Από τα πρόσφατα γεγονότα , ως τα πλέον επικίνδυνα για τη Δημοκρατία και το νομικό μας πολιτισμό , θεωρώ τα εξής δυο:
Α. Τις δηλώσεις σύσσωμου του δημοσιογραφικού , πολιτικού και «πνευματικού» κόσμου της χώρας και ιδίως του υπ. εσωτερικών , περί της ενοχής και της επικείμενης παραδειγματικής τιμωρίας του κατηγορουμένου! Μάλιστα ο υπουργός , προανήγγειλε ότι «ο πέλεκυς της δικαιοσύνης θα είναι βαρύς» ενώ υποκαθιστώντας το φυσικό δικαστή –και μάλιστα διαρκούσης της διαδικασίας της διεξαχθεισης κύριας ανάκρισης- , αποφάνθηκε με βεβαιότητα για τις συνθήκες υπό τις οποίες τελέστηκε το έγκλημα ήτοι τον «τρόπο που πήγε και χτύπησε ένα παιδί» ενώ σύμφωνα με τη δικανική αυτού πεποίθηση (!) «τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτό»… Στη συνέχεια υποκαθιστώντας την Δημόσιο Κατήγορο (εισαγγελέα) άλλως αναλαμβάνοντας ρόλο πολιτικής αγωγής (συνηγόρου της οικογένειας του θανόντος) , κατά την αγόρευσή του από το Βήμα της Βουλής (!!!) , επιτέθηκε στην επιλεγείσα από τον κατηγορούμενο υπερασπιστικη γραμμή , λέγοντας ότι «τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος στη συνέχεια -κατά το δικαίωμα που έχει να απολογηθεί(!)- δικαιολογείται προς αυτή την κατεύθυνση»!!!.
Οι απαράδεκτες και επικίνδυνες αυτές δηλώσεις αφενός έπληξαν καίρια τη Δημοκρατία μας και το Νομικό μας πολιτισμό και αφετέρου , το DVD αυτών των δηλώσεων θα διευκολύνει αφάνταστα τη δικαίωση του κατηγορουμένου από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
Ειδικότερα:
Αναμφισβήτητο είναι , ότι η υπαίτια θανάτωση του νεαρού ήταν γεγονός αποτρόπαιο που συντάραξε το πανελλήνιο. Αναμφισβήτητο είναι επίσης , ότι η υπερασπιστική γραμμή που επέλεξε ο κατηγορούμενος ήταν απαράδεκτη και άκρως προκλητική και προσβλητική για τη μνήμη του νεκρού. Αναφέρομαι βεβαίως όχι στους νομικούς ισχυρισμούς (των οποίων το ορθό ή μη θα κριθεί) , αλλά στους πραγματικούς ισχυρισμούς του και ιδίως σε αυτούς που αφορούν στον πρότερο βίο του νεαρού (!!!) , οι οποίοι αφενός ήταν άκρως απαράδεκτοι και προκλητικοί και αφετέρου εκτιμώ ότι έβλαψαν τον κατηγορούμενο…
Όμως το πλέον απαράδεκτο και προκλητικό , ήταν οι δηλώσεις (ορθότερα η αγόρευση) του υπουργού εσωτερικών από το βήμα της Βουλής. Οι απαράδεκτες αυτές δηλώσεις περί της ενοχής του κατηγορουμένου (τούτο δε πριν ακόμη αυτός κριθεί από το φυσικό δικαστή και μεσουσης της διαδικασίας της κύριας ανάκρισης) απαντώνται μόνο σε τριτοκοσμικά καθεστώτα και ως τέτοιες , επέφεραν καίριο πλήγμα στη Δημοκρατία και το Νομικό μας Πολιτισμό. Είναι δε πρωτοφανές , ότι ουδείς (πλην του συνηγόρου υπεράσπισης του κατηγορούμενου) δεν αντέδρασε…
Η αποστέρηση του τεκμηρίου της αθωότητας (ακόμη και για αυτόν τον κατηγορούμενο , που υπαίτια στέρησε τη ζωή από ένα δεκαπενταχρονο παιδί) έπρεπε να οδηγήσει το Λαό σε δεύτερο κύκλο κινητοποιήσεων και αυτό γιατί η Δημοκρατία μας , κινδυνεύει περισσότερο από την αποστέρηση του δικαιώματος της επιφύλαξης του τεκμηρίου της αθωότητας , παρά από την αστυνομική βία…
Το χειρότερο όμως από όλα , είναι ότι οι δηλώσεις αυτές του υπουργού , θα διευκολύνουν αφάνταστα τον δράστη του εγκλήματος , στην … τελική δικαίωσή του από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ)!!! Τούτο διότι , σύμφωνα με την πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ , η πολιτεία (και ιδίως τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας) υποχρεούνται να απόσχουν από κάθε δημόσια δήλωση που συνιστά θέση περί της ενοχής του κατηγορουμένου (πριν αυτός κριθεί από το φυσικό δικαστή με οριστική και αμετάκλητη απόφαση της δικαιοσύνης). Επί περιπτώσει της μη τήρησης αυτής της υποχρέωσης , τεκμαίρεται ότι η εκτελεστική εξουσία παρενέβη στο έργο της χρηστής απονομής της δικαιοσύνης κατά τρόπο μάλιστα τέτοιο , που επηρέασε την κρίση του δικαστή , υποδεικνύοντας σε αυτόν την απόφαση που πρέπει να εκδώσει.
Υπό αυτό λοιπόν το πρίσμα και ενώπιον της αναγκαιότητας της αποκατάστασης της κοινωνικής ειρήνης , οι δηλώσεις αυτές του υπουργού (περί της ενοχής του κατηγορουμένου πριν ακόμη αυτός κριθεί από το φυσικό δικαστή) , προσέφεραν τις χείριστες υπηρεσίες στον Αλέξη , αφού ο .. εν ζωή Αλέξης (συνήγορος του κατηγορουμένου) , με μόνη την προσκόμιση του DVD των δηλώσεων του υπουργού , θα επιτύχει σχετικά εύκολα την -ενώπιον του ΕΔΔΑ- δικαίωση του κατηγορουμένου , επικαλούμενος τις ακόλουθες -παραβιασθείσες από το ελληνικό κτάτος- διατάξεις:
Κατά το άρθρο 8 του Συντάγματος «Κανένας δεν στερείται χωρίς τη θέλησή του το δικαστή που του έχει ορίσει ο νόμος» ενώ κατά την παρ. 2 του ίδιου άρθρου «Δικαστικές επιτροπές και έκτακτα δικαστήρια, με οποιοδήποτε όνομα, δεν επιτρέπεται να συσταθούν».
Κατά το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος «Καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει σ' αυτά τις απόψεις του για τα δικαιώματα ή συμφέροντά του, όπως νόμος ορίζει». Εξάλλου κατά το άρθρο 25 παρ 1 Σ «Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους».
Περαιτέρω κατά το αρθρo 6 της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) παρ 1. «Παv πρόσωπov έχει δικαίωµα όπως η υπόθεσίς τoυ δικασθή δικαίως, δηµoσία και εvτός λoγικής πρoθεσµίας υπό αvεξαρτήτoυ και αµερoλήπτoυ δικαστηρίoυ, voµίµως λειτoυργoύvτoς, τo oπoίov θα απoφασίση είτε επί τωv αµφισβητήσεωv επί τωv δικαιωµάτωv και υπoχρεώσεώv τoυ αστικής φύσεως, είτε επί τoυ βασίµoυ πάσης εvαvτίov τoυ κατηγoρίας πoιvικής φύσεως».
Κατά την παράγραφο 2 , «Παv πρόσωπov κατηγoρoύµεvov επί αδικήµατι τεκµαίρεται ότι είvαι αθώov µέχρι της voµίµoυ απoδείξεως της εvoχής τoυ». Σύμφωνα με αυτό , ουδείς δικαιούται να αποφανθεί περί της ένοχης κάποιου πριν από το φυσικό δικαστή ο οποίος είναι και ο μόνος που θα κρίνει το αξιόποινο ή μη της πράξης και ο μόνος που θα αποφανθεί περί της αναγκαιότητας ή μη της επιβολής ποινής.
Εξάλλου κατά την παρ. 3γ «πας κατηγoρoύµεvoς έχει δικαίωµα όπως υπερασπίση o ίδιoς εαυτόv ή αvαθέση τηv υπεράσπισίv τoυ εις συvήγoρov της εκλoγής τoυ…».
Β. Δεύτερη άκρως ανησυχητική περίπτωση για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας είναι η τάση που διαμορφώνεται στους νέους (όπως αυτή περίτρανα αποτυπώνεται στις ομάδες των κοινωνικών δικτύων) περί της λαϊκής απαίτησης όπως ο δολοφόνος δικαστεί από λαϊκό δικαστήριο στα Εξάρχεια , ή να κρεμαστεί στο Σύνταγμα κλπ. Μάλιστα με το αυτό περιεχόμενο , δημιουργήθηκαν στο facebook δεκάδες ομάδες που κάθε μία συγκεντρώνει περί τα 100.000 μέλη !!!
Πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες και ιδίως οι νέοι , ότι η υπαγωγή μιας αποδοκιμαστέας κοινωνικά πράξης (όπως είναι η αφαίρεση της ζωής) στους εφαρμοστέους κανόνες του δικαίου (που προβλέπουν τον ποινικό κολασμό της άδικης πράξης) , γίνεται με τρόπο απολύτως επιστημονικό και αποκλειστικά με τον τρόπο που ο νόμος ορίζει. Όπως ακριβώς ο τρόπος , ο χρόνος και η μεθοδολογία μιας μεταμόσχευσης καρδιάς δεν γίνονται κατ υπόδειξη και κατ’ απαίτηση του όχλου , ομοίως και οι κανόνες δικαίου δεν εφαρμόζονται ούτε όπως απαιτεί η λαϊκή πλειοψηφία ούτε και υπαγορεύεται από το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα … Πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες πως εφ’ όσων η δικαιοσύνη λειτουργεί απρόσκοπτα , παράγει δικαιοδοτικο έργο κατά τρόπο απολύτως επιστημονικό και κυρίως , κατά τρόπο σοφό . Τούτο συμβαίνει διότι οι δικαιικοι κανόνες και η νομολογία των δικαστηρίων , ενσωματώνουν τη σοφία της ανθρωπότητας από τη στιγμή που οι άνθρωποι εξήλθαν από τα σπήλαια και σχημάτισαν τις πρώτες κοινωνίες μέχρι και τις ημέρες μας . Πρέπει επίσης να καταστεί σαφές στους πολίτες , ότι μια από τις θεμελιώδεις αρχές που διέπουν το δίκαιο είναι το τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου και το δικαίωμα της πρόσβασης σε δίκαιη δίκη (τούτα είναι απόρροια της ανθρώπινης σοφίας στα χιλιάδες αυτά χρόνια που το δίκαιο ρυθμίζει τις ανθρώπινη συμπεριφορά και τις ανθρώπινες σχέσεις). Δέον δε όπως επισημανθεί , ότι επί αποτρόπαιων και ειδεχθών εγκλημάτων , το τεκμήριο της αθωότητας του δράστη δεν αποσκοπεί στην απαλλαγή αυτού αλλά αντίθετα , αποσκοπεί στην ενδυνάμωση της Δημοκρατίας , αφού δια της απαγόρευσης της καταστρατήγησής του επιτυγχάνεται η αποτροπή των διοικούντων ώστε να χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τη νομοθετική , εκτελεστική και δικαστική εξουσία στρεφόμενοι έναντι δικαίων και αδίκων… Αν υποτεθεί ότι –έστω και κατόπιν της λαϊκής απαίτησης- το τεκμήριο της αθωότητας καταστρατηγείται και άρα αποστερείται από –τον όποιο κατηγορούμενο- το δικαίωμα της πρόσβασης σε δίκαιη δίκη , σε αυτή την περίπτωση ο εγκληματίας ναι μεν θα καταδικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες , πλην όμως η -με λαϊκή απαίτηση και συνοπτικές διαδικασίες- καταδίκη του , θα έχει ανοίξει τον ασκό του αιόλου για επανάληψη αυτής της αντιδημοκρατικής πρακτικής (επί δικαίων και αδίκων) … Αυτή η βαθιά αντιδημοκρατική πρακτική , μπορεί στα χέρια των κρατούντων να καταστεί επικίνδυνο εργαλείο κατά της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου… Γίνεται για το λόγο αυτό δεκτό , ότι ο ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματος της Δημοκρατίας και του νομικού πολιτισμού είναι η επιφύλαξη του τεκμηρίου της αθωότητας και το δικαίωμα της πρόσβασης του κατηγορουμένου σε δίκαιη δίκη (τούτο δε , πρέπει να ισχύει ακόμη και για τον εγκληματία που τέλεσε το πλέον ειδεχθές έγκλημα) .
Πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουν οι νέοι , ότι όπου και όποτε το τεκμήριο της αθωότητας ατόνησε , έλαβαν χώρα τεράστιοι κοινωνικοί διωγμοί και μαζικές εκκαθαρίσεις… Θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό , ότι άπαξ και το τεκμήριο της αθωότητας ατονήσει , οι κοινωνίες οδηγούνται σε ολοκληρωτικά καθεστώτα , όπου οι άρχοντες δύναται –με διαδικασίες συνοπτικές- να στοχοποιησουν και να ακολούθως να διώξουν αδίκως , όποιον αυτοί θεωρούν ως κίνδυνο για τα συμφέροντά τους… Τούτο συνέβη και εξακολουθεί να συμβαίνει σε όλα τα ολοκληρωτικά και χουντικά καθεστώτα. Συνέβη αποδειγμένα στην πρώην ΕΣΣΔ με τα περίφημα Σοβιετικά «δικαστήρια» (που δεν ήταν τίποτα άλλο από εντεταλμένα όργανα του κόμματος) και τα οποία δικάζοντας τους πολίτες με την «κατηγορία» του «εχθρού του κράτους» με συνοπτικές διαδικασίες , επέβαλαν (εμμέσως ή αμέσως) τη θανατική ποινή σε εκατομμύρια αθώων πολιτών (είτε δια της άμεσης εκτέλεσης της θανατικής ποινής είτε επιβάλλοντας την ποινή του εγκλεισμού σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας , τα περίφημα γκουλαγκ , από τα οποία ελάχιστοι επέστρεψαν). Το ίδιο συνέβη και στη ναζιστική Γερμανία όπου η αποστέρηση του τεκμηρίου της αθωότητας οδήγησε στην -με συνοπτικές διαδικασίες- γενοκτονία εκατομμυρίων αθώων εβραίων , αθίγγανων και Σέρβων. Επίσης , άξια μνείας είναι η αναφορά στα ισλαμικά καθεστώτα όπου η παραγωγή του δικαιοδοτικου έργου γίνεται σύμφωνα με το ισλαμικό δίκαιο , κατόπιν απόφασης του θεοκρατικού δικαστηρίου και εκτέλεσης της επιβαλλόμενης ποινής (λ.χ του λιθοβολισμού) από το μαινόμενο πλήθος !!! Σε μικρότερη κλίμακα , το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές -κατ επίφαση- δημοκρατίες , όπως αυτή του κράτους της Τουρκίας , των χωρών της Αφρικής κλπ. Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι την αποστέρηση του τεκμηρίου της αθωότητας την πλήρωσε ακριβά ο τόπος μας , ιδίως κατά την περίοδο της δικτατορίας (με σωρεία άδικων διώξεων , καταδίκες και εξορίσεις) . Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουν οι νέοι , ότι η έκφραση «τον τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί» έλκει την προέλευσή της από την αποστέρηση του τεκμηρίου της αθωότητας επί της περιόδου της χούντας , περίοδος που κατά την αστυνομική προανάκριση , ο -με πολιτικά κριτήρια- διωκόμενος «κατηγορούμενος» υποχρεωνόταν (με συνοπτικές διαδικασίες) , να ομολογήσει την «ενοχή» του …
