Περίμενα τις προάλλες για να δικάσω ένα αυτόφωρο…
Παρακολούθησα στο μεταξύ , τη δίκη μιας γιαγιάς που είχε συλληφθεί για επαιτεία. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο επαιτούσε πουλώντας χαρτομάντιλα στα φανάρια… Κατηγορούταν δηλαδή η γιαγιά , ότι παρακαλούσε τους αγνώστους για παροχή χρημάτων με τη δικαιολογία της ανέχειας ή της μεγάλης ένδειας. Πρέπει να ήταν 70 με 75 ετών και προφανέστατα πάμπτωχη… Ήταν αλλοδαπή προερχόμενη από κάποια χώρα της ανατολικής Ευρώπης. Φορούσε βρώμικα και σχισμένα ρούχα . Στο κεφάλι είχε μια μαντίλα (από αυτές που φοράνε οι γιαγιάδες) και στη μέση της είχε δεμένη μια βρώμικη ποδιά… Αυτονόητο είναι ότι δικάστηκε χωρίς δικηγόρο.
Από τα αναγνωστέα έγγραφα προέκυψε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που συλλαμβανόταν για το ίδιο αδίκημα. Προέκυψε επίσης , ότι η αστυνομική αρχή κατάσχεσε το ποσό των 8,5 ευρώ (ΟΚΤΩ ΕΥΡΩ και ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΥΡΩΛΕΠΤΑ) που βρέθηκε πάνω της…
Ερωτηθη από το δικαστήριο από πού προέρχονται τα 8,5 ευρω που βρέθηκαν πάνω της… Αυθορμήτως απάντησε ότι «είναι τα λεφτά από τα χαρτομάντιλα που πούλησα»…
Ο ποινικός κολασμός της πράξης της γιαγιάς (ακόμη και αν μεμονωμένα κριθεί ως ορθός και επιβεβλημένος) , αποδεικνύει περίτρανα ότι η δικαιοσύνη , είναι στην Ελλάδα σαν τον ιστό της αράχνης…
Πιάνει μόνο τις μύγες και τα κουνούπια. Ενίοτε δε , πιάνει και καμία φανταχτερή πεταλουδίτσα … Αδυνατεί όμως να παγιδεύσει στον ιστό της τα μεγαλόσωμα όρνεα… Τους πτωματοφαγους αυτούς, που κατασπαράσσοντας επί δεκαετίες τη σάρκα του νεκρού σώματος της Ελλάδας έγιναν τόσο ευτραφείς και δυνατοί , που διαλύουν τον ιστό ωσάν να μην υπάρχει… Υπερισχύει δε τόσο πολύ το μέγεθος και η δύναμή τους σε σχέση με την ισχύ του ιστού , που τα όρνεα επιτυγχάνουν να τον διαπερνούν ακώλυτα… Σε βαθμό μάλιστα τέτοιο, που δεν αντιλαμβάνονται καν την ύπαρξή του!!!
Δεδομένης της τραγικής αυτής κατάστασης, θα μπορούσε στην Ελλάδα, το πολιτικό έγκλημα να παράγει τουλάχιστο μια κάποια κουλτούρα… Γιατί ακόμα και το έγκλημα , μπορεί να παράγει τέχνη… Την τέχνη του trash… Την τέχνη του παραβιάζω το νόμο κατά τρόπο που στο χώρο του εγκλήματος προκαλεί το θαυμασμό και το δέος …Κατά τρόπο τέτοιο, που γίνομαι στην πιάτσα πρότυπο προς μίμηση…
Τούτο όμως προϋποθέτει ότι το έγκλημα δεν τελείται κατά τρόπο κοινότυπο, χονδροειδή και άκομψο…