Η απόφαση 66/2014 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών με την οποια υποχρεώνεται ο ΟΟΑΕ να θεωρήσει τα βιβλιάρια ασθενείας των ασφαλισμένων που ήταν ληξιπρόθεσμοι ως προς την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών τους

Οι αιτούντες ήταν ληξιπρόθεσμοι ως προς την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών τους έναντι του  Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε). Εκ του λόγου τούτου ο καθού η αίτηση Οργανισμός αρνούνταν να θεωρήσει τα ασφαλιστικά βιβλιάρια των αιτούντων -ασφαλισμένων του καθώς επίσης και να χορηγήσει σε αυτούς ασφαλιστική ενημερότητα. Κατόπιν αυτών, οι αιτούντες άσκησαν ενώπιον του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών προσφυγή  [κατά του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε)] ισχυριζόμενοι ότι λόγω της οικονομικής κρίσεως που είχε ως αποτέλεσμα τη δραματική μείωση των εισοδημάτων τους, αδυνατούσαν να καταβάλουν τις αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές τους, με αποτέλεσμα να στερούνται οι  ίδιοι  και οι  οικογένειες τους ιατροφαρμακευτικής και υγειονομικής περίθαλψης, παρόλο που ο Οργανισμός εξακολουθεί να χρεώνει σε καθέναν εξ' αυτών τις αντίστοιχες εισφορές. Εξάλλου, κατά τους  ισχυρισμούς τους, αδυνατούν επίσης να καταβάλουν τις εισφορές που αναλογούν στην κλίμακα την οποία εντάσσονται, καθόσον το ύψος αυτών είναι δυσανάλογο των εισοδημάτων τους,  λόγω δε των ληξιπρόθεσμων  οφειλών   τους   δεν  δύνανται   να  λάβουν  ασφαλιστική ενημερότητα ενώ επίκειται και κίνδυνος λήψεως εις βάρος τους αναγκαστικών μέτρων είσπραξης.

Περαιτέρω, με αίτηση λήψεως ασφαλιστικών μέτρων για την προσωρινή ρύθμιση κατάστασης, οι αιτούντες ζήτησαν από το Δικαστήριο ως μέτρο προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης, να υποχρεωθούν τα αρμόδια όργανα του Ο.Ο.Α.Ε.  α) να προβούν στη θεώρηση των βιβλιαρίων υγειονομικής και ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως αυτών με την ιδιότητα των ασφαλισμένων στο εν λόγω Οργανισμό, β) να παύσουν πλέον να υπαγάγουν τους αιτούντες στις ανώτερες κλίμακες ασφαλιστικών εισφορών του εν λόγω ταμείου, γ) να σταματήσουν τη λήψη αναγκαστικών μέτρων εναντίον των αιτούντων λόγω οφειλών τους απέναντι στον καθού Οργανισμό και δ) να χορηγούν ασφαλιστική ενημερότητα στους αιτούντες - ασφαλισμένους του καθ ού η αίτηση Ασφαλιστικού Οργανισμού, καθόσον σε περίπτωση συνέχισης της άρνησης του καθού Οργανισμού να προβεί στις ως άνω ενέργειες επίκειται άμεσος κίνδυνος της υγείας των αιτούντων καθώς και της οικονομικής θέσης αυτών.

Με την κρινόμενη αίτηση, οι αιτούντες ισχυρίστηκαν επίσης ότι, η συνεχιζόμενη άρνηση του καθ ού Οργανισμού να θεωρήσει τα βιβλιάρια υγειονομικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης λόγω των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους, παρά το γεγονός ότι συνεχίζει να χρεώνει τις αναλογούσες σε καθέναν εξ' αυτών εισφορές, θέτει σε άμεσο κίνδυνο την υγεία τη δική τους και των οικογενειών τους. Περαιτέρω, η συνέχιση της υπαγωγής τους σε ανώτερες κλίμακες ασφαλιστικών εισφορών, καθώς και η μη χορήγηση ασφαλιστικής ενημερότητας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι επίκειται άμεσος κίνδυνος αναγκαστικής είσπραξης των οφειλών τους εκ μέρους του καθού, επιφέρει ανεπανόρθωτη οικονομική και ηθική βλάβη των συμφερόντων τους. Εκ του λόγου τούτου ζήτησαν να υποχρεωθεί ο καθ ού Οργανισμός : α) να προβεί στη θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας τους, β) στην κατάταξη ενός εκάστου εξ αυτών στη μικρότερη δυνατή κλίμακα εισφορών και δη στην 001, γ) να απέχει από κάθε πράξη λήψεως εις βάρος τους αναγκαστικών μέτρων με σκοπό την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους και δ) να τους χορηγηθεί το δικαίωμα λήψης ασφαλιστικής ενημερότητας.

Το Δικαστήριο είπε  ότι, «η μη θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας των αιτούντων λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών τους , συνιστά επαχθέστατο μέτρο εις βάρος των ασφαλισμένων και  καθιστά αυτούς σε δυσμενέστατη  θέση έναντι του Οργανισμού, καθόσον αυτοί μεν, στερούνται παντελώς ιατροφαρμακευτικής -νοσοκομειακής περίθαλψης με αποτέλεσμα  σε περίπτωση επελθόντος κινδύνου της κατάστασης της υγείας τους να στερούνται του δικαιώματος προστασίας και αποκατάστασης αυτής , αγαθό του οποίου η υποχρέωση προστασίας αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση του κοινωνικού κράτους, που πηγάζει απευθείας εκ του Συντάγματος, ο Οργανισμός δε, δικαιούται να προβεί στην ικανοποίηση των απαιτήσεων του οποτεδήποτε με τη λήψη εις βάρος τους αναγκαστικών μέτρων είσπραξης». Έκρινε έτσι  ότι συντρέχει λόγος κατεπείγοντος της αιτούμενης ρύθμισης με την έννοια ότι «ανακύπτει κίνδυνος να καταστεί με την πάροδο του χρόνου αδύνατη ή ιδιαίτερα δυσχερής η ρύθμιση της κατάστασης ακόμη, η επανόρθωση της οποίας θα είναι αδύνατη ή ιδιαίτερα δυσχερής ακόμα και εάν εκδοθεί ευνοϊκή απόφαση επί της εκκρεμούσας προσφυγής».

Στα αξιοσημείωτα της απόφασης συγκαταλέγονται

α) το γεγονός ότι το Δικαστήριο δεν απέρριψε την αίτηση, αν και η δυνατότητα αυτή παρέχονταν ευθέως από την παράγραφο 4 του  άρθρου 210 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, λόγω του προδήλως αβάσιμου της  προσφυγής . («Η αίτηση για την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης μπορεί να απορριφθεί: α)…, β) αν η αντίστοιχη προσφυγή ή αγωγή είναι προδήλως απαράδεκτη ή προδήλως αβάσιμη.»). Σημειωτέων ότι, το οικονομικό ενδιαφέρον στην εν λόγω υπόθεση ήταν μείζονος σημασίας για τα συμφέροντα του δημοσίου. Άρα οι οικονομικές συνέπειες από την αποδοχή της αίτησης είναι σοβαρότατες, σε σημείο μάλιστα που το Δημόσιο θα μπορούσε να ισχυριστεί, κατά την πάγια τακτική που ακολουθεί, ότι οι αρνητικές συνέπειες για τους υπό κατάρρευση ασφαλιστικούς φορείς είναι στην προκείμενη περίπτωση σοβαρότερες από την ωφέλεια των αιτούντων.       

β) η επισήμανση στην απόφαση, σύμφωνα με την οποία, «ο καθ ου Οργανισμός (Ο.Ο.Α.Ε.), αρνείται τη θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας των ασφαλισμένων λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών τους, αν και δικαιούται να προβεί στην ικανοποίηση των απαιτήσεων του οποτεδήποτε  με τη λήψη εις βάρος τους αναγκαστικών μέτρων είσπραξης». Τούτο (το αδιανόητο νομικά), αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, αν ληφθεί υπόψη ότι ο καθ ου ασφαλιστικός φορέας, παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί και εγγράφει στα μητρώα των ασφαλισμένων του τις εισφορές του κλάδου υγείας εφαρμόζοντας τις οικίες διατάξεις του τρόπου βεβαίωσης εντος των προθεσμιών καταβολής, επιβάλλοντας μάλιστα τις προβλεπόμενες από τον νόμο κυρώσεις στις περιπτώσεις καθυστέρησης καταβολής τους (υπερημερία κλπ), ωστόσο αρνείται στους ασφαλισμένους του την ασφαλιστική ικανότητα για παροχή υγειονομικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης  και  την χορήγηση βιβλιαρίου ασθενείας , τούτο δε, παρότι δικαιούται να προβεί στην ικανοποίηση των απαιτήσεων του με τη λήψη εις βάρος των οφειλετών του (ασφαλισμένων) αναγκαστικών μέτρων είσπραξης.

Στο μεταξύ, στις μάζες των εξαθλιωμένων ανασφάλιστων (που νομικά, όμως, λογίζονται ως ασφαλισμένοι), εκτυλίσσεται ανθρωπιστική καταστροφή ασύλληπτων διατάσεων, οι νομικές συνέπειες της οποίας θα απασχολούν τα αστικά και ποινικά δικαστήρια της χώρας για πολλά χρόνια.

Ολόκληρο το κείμενο της απόφασης δημοσιεύεται εδώ.

Η παραπάνω απόφαση, καθώς και η σημαντική αυτή απόφαση, με την οποια  διατάθηκε η  αναστολή λήψης κάθε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της κινητής και ακίνητης περιουσίας δικηγόρου, ως άμεσης συνέπειας της προσβαλλόμενης πράξεως του ΕΤΑΑ-ΤΑΝ-ΤΕΑΔ, για τον εξαναγκασμό του της είσπραξης οφειλής από ασφαλιστικές εισφορές, αποτελούν δυο πολύ σημαντικές αποφάσεις, στον δίκαιο αγώνα των «ασφαλισμένων» εναντίον  των χρεοκοπημένων οργανισμών, κοινωνικής δήθεν ασφάλισης.