Δίχως κίνημα Κατώτερων Δικαστών η χώρα θα οδηγηθεί στο χαμό
Δημοσιεύω
παρακάτω τη δήλωση αμφισβήτησης των τεκμηρίων διαβίωσης.
Τα
ισχύοντα σήμερα τεκμήρια διαβίωσης, που
θεσπίστηκαν λόγω αδυναμίας προσδιορισμού του πραγματικού κόστους διαβίωσης,
οδηγούν σε τρομερές φορολογικές αυθαιρεσίες. Διότι δημιουργούν εξοντωτικά υψηλές ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ
φορολογικές υποχρεώσεις, ικανές
να οδηγήσουν τον κοινό μέσο πολίτη στην απελπισία και σε ολοκληρωτική
ψυχική κατάρρευση. Πρόκειται για
προδοσία του Ελληνικού Λαού.
Θα
αναφερθώ ενδεικτικά σε δυο περιπτώσεις
που κλήθηκα να χειριστώ, οι οποίες στην κυριολεξία με συγκλόνισαν.
Γυναίκα
διαζευγμένη με ένα ανήλικο τέκνο, πάμφτωχη κυριολεκτικά, με ετήσιο πραγματικό
εισόδημα 4.500 ευρώ + 150 ευρώ το μήνα διατροφή, με ένα σπίτι 90 τ.μ στα
Σεπόλια (από γονική παροχή πριν από 30 χρόνια) και ένα ταπεινό 1.000αρι (που το
πληρώνει κάθε μήνα με δόσεις), κλήθηκε με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης, να
πληρώσει φόρο εισοδήματος ύψους 2.500 ευρώ!!! Το μισό δηλ και
παραπάνω από το ετήσιο πραγματικό εισόδημά
της, χωρίς σε αυτό να συνυπολογιστεί η
φορολογική υποχρέωσή της από το χαράτσι της ΔΕΗ… Οδηγείται με τον τρόπο αυτό σε
βέβαιη ψυχική κατάρρευση, αν υποτεθεί
ότι τα ήθη της δεν της επιτρέπουν να
εκπορνευθεί.
Άνεργος
έγγαμος με ένα νεογέννητο παιδί, με σύζυγο δημόσιο υπάλληλο που μετά τις
περικοπές λαμβάνει μισθό ύψους 800 ευρώ
το μήνα, με νεόδμητο διαμέρισμα στην Κυψέλη 70 τ.μ και ένα αυτοκίνητο 2.500 κ.ε από τις παλιές καλές
ημέρες (ακινητοποιημένο σήμερα πλήρως), καλείται
να πληρώσει με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης,
φόρο εισοδήματος ύψους 4.000 ευρώ.
Τίθεται
εδώ το εύλογο ερώτημα: «Γιατί το κάνουν αυτό σε έναν φτωχό και
εξαθλιωμένο λαό???». Την απάντηση
επιχειρούν να δώσουν οι συντάκτες
του γνωστού έγκυρου ιστολογίου olympia.gr, σε άρθρο τους με τίτλο «γιατί αυξάνουν φόρους και χαράτσια, αφού
ξέρουν ότι δεν θα πληρωθούν???» (πηγή).
Έχω
προσωπικά την αίσθηση, ότι η προσέγγιση που επιχειρούν οι αποδεδειγμένα οξυδερκείς
συντάκτες του ιστολογίου, κινείται αυτή
τη φορά προς την λάθος κατεύθυνση. Ούτε
το κάνουν με τη λογική του ότι πιάσουν και από όπου τα πάρουν, ούτε για να δείξουν οι πολιτικοί κοτζαμπάσηδες προς τους ξένους αγάδες ότι
αυτοί προσπαθούν, αλλά το εγχείρημα δεν αποδίδει, ούτε για να εξαναγκάσουν τον
κόσμο να πουλήσει τις περιουσίες του όσο όσο σε σύγχρονους μαυραγορίτες που
ελέγχουν το πολιτικό σύστημα, ούτε
βεβαίως για να αρχίσουν να γίνονται
αναγκαστικές εκτελέσεις περιουσιών και πώληση σε πλειστηριασμούς για ένα
«κομμάτι ψωμί»…
Στόχευση
εδώ των δανειστών μας δεν είναι η δημιουργία εκατομμυρίων νεοαστέγων. Γιατί μια
τέτοια χαοτική κατάσταση, το παγκόσμιο σύστημα που πειραματίζεται με την Ελλάδα,
δεν θα μπορούσε να τη διαχειριστεί. Βέβαιο επίσης είναι, ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν επιδιώκει την
απότομη κλιμάκωση της επιβαλλόμενης με οικονομικά
και νομικά μέσα βίας που θα ήταν ικανή να οδηγήσει σε ευρεία και
ανεξέλεγκτη κοινωνική αναταραχή, δεδομένου ότι στην παρούσα χρονική στιγμή, δεν
επιθυμεί να διακινδυνεύσει την εύθραυστη σταθερότητα της υπάρχουσας κυβέρνησης. Τα αστικά μέχρι χθες κόμματα η Δύση τα
χρειάζεται, μέχρις ότου προετοιμαστεί η διάδοχη κατάσταση… Τυχόν δε ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης δεν μπορεί να διακινδυνευθεί από
τους δανειστές, έως ότου επιτευχθεί ο σκοπούμενος
μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε συστημικό κόμμα εξουσίας… Ώστε να μπορεί να
αποτελέσει επάξιο διάδοχο των απολιθωμάτων του δικομματισμού και αξιόπιστο
εταίρο των δανειστών μας…
Επιφανειακή
τέλος κρίνεται η τελική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία οι εξοντωτικοί φόροι επιβάλλονται ώστε να εξωθηθούν σε πίεση οι πολίτες
και σε κινδύνους πλειστηριασμών, προκειμένου στη συνέχεια τα πολιτικά γραφεία
να πουλάνε πολιτική εκδούλευση προς άγραν πελατείας. Διότι είναι αδιανόητο
να επιχειρηθεί μια ευρείας κλίμακας ευνοϊκή φορολογική ρύθμιση με κριτήρια
αποκλειστικά μικροπολιτικά… Όπου οι νεόπτωχοι που δεν θα είχαν πρόσβαση σε
πολιτικά γραφεία θα έμεναν εκτός ευνοϊκής ρύθμισης… Τούτο θα αποτελούσε MEGA
κοινωνικό, πολιτικό και ηθικό σκάνδαλο
που θα συντάρασσε τα σαθρά θεμέλια του κυβερνητικού συνασπισμού του φιλευρωπαϊσμού και της
προόδου…
Η
προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτοί που
αυξάνουν τους φόρους και τα χαράτσια, με πλήρη επίγνωση ότι δεν θα πληρωθούν,
στόχο έχουν τη μετατροπή των πολιτών σε
ψυχικά ράκη, μέσω της δημιουργίας φόβου για την απώλεια της προσωπικής και
οικογενειακής στέγης. Με τον τρόπο αυτό προσδοκούν να κάμψουν το ηθικό -να σπάσουν κατά τη λαϊκή έκφραση τον
τσαμπουκά- της ελληνικής κοινωνίας. Διότι
οι δανειστές γνωρίζουν τη
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ. Γνωρίζουν ότι το
ελληνικό το «σπίτι», παρά το γεγονός ότι έχει προέλθει μετά από εξειδικευμένες
τεχνικές μελέτες και εργασίες, με τη μόνιμη τοποθέτηση αδρανών υλικών επί
εδάφους διαμορφωθέντων καταλλήλως, δεν
αποτελεί στη συνείδηση του Έλληνα μια δομική απλώς κατασκευή, αλλά το ΣΥΜΒΟΛΟ της ενότητας και της συνέχειας της Ελληνικής Οικογένειας…
Γνωρίζουν
ότι ένας από τους βασικούς πυλώνες της ανθρώπινης προσωπικότητας είναι η
ατομική περιουσία. Και κυρίως Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ. Η
ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΟΥ Η ΣΤΕΓΗ ΠΑΡΕΧΕΙ αποτελεί συστατικό στοιχείο μιας υγιούς
προσωπικότητας. Αν κλονιστεί ο πυλώνας της προσωπικής περιουσίας και
ιδίως αυτός της στέγης, κλονίζεται αυτομάτως
και το ψυχικό υπόβαθρο του ανθρώπου. Ο φόβος της απώλειας της στέγης,
κάνει τον άνθρωπο να νιώθει απροστάτευτος
και εκτεθειμένος. Ο κίνδυνος της απώλειας της ασφάλειας που η στέγη παρέχει,
δημιουργεί συνειρμούς που συνδέονται ευθέως με το αρχέγονο ένστικτο της
επιβίωσης, που διαταράσσεται όταν ο άνθρωπος καταληφθεί από το φόβο της έκθεσης
στα καιρικά φαινόμενα, το φόβο της κατάκλισης στο ύπαιθρο και κυρίως, το φόβο και τον τρόμο που προκαλούν τα σαρκοβόρα θηρία που τριγυρίζουν εκεί έξω…
Ο
κίνδυνος της απώλειας της στέγης δημιουργεί επίσης συνειρμούς που συνδέονται
ευθέως με την κοινωνική εικόνα του
ανθρώπου. Με το κοινωνικό πρότυπο που καταρρέει, όταν ο άνθρωπος βρεθεί να κοιμᾶται εἰς
τὸ ὕπαιθρον.
Έχω
από αυτά την αίσθηση, ότι ο κατεξοχήν στόχος αυτών που επιβάλλουν φόρους και
χαράτσια, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι δεν
πρόκειται να πληρωθούν, είναι η κάμψη του ηθικού της κοινωνίας,
μέσω της δημιουργίας φόβου
που πηγάζει από την νομική αμφισβήτηση
της κυριότητας της κατοικίας.
Ταυτόχρονα
ο Ελληνικός Λαός βάλλεται από μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα, ότι δήθεν είναι παράλογο το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης των Ελλήνων που ανέρχεται στο 73%, όπως δικαιολογημένα δήθεν θεωρούν οι
δανειστές μας… Και ότι για το καλό μας, απαραίτητη είναι η επιδίωξη μιας βίαιης εσωτερικής υποτίμησης της αγοράς ακινήτων, μέσω της εκποίησης του ελληνικού «σπιτιού», με όχημα τις υπερδανεισμένες από τους ξένους
«ελληνικές» τράπεζες και ταυτόχρονα το «ελληνικό» δημόσιο στο οποίο χρεωστάνε
πάνω από 2.000.000 Έλληνες…
Στόχος
τους είναι η δημιουργία φοβικού
συνδρόμου στον Έλληνα σε σχέση με τη διατήρηση της στέγης του.
Χρησιμοποιείται άριστα προς την κατεύθυνση αυτή, ο εκφοβισμός δια της μεθόδου
της απειλής λήψης νομικών μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της προσωπικής
και οικογενειακής στέγης, με το πρόσχημα του χρέους προς το «ελληνικό» δημόσιο.
Που στην περίπτωση των τεκμηρίων
διαβίωσης, που θεσπίστηκαν υποτίθεται λόγω αδυναμίας προσδιορισμού του
πραγματικού κόστους διαβίωσης, οδηγούν σε υπέρμετρες ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ. Για να μετατρέψουν τον Έλληνα σε ψυχικό ράκος, μέσω της ευθείας απειλής
κατά της κατοικίας του.
Έχω
από αυτά την αίσθηση, ότι κάθε είδηση αυτοκτονίας που φτάνει στα διοικητήρια
της Νέας Τάξης και συγκεκριμένα στα τμήματα μελέτης της ψυχικής αντίδρασης και
συμπεριφοράς της ελληνικής μάζας στα επιβαλλόμενα δυσβάστακτα μέτρα, αποτελεί
μια τιμωρητική για αυτούς είδηση και μια επιβεβαίωση των δεινών που επιφυλάσσει στον άνθρωπο η απομάκρυνση από τις αρετές του προτεσταντικού Λουθηρανικού δόγματος.
Πρέπει
ως Έθνος, να συνειδητοποιήσουμε ότι το γεωστρατηγικό σχέδιο που ξεκίνησε να
εφαρμόζεται στην Ελλάδα, θα εξελιχθεί σε βάθος πολλών χρόνων. Και ότι θα
κλιμακωθεί σε βάθος 15-20 χρόνων από σήμερα. Η υλοποίησή του θα είναι σταδιακή,
θα επιχειρηθεί με μεγάλη προσοχή και θα είναι μελετημένη από κάθε άποψη…
Οικονομικά και νομικά ως προς την επιβολή και τον έλεγχο της νομοθετικής, εκτελεστικής και της Δικαστικής εξουσίας και κοινωνιολογικά, σε
επίπεδο ψυχολογίας του ατόμου και της μάζας.
Θα
συμφωνήσω εδώ εν μέρει, με την αποδιδόμενη στον αμερικανό φιλόσοφο Noam Chomsky, 10η στρατηγική χειραγώγησης των μαζών, σύμφωνα με την οποία «ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ»…
Σύμφωνα με τον συγγραφέα (ο οποίος έχει δημόσια εκφράσει την άποψη ότι «η Ελλάδα καταστρέφεται βάσει σχεδίου»), «κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει
δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που
κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη
νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια
εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει
καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό
σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο
και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν
στους εαυτούς τους». (πηγή)
Την
αποτελεσματικότητα της παραπάνω στρατηγικής του ελέγχου που το σύστημα ασκεί
στον μη έχοντα ιδιαίτερες γνώσεις κοινό μέσο άνθρωπο, μου επιβεβαίωσε η γυναίκα
στο παράδειγμα που έδωσα στην αρχή.
Είδα τρόμο μεγάλο στα μάτια της γυναίκας. Είδα μια
γυναίκα ανήσυχη και φοβισμένη πολύ. Είδα μια γυναίκα να λυγίζει. Μου είπε ότι
δεν μπορεί να κλείσει τις νύχτες μάτι.
Ότι το μόνο που έχει, είναι αυτό το σπίτι που μεγαλώνει το παιδί της. Με ρώτησε
γιατί η κυβέρνηση να θέλει να της τo πάρει, όταν ξέρει πως ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και πως τα λεφτά της φτάνουν ισα το γάλα του παιδιού της… Και μετά μονολόγησε αν τα δικά
τους τα παιδιά είναι καλύτερα από το δικό της… Και αν αυτά βγήκαν μέσα από χρυσή
μήτρα… Στο τέλος μου είπε ότι δεν έχει κανένα τρόπο να πληρώσει τα 2.5
χιλιάρικα που το κράτος της ζηταει. Της πρότεινα να αναλάβω την υπόθεσής της (ακόμη
και χωρίς αμοιβή), με δήλωση κατ αρχήν
αμφισβήτησης των τεκμηρίων σε επίπεδο Δ.Ο.Υ (κατέβασμα εγγράφου εδώ) και επί περιπτώσει άρνησης
μείωσης των τεκμηρίων ανάλογα την ετήσια αντικειμενική δαπάνη, στην οποία θα
αναφέρονταν οι ισχυρισμοί και τα αποδεικτικά στοιχεία που θα προσκομίζαμε, να ασκήσουμε προσφυγή στα διοικητικά
δικαστήρια. Στην περίπτωση αυτή της είπα ότι Η ΜΟΙΡΑ Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ
ΔΙΚΑΣΤΩΝ. Αρνήθηκε επικαλούμενη φόβο μεγάλο να μπλέξει με την εφορία, οπότε
της συνέστησα να καλύψει τα δήθεν τεκμήρια διαβίωσης με ανάλωση εισοδήματος από
προηγούμενα έτη, μηδενίζοντας με τον τρόπο αυτό σχεδόν το φόρο, πράγμα το οποίο
και έκανε.
Το παραπάνω παράδειγμα δείχνει
ότι δικαστές, δικηγόροι και εφοριακοί, έχουμε χρέος ιερό και Καθήκον Εθνικό, να
σταθούμε ΟΛΟΙ δίπλα στο σκληρά δοκιμαζόμενο και βαλλόμενο πανταχόθεν Λαό μας. Η
Ελλάς βρίσκεται σήμερα σε πόλεμο. Η
κοινωνία και η χώρα ολόκληρη, τρομοκρατείται μέσα από τη δημιουργία ΕΙΚΟΝΙΚΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Με συνεχείς
και πρωτοφανείς σε έκταση και ένταση εκστρατείες τρόμου που εξαπολύονται από τα
καθεστωτικά ΜΜΕ, μας τρομοκρατούν ότι θα
μας πάρουν τα σπίτια, θα μας βγάλουν από το ευρώ, θα μας γυρίσουν στο μεσαίωνα, θα μας βάλουν
όλους στη φυλακή αν αρνηθούμε να πληρώσουμε ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΦΟΡΟ και ότι εν τέλει, κακό
μεγάλο θα μας βρει αν δεν συμμορφωθούμε σ αυτά που αυτοί μας λένε. Οδηγείται έτσι ο Λαός μας σε οικονομικό αδιέξοδο. Σε απελπισία και σε
ψυχικό τέλμα.
Τα όπλα με τα οποία μας νίκησαν σε επίπεδο γενικευμένης σύρραξης ήταν
οικονομικά. Και τα όπλα που χρησιμοποιούν για να μας καθυποτάξουν ως
κοινωνία και ως λαό, είναι ΝΟΜΙΚΑ. Είναι ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΚΑΤΟΧΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ
ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ. Αποτελεί για αυτό Πατριωτικό Καθήκον του νομικού κόσμου να
αντισταθεί. Η τύχη των Έθνους βρίσκεται σήμερα περισσότερο από ποτέ, στα χεριά
των Κατώτερων Δικαστών. Κίνημα των Κατώτερων Δικαστών να μην περνανε από τα
δικαστήρια οι εθνοκτόνοι νόμοι που μας επιβάλουν, αποτελεί μαζί με αυτό, τη
μόνη ελπίδα που μας απέμεινε ως Έθνος και ως κοινωνία.
Τρανό παράδειγμα για όλους, η σπουδαία
Ειρηνοδίκης Σταυρούλα Κουτρουβίδα η οποία κινήθηκε εκτός του νομικού πλαισίου
σύνταξης των Μνημονίων όπως το προσδιόρισε ο πρώην Πρόεδρος του ΣτΕ και πρώην πρόεδρος
της «ελληνικής» κυβερνήσεως, ότι κυρίαρχος σ' ένα πολίτευμα δεν είναι ο δικαστής αλλά αυτός που έχει την εξουσία να κρίνει εάν υφίστανται έκτακτες συνθήκες, εκδίδοντας
έτσι την πρώτη απόφαση των πολιτικών δικαστηρίων που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ότι οι
μνημονιακοί περιορισμοί στις αποδοχές, δώρα, κ.λπ. των εργαζομένων είναι
συμβατοί με τις επιταγές του Συντάγματος και την Ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία…
Δεν πρόκειται κατά την άποψή μου
για ανυπακοή στη νομολογία του Ανώτατου
Δικαστηρίου, αλλά για την αυτονόητη εφαρμογή των νόμων, όπως τουλάχιστον την
αντιλαμβάνομαι εγώ. Ως προς την επικυρωτική δε στάση που το ΣτΕ επέδειξε τα μαύρα
τούτα χρόνια, η οποία σχεδόν ταυτίστηκε με την κυβερνητική οικονομική πολιτική
που επιβλήθηκε κατ εντολή των δανειστών, είναι κάτι που θα κριθεί από τον
ιστορικό του μέλλοντος.
Είθε ο νομικός κόσμος και ιδίως
οι Κατώτεροι Δικαστές να εκμεταλλευτούμε τη μεγάλη ευκαιρία που οι δανειστές μας
έδωσαν, να μην προβλέψουν να φτιάξουν στην Ελλάδα Συνταγματικό Δικαστήριο…
Αν
δεν αντισταθούμε είμαστε καταδικασμένοι να οδηγηθούμε σε διεθνοποίηση και
μοιραία, μέσα σε τρεις δεκαετίες από τώρα, να χάσουμε την εθνική μας
ταυτότητα και να εξαφανιστούμε ως Έθνος.
