Πόσα
από αυτά έφτασαν στις ελληνικές καρμανιόλες?
Σύμφωνα
με όσα έχουν γίνει δεκτά παγίως στη νομολογία, αλλά και κατά τη δημοσιονομική
θεωρία φόρος είναι η αναγκαστική παροχή
που επιβάλλεται στους πολίτες, χάριν των κρατικών σκοπών και χωρίς ειδικό
αντάλλαγμα, ενώ το
ανταποδοτικό τέλος αποτελεί, όπως και ο φόρος, αναγκαστική παροχή, που όμως καταβάλλεται από τους πολίτες
έναντι ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗΣ, δηλαδή έναντι ειδικής προς αυτούς
παρεχόμενης δημόσιας υπηρεσίας. Η συμμετοχή στη δαπάνη αυτή αποτελεί το αντάλλαγμα ή την
ειδική αντιπαροχή για συγκεκριμένη παρεχόμενη ωφέλεια και ΟΧΙ αόριστα για την
δημιουργία εσόδων προς κάλυψη γενικά των δημοσιονομικών αναγκών του Δημοσίου. Η
ειδική αντιπαροχή του Κράτους, που αντιστοιχεί στο ανταποδοτικό τέλος, αποτελεί
σε τελευταία ανάλυση παροχή δημόσιας υπηρεσίας, με την οποία όμως
εξυπηρετούνται ταυτόχρονα ΑΤΟΜΙΚΑ και
οι χρήστες αυτής πολίτες, που
φέρουν έτσι και το βάρος των δαπανών της.
Με
βάση τα παραπάνω κρίθηκε με την υπ’ αριθμ. 428 του 2005 απόφαση του Αρείου Πάγου, ότι
τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, έχουν χαρακτήρα ανταποδοτικών τελών, ΔΕΝ
είναι φόροι, και επιβάλλονται στους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων για τη
χρησιμοποίηση από τους τελευταίους του οδικού δικτύου της χώρας και την
εξεύρεση των αναγκαίων πόρων για τη συγκάλυψη των δαπανών συντήρησης του
δικτύου τούτου. Επομένως, τα εν λόγω τέλη κυκλοφορίας καταβάλλονται από
τον ιδιοκτήτη, ανεξάρτητα από το αν το όχημα κυκλοφορεί ή έχει τεθεί συνεπεία
μηχανικής βλάβης ή τροχαίου ατυχήματος σε αχρησία, ΕΚΤΟΣ αν στην τελευταία αυτή περίπτωση έχουν κατατεθεί οι πινακίδες
κυκλοφορίας.
Έχοντας αυτά υπόψη μας, απευθύναμε την από 30 Δεκεμβρίου 2011 εξώδικη δήλωση προς τον τότε υπουργό Οικονομικών, με την οποία του ζητήσαμε να μας γνωστοποιήσει ΠΟΥ
ΠΑΝΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ που καταβάλουμε ως τέλη κυκλοφορίας… Την εξώδικη αυτή
δήλωση κοινοποιήσαμε, με την υποψία ότι τα χρήματα που καταβάλουμε για τα τέλη
κυκλοφορίας ΔΕΝ φτάνουν ποτέ στη συντήρηση και επέκταση του «οδικού» δικτύου του οποίου είμαστε
χρήστες, αλλά προορίζονται αποκλειστικά για την αποπληρωμή των "υποχρεώσεων" της χώρας
έναντι των διεθνών δανειστών της ... [ποστ εδώ]
Από την απάντηση του
ΥπΟικ προκύπτει ότι για το έτος 2010 και 2011 οι οδηγοί από την αγορά και χρήση
των αυτοκινήτων τους κατέβαλαν συνολικά το ιλιγγιώδες ποσό των 21 δισεκατομμυρίων περίπου ευρώ [20.868.300.000 ευρώ]
!!!
(σε
εκατ. ευρώ)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΕΣΟΔΟΥ
|
ΟΙΚ. ΕΤΟΣ 2010 (απολογιστικά στοιχεία)
|
ΟΙΚ. ΕΤΟΣ 2011 (προσωρινά στοιχεία)
|
ΣΥΝΟΛΑ ανά ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΕΣΟΔΟΥ
ΟΙΚ. ΕΤΟΥΣ 2010-2011
|
Ε.Φ.Κ.
πετρελαιοειδών προϊόντων
|
4.324,4 €
|
4.244,7 €
|
8.569,1 €
|
Φ.Π.Α.
πετρελαιοειδών προϊόντων
|
2.381,9 €
|
2.830,4 €
|
5.212,3 €
|
Τέλη
ταξινόμησης οχημάτων
|
249,2 €
|
99,7 €
|
348,9 €
|
Φ.Π.Α.
εισπραττόμενο μέσω τελωνείων
|
2.072,4 €
|
1.932,6 €
|
4.005,0 €
|
Ειδικός
φόρος πολυτελείας επιβατικών αυτοκινήτων
|
20,7 €
|
6,3 €
|
27,0 €
|
Τέλη κυκλοφορίας οχημάτων
|
1.589,9 €
|
1.116,1 €
|
2.706,0 €
|
ΣΥΝΟΛΑ
ανά ΟΙΚ.ΕΤΟΣ
|
10.638,5 €
|
10.229,8 €
|
20.868,3 €
|
Από το ιλιγγιώδες αυτό ποσό των 21
δισεκατομμυρίων που το κράτος εισέπραξε συνολικά από την αγορά και χρήση του αυτοκινήτου
αλλά και από το ποσό των τριών περίπου δισεκατομμυρίων [2.706.000.000] που εισέπραξε κατά τα έτη 2011 και 20012 αποκλειστικά
από τα ανταποδοτικά τέλη κυκλοφορίας, είναι προφανές, ότι ΣΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ
ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ!!!
Όλα τα μεγάλα οδικά έργα έχουν τα τρία τελευταία
χρόνια σταματήσει, λόγω της άρνησης των τραπεζών
να συνεχίσουν τη χρηματοδότησή τους. Πρόσθετα, καμία πρόταση αναπτυξιακού σχεδίου δεν τίθεται στο τραπέζι των συζητήσεων, ενώ και αυτά, που μπορούσαν και έπρεπε να προχωρήσουν σταμάτησαν, μεταξύ αυτών, οι συμβάσεις παραχώρησης, οι ΣΔΙΤ και το ΕΣΠΑ.
