγχόμενες χρεοκοπίες, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους. Και το «αγγλοσαξονικό στρατόπεδο» (ΗΠΑ-Βρετανία) αρχίζει να ανησυχεί για τον κίνδυνο εξάπλωσης σε όλη την Ευρωζώνη του γερμανικού μοντέλου δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξαγωγικής ισχύος, που αν εφαρμοσθεί σε όλες τις χώρες, όπως επιχειρούν οι Γερμανοί, θα δημιουργήσει τεράστια εμπορικά πλεονάσματα στην Ευρώπη, εντείνοντας τις ανισορροπίες στο διεθνές σύστημα (ενδεικτικό των ανησυχιών αυτών είναι χθεσινό άρθρο του οικονομικού αναλυτή των “Financial Times”, Μάρτιν Γουλφ).
Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και αρκετές ακόμη κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, αναμένεται να υποστηρίξουν σθεναρά ένα εναλλακτικό σχέδιο διάσωσης των χωρών της περιφέρειας, με την έκδοση ευρωομολόγων, που θα εξισορροπήσουν τα κόστη δανεισμού για όλες τις χώρες –πρόταση, που η Γερμανία πεισματικά αρνείται, με τον ισχυρισμό ότι αντιβαίνει στη βασική αρχή της νομισματικής ένωσης, να μην πληρώνει ένα κράτος για τα χρέη του διπλανού. Στην πρόταση αυτή, φαίνεται ότι θα συγκλίνουν το ΔΝΤ και, άτυπα, η Ουάσιγκτον, σε μια προσπάθεια ανάσχεσης των γερμανικών επεκτατικών σχεδιασμών. Στην πραγματικότητα, η Σύνοδος Κορυφής του Δεκεμβρίου θα αποτελέσει την κορυφαία «μάχη» του ευρωπαϊκού νομισματικού πολέμου: αν επικρατήσει το Βερολίνο, η αυριανή Ευρώπη σε τίποτα δεν θα θυμίζει το «ρομαντικό», υποτίθεται, όραμα της πολιτικής ενότητας και αλληλεγγύης μεταξύ ισότιμων κρατών…
