Δάνεια σε Ελβετικό φράγκο: ΠΡΟΣΟΧΗ στην αντικατάσταση της σύμβασης σε CHF με νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ

Καθόσον η ερμηνεία των εφαρμοστέων εδώ διατάξεων είναι εξαιρετικά δυσχερής, τα παρακάτω αποτελούν προσωπική επιστημονική άποψη, έχουν καθαρά ενημερωτικό σκοπό και δεν αποτελούν προτροπή για συγκεκριμένη ενέργεια, λόγω των διαφορετικών απόψεων που επικρατούν στη νομική επιστήμη και τη νομολογία των Δικαστηρίων. Προκειμένου να εκτιμηθεί νομικά τυχόν πρόταση της τράπεζας για ρύθμιση δανείου σε CHF με αντικατάσταση της σύμβασης αυτής με νέα (σε ΕΥΡΩ), φρονώ ότι τα παρακάτω ζητήματα, πρέπει οπωσδήποτε να αξιολογηθούν εμπεριστατωμένα από δικηγόρο. 

Η διαφαινόμενη στρατηγική των τραπεζών να «απεμπλακούν» από τις συμβάσεις σε CHF με πρόταση «ευνοϊκής» ρύθμισης, υπό τον όρο ο δανειολήπτης να δεχθεί αντικατάσταση της σύμβασης CHF με νέα  σύμβαση σε ΕΥΡΩ.

Θα ξεκινήσω από την εμπειρία που έχω μέχρι σήμερα αποκομίσει από τις δίκες που έχω κάνει για συμβάσεις σε CHF. Στις δίκες αυτές οι τράπεζες δεν έχουν αντικρούσει πειστικά τους ισχυρισμούς που προβάλλονται με την αγωγή. Σε μια μάλιστα περίπτωση (με αντίδικο την ΕΘΝΙΚΗ) οι ισχυρισμοί της αγωγής ομολογήθηκαν πλήρως (βλ. άρθρο εδώ). Έχω από αυτά την αίσθηση, ότι την αναγνωριστική αγωγή του άρθρου 70 ΚΠολΔ με την οποία πλήττεται ευθέως η νομιμότητα της σύμβασης σε CHF (απάτη) και άρα το οφειλόμενο υπόλοιπο του δανείου, οι τράπεζες θα δυσκολευτούν να την αντικρούσουν δεδομένου ότι α) αποδεικνύεται περάν πάσης αμφιβολίας  (από δημοσιευμένα στοιχεία των ισολογισμών των τραπεζών) ότι οι τράπεζες έχουν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ αντισταθμίσει το συναλλαγματικό κίνδυνο από τη διακύμανση της ισοτιμίας EURO/CHF στον οποίο έχουν εκτεθεί, β) οι δανειολήπτες ουδέποτε ενημερώθηκαν όπως ο νόμος προβλέπει για την αντιστάθμιση του συναλλαγματικού κινδύνου στον οποίο εκτέθηκαν, γ) ορισμένες τράπεζες όπως η ΕΘΝΙΚΗ και η Millenioum ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ σκανδαλωδώς την φυσική αντιστάθμιση του συναλλαγματικού κινδύνου, δ) ότι οι τράπεζες καρπώνονται την διαφορά της ισοτιμίας μεταξύ της ισοτιμίας που «κλείδωσαν» με χρηματοπιστωτικά παράγωγα (1,60 περίπου) και της ισοτιμίας που σήμερα οι δανειολήπτες υποχρεώνονται να αποπληρώνουν τα δάνειά τους (1,20 περίπου) και ε) ότι ήδη από το καλοκαίρι του 2007 υπήρχαν σαφείς ενδείξεις για επερχόμενη πτώση των χρηματιστηριακών δεικτών, γεγονός που (τότε) καθιστούσε σχεδόν βέβαιη –την πρόσκαιρη έστω- στροφή των επενδυτών προς τα ασφαλή λιμάνια του χρυσού και του Ελβετικού φράγκου (άρα και την υποτίμηση των κυριότερων νομισμάτων σε σχέση με το CHF), ενδείξεις οι οποίες αποδεδειγμένα ήταν σε γνώση των τραπεζών (βλ. άρθρο εδώ).

Για τους παραπάνω αυτούς λόγους, έχω διατυπώσει την άποψη ότι «θα ήταν μεγάλο νομικά λάθος η καταγγελία της σύμβασης, η αίτηση για έκδοση από την τράπεζα διαταγής πληρωμής και στη συνέχεια η κατάσχεση και ο εκπλειστηριασμός ακινήτου από σύμβαση δανείου σε CHF… Νομίζω ότι στην περίπτωση που αυτό συμβεί, στέκονται πλην των άλλων αγωγές αποζημίωσης με το 914, πέραν της άσκησης ανακοπής κατά της διαταγής πληρωμής με λόγο ανακοπής την απάτη. Αγωγές που κατά την ταπεινή μου άποψη δύσκολα θα απορριφθούν… Πολλώ δε μάλλον όταν τα δάνεια αυτά έχουν ήδη κριθεί παράνομα σε Ουγγαρία και Ισλανδία».

Έχω τέλος την εντύπωση ότι η νομική αξιολόγηση των ισχυρισμών που προβάλλονται με την αγωγή, ανατέθηκε σε γνωστό δικηγορικό γραφείο με  μεγάλη ειδίκευση στα τραπεζικά θέματα. Η εντύπωση αυτή μου δίνεται από την ανάλυση των ηλεκτρονικών ιχνών του ιστολογίου από την οποία προκύπτει ότι οι έγκριτοι συνάδελφοι ξόδεψαν πάνω από 23 ώρες (!) μελετώντας διεξοδικά το σύνολο των αναρτήσεων που έχω δημοσιεύσει για τα δάνεια σε CHF.

      

Πάμε τώρα στην ουσία.

Τον τελευταίο μήνα γίνομαι αποδέκτης μηνυμάτων δανειοληπτών οι οποίοι μου ζητούν να τοποθετηθώ νομικά στο εξής ζήτημα:

Για τα δάνεια (σε CHF) που ΔΕΝ εξυπηρετούνται, οι τράπεζες προτείνουν στους δανειολήπτες το εξής τρομερό: να κάνουμε λέει μια καταγγελία της υπάρχουσας σύμβασης (σε CHF) ώστε να κλείσει (και καλά) ο λογαριασμός τυπικά (!) και μετά να προχωρήσουμε στην υπογραφή ΝΕΑΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΣΕ ΕΥΡΩ, κάνοντας ταυτόχρονα μια πολύ ευνοϊκή ρύθμιση…

Για τα δάνεια δε σε CHF τα οποία εξυπηρετούνται δύσκολα, όταν οι πολίτες ζητούν ρύθμιση, οι τράπεζες ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ, αντιπροτείνοντας ότι ΡΥΘΜΙΣΗ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΣΕ CHF ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΜΕ ΝΕΑ ΣΥΜΒΑΣΗ ΣΕ ΕΥΡΩ!!!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά

Κατ αρχήν, αν ο λογαριασμός του δανείου σε CHF κλείσει σήμερα (με καταγγελία ή συναινετική λύση της σύμβασης), τότε Η ΖΗΜΙΑ που προκύπτει από τη διαφορά της ισοτιμίας, γίνεται από λογιστική  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ. Δανείστηκες ποσό Χ με την ισοτιμία EURO/CHF στο 1,60 και  μετά την καταγγελία της σύμβασης και παρά το γεγονός ότι έχεις ήδη καταβάλει ένα πολύ μεγάλο ποσό, οφείλεις σήμερα περισσότερα από αυτά που δανείστηκες  (!!!) λόγω της ισοτιμίας 1,20 που ισχύει σήμερα.

Περαιτέρω, έχω την άποψη ότι η άσκηση αγωγής (ΠΡΙΝ από την έκδοση διαταγής πληρωμής), με τον ισχυρισμό ότι ο δανειολήπτης παρασύρθηκε στην υπογραφή σύμβασης σε CHF με απάτη, δημιουργεί εκκρεμοδικία και επομένως μπορεί να «μπλοκάρει» την έκδοση διαταγής πληρωμής μέχρι εκδόσεως τελεσίδικης απόφασης επί της παραπάνω αγωγής (με την διατύπωση «μπλοκάρει την έκδοση διαταγής πληρωμής» εννοώ ότι όπως γίνεται δεκτό από τη νομολογία και θεωρία που έχω υπόψη μου, τυχόν έκδοση διαταγής πληρωμής είναι άκυρη και ως εκ τούτου προσβάλλεται με ανακοπή, με νομικό λόγο ανακοπής την εκκρεμοδικία που εφόσον γίνει δεκτός, το δικαστήριο με απόφασή του μπορεί να εξαφανίσει – ακυρώσει τη διαταγή πληρωμής).

Μένοντας στην εκκρεμοδικία που μπορεί να δημιουργηθεί με την άσκηση αγωγής με την οποία αμφισβητείς τη νομιμότητα της σύμβασης και άρα το οφειλόμενο ποσό, να παρατηρήσω ότι αναγνωριστική αγωγή του άρθρου 70 ΚΠολΔ με την οποία πλήττεις τη νομιμότητα της σύμβασης στεατικού δανείου σε ευρώ, ΔΕΝ είναι κατά την άποψή μου νόμιμη, διότι οι συμβάσεις των στεγαστικών δανείων σε ευρώ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΕΣ [υπό την έννοια ότι περιλαμβάνουν μεν κάποιους όρους που έχουν κριθεί άκυροι (μιας και στη ζωή αυτή τρία πράγματα είναι βέβαια: η γέννηση, ο θάνατος και οι ακυρότητες στις συμβάσεις των τραπεζών), πλην όμως οι άκυροι αυτοί όροι είναι επουσιώδεις κατά τρόπο που η άσκηση αναγνωριστικής αγωγής με την οποία πλήττεται το κύρος της συμβάσεως στεγαστικού δανείου σε ευρώ είναι καταχρηστική και τυχόν άσκηση ανακοπής είναι ουσιαστικά δίχως πιθανότητες ευδοκίμησης]. Αντίθετα, από την εμπειρία που έχω μέχρι σήμερα αποκομίσει από τις δίκες που έχω κάνει για συμβάσεις σε CHF, οι τράπεζες δεν έχουν αντικρούσει πειστικά τους ισχυρισμούς που προβάλλονται με την αγωγή.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, έχω την πεποίθηση ότι η αναγνωριστική αγωγή του άρθρου 70 ΚΠολΔ με την οποία πλήττεται ευθέως η νομιμότητα της σύμβασης σε CHF (απάτη) και άρα το οφειλόμενο υπόλοιπο του δανείου, δημιουργεί εκκρεμοδικία που και νόμιμη και ΗΘΙΚΗ είναι... Αντίθετα, αναγνωριστική αγωγή του άρθρου 70 ΚΠολΔ με την οποία πλήττεται η νομιμότητα σύμβασης ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ ΣΕ ΕΥΡΩ (για καταχρηστικούς επουσιώδεις μόνο όρους), ούτε νόμιμη ΟΥΤΕ ΗΘΙΚΗ ΕΙΝΑΙ, λόγος για τον οποίο σε όλες τις περιπτώσεις που μου ζητήθηκε –πιεστικά και υπό το βάρος μεγάλης συγκινησιακής πολλές φορές φόρτισης- να συντάξω τέτοια αγωγή, με σκοπό τη δημιουργία εκκρεμοδικίας για την πίστωση μόνο χρόνου (να γλιτώσουμε για λίγο το σπίτι που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας), έχω κατηγορηματικά αρνηθεί. Γνώμη μου είναι, ότι και να πεινάει ο δικηγόρος, πρέπει τίμια να στέκεται απέναντι στον αντίδικο κι αν ακόμη ο αντίδικος δεν είναι τίμιος. Τίμιος πρέπει να είναι ο δικηγόρος ακόμη και στις περιπτώσεις που έχοντας την πολυτέλεια της επίκλησης της υποκειμενικότητας που χαρακτηρίζει τη νομική επιστήμη, μπορεί εκ του ασφαλούς να κερδίσει οικονομικά, φτιάχνοντας δικόγραφο που είναι σε γνώση του ότι παρέλκει τη διαδικασία… Γιατί τα νομικά νομίζω, δεν πρέπει άτιμα να συνδέονται με τα οφέλη τα οικονομικά. Γιατί ποτέ η εμπειρία που το χρήμα έδωσε πέρα και πάνω απ το βιοπορισμό, δεν υπήρξε ανώτερη της γνωστικής, όποτε η εικόνα που το εγώ θέλησε ταυτίστηκε με αυτή που στο καθρέφτη της ψυχής του είδε… Βλέπω όμως ότι φεύγω από την «ουσία» για αυτό αφήνω κατά μέρος τα φιλοσοφικά και επιστρέφω στο θέμα μας.             

Πάμε τώρα στα «κίνητρα» που οι τράπεζες φέρονται να δίνουν ώστε οι δανειολήπτες να πειστούν να αντικαταστήσουν τις συμβάσεις σε CHF με συμβάσεις σε  ΕΥΡΩ. Βασικό «κίνητρο» είναι η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου έως και 40 χρόνια (!!!) με επιτόκιο euribor… Σε μια δε περίπτωση που έφτασε στα αυτιά μου, προτάθηκε συμπληρωματικά στα παραπάνω, κούρεμα του ποσού που θα προκύψει από τη μετατροπή σε ΕΥΡΩ  έως και 20%... Κούρεμα δηλ στο ποσό που θα προκύψει από την καταγγελία ή λύση της σύμβασης σήμερα, κατόπιν μετατροπής των οφειλόμενων σήμερα CHF σε ΕΥΡΩ, με την ισοτιμία 1,20 που ισχύει σήμερα... Αν όμως αποδειχτούν βάσιμοι οι  ισχυρισμοί που προβάλλονται με τις αγωγές που ήδη έχουν ασκηθεί και τελικά κριθεί δικαστικά ότι στις εν λόγω συμβάσεις στοιχειοθετείται απάτη αστική, τότε το «κούρεμα» που οι τράπεζες προτείνουν, είναι στην πραγματικότητα «ΚΟΥΡΕΜΑ» ΣΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ  ΚΑΠΕΛΟ που πρόεκυψε από τη διαφορά της ισοτιμίας που ίσχυε όταν συνήφθη η σύμβαση (1,60 περίπου) και της ισοτιμίας που ισχύει σήμερα που γίνεται η καταγγελία (1,20)!!!       

Ο αμέσως επόμενος προβληματισμός, είναι ΓΙΑΤΙ οι τράπεζες πιέζουν προς την κατεύθυνση της αντικατάστασης των συμβάσεων σε CHF με νέες σε ΕΥΡΩ…

Μέριμνα  εδώ της τράπεζας φαίνεται ότι είναι να πειστείς να δεχτείς την αντικατάσταση  της σύμβασης σε CHF με μια νέα (σε ΕΥΡΩ), κάνοντας  προς την  κατεύθυνση αυτή  μια  πρόταση ρύθμισης η οποία ακούγεται κατ αρχήν ωραία... Το νομικό εδώ σκεπτικό πιθανόν να είναι, ότι υπογράφοντας τη νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ,  εκείνο που μένει από την παλαιά (σε CHF) είναι η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ που εκκαθαρίστηκε σύμφωνα με τους όρους της παλιάς σύμβασης (τον όρο κυρίως για τον κίνδυνο που αναλαμβάνεις από τη διακύμανση της ισοτιμίας), ποσό το οποίο (της σύμβασης σε CHF) αναγράφεται στη  συνέχεια  στη ΝΕΑ σύμβαση (σε ΕΥΡΩ). Αναφέρομαι στο επιπλέον ποσό ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΚΑΠΕΛΟΥ που πρόεκυψε από τη διαφορά της ισοτιμίας που ίσχυε όταν συνήφθη η παλιά σύμβαση σε CHF (1,60 περίπου) και της ισοτιμίας που ισχύει σήμερα (1,20), ποσό το οποίο αναγράφεται (ΚΑΤΟΠΙΝ ΡΥΘΜΙΣΗΣ) ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΒΑΣΗ, όπου υπογράφεις όρο σύμφωνα με τον οποίο «το ποσό τάδε, το οποίο ο Πιστούχος αποδέχεται και ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ με την παρούσα Πράξη Ρύθμισης …κλπ κλπ κλπ».

Αν το παραπάνω νομικό σκεπτικό της τράπεζας είναι αυτό, τότε αυτό που φαίνεται ότι επιδιώκει ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΝΕΑΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ, είναι να υπογράψεις αυτό που  νομικά λέγεται αιτιώδης αναγνώριση χρέους. Που σημαίνει, ότι ιδρύεται ΝΕΑ οικονομική σχέση πάνω στο ποσό που ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΣ, που αποτελεί αυτοτελή βάση υποχρέωσης προς πληρωμή του δανείου, με την έννοια, ότι ΔΕΝ μπορείς να προβάλλεις ενστάσεις που πηγάζουν από την παλαιά σύμβαση (σε CHF), η οποία (υπό προϋποθέσεις)  ΔΕΝ εξετάζεται πλέον από το δικαστήριο.

Αν υποθέσουμε ότι το νομικό αυτό σκεπτικό είναι ορθό και έχεις στο μυαλό σου να προσβάλεις δικαστικά την παλιά σου σύμβαση (σε CHF) ζητώντας να σου επιστραφεί το ποσό που αχρεωστήτως τα δυο τελευταία χρόνια καταβάλεις στην τράπεζα καθώς και αυτό ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΚΑΠΕΛΟΥ που πρόεκυψε από τη διαφορά της ισοτιμίας που ίσχυε όταν συνήφθη η παλιά σύμβαση σε CHF  (1,60 περίπου) και της ισοτιμίας που ισχύει σήμερα (1,20), ποσό που αν μπεις σε ρύθμιση αναγράφεται ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΒΑΣΗ σε ΕΥΡΩ, τότε με την υπογραφή της νέας αυτής σύμβασης σε ΕΥΡΩ (με αναγνώριση της οφειλής από την παλαιά σε CHF), δυσχεραίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η άσκηση του δικαιώματος αυτού (με βάση τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού). Και δυσχεραίνεται, διότι πλέον τα γεγονότα που δικαιολογούν τον πλουτισμό της τράπεζας σε βάρος της περιουσίας σου, συνιστούν νόμιμη αιτία διατήρησης του πλουτισμού που η τράπεζα απέκτησε από εσένα, με συνέπεια αυτό να αποκλείει την αξίωση αδικαιολόγητου πλουτισμού, αφού ο πλουτισμός της τράπεζας που είναι στηριζόμενος σε σύμβαση ΔΕΝ είναι αδικαιολόγητος.

Η παραπάνω άποψη έχω υποστηρίξει ότι δύσκολα μπορεί να ανατραπεί δικαστικά (βλ. άρθρο μου με τίτλο Τράπεζες: ΠΡΟΣΟΧΗ στην υπογραφή νέας σύμβασης δανείου με την οποία αναγνωρίζεις οφειλή παλαιότερης σύμβασης). Το  άρθρο όμως αυτό  (και θέλω εδώ την προσοχή σου), ΔΕΝ αναφέρεται στις περιπτώσεις που ο δανειολήπτης  παρασύρθηκε με απάτη σε δήλωση βούλησης (που είναι ο βασικός ισχυρισμός της αγωγής για δάνεια σε CHF), αλλά στις περιπτώσεις εφαρμογής Γενικών Όρων Συναλλαγών (ΓΟΣ) που έχουν με τελεσίδικες και αμετάκλητες αποφάσεις των δικαστηρίων  κριθεί ως άκυροι (παράνομοι δηλ ΓΟΣ της σύμβασης).

Ως προς τις συμβάσεις όμως των δανείων CHF, έχω την αίσθηση ότι οι νομικές σκέψεις που παραθέτω στο παραπάνω άρθρο, διαφοροποιούνται σημαντικά. Ο λόγος είναι ότι στις συμβάσεις σε CHF υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι οι δανειολήπτες παρασύρθηκαν με απάτη σε δήλωση βούλησης , γεγονός που σε σχέση με την εφαρμογή παράνομων ΓΟΣ έχει νομικά διαφορετική βαρύτητα. Έχω για αυτό  την γνώμη, ότι η νομική κατάσταση  που θα διαμορφωθεί  μετά  την αντικατάσταση της σύμβασης σε CHF με νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ, εξαρτάται αποκλειστικά από ΤΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ (σε ΕΥΡΩ).

Αν λοιπόν έχει ήδη υπογραφεί ή υπάρχει η σκέψη για υπογραφή ΝΕΑΣ σύμβασης (σε ΕΥΡΩ) η οποία πιθανόν να τιτλοφορείται ως «Πρόσθετη Πράξη Ρύθμισης Οφειλής» ή «Σύμβαση  Στεγαστικής Πίστης σε ΕΥΡΩ» κλπ, αυτό στο οποίο θα πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή είναι το εξής: Σημασία εδώ δεν έχει πως τιτλοφορείται η ΝΕΑ σύμβαση (σε ΕΥΡΩ), αλλά ΠΩΣ ΔΙΑΤΥΠΩΝΟΝΤΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ  (σε CHF). Σημασία δηλαδή έχει αν στη ΝΕΑ σύμβαση (σε ΕΥΡΩ) αναγράφονται λεπτομερώς τα στοιχεία της προηγούμενης σύμβασης (σε CHF) ώστε να προκύπτει με σαφήνεια ότι η ΝΕΑ αυτή σύμβαση (σε ΕΥΡΩ) αποτελεί νομικά και πραγματικά ΣΥΝΕΧΕΙΑ της προηγούμενης (σε CHF).

Αν αυτό ισχύει, έχω την  γνώμη ότι ακόμη και αν έχει αναγνωριστεί χρέος στέκεται -και μάλιστα με καλές πιθανότητες ευδοκίμησης- αγωγή με την οποία προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι παρασύρθηκες με απάτη στην υπογραφή της παλιάς σύμβασης (σε CHF). Το γεγονός άρα της υπογραφής νέας σύμβασης σε ΕΥΡΩ που αντικαθιστά την παλιά (σε CHF), έχω τη γνώμη ότι δεν συνιστά στην περίπτωση αυτή ούτε παραίτηση ούτε απαγόρευση του δικαιώματος να ζητήσεις να διαγνωστεί δικαστικά η απάτη στην παλιά σύμβαση σε CHF. Τη νομική βάση της άποψής μου αυτής την αναλύω εδώ.

Τα πράγματα όμως δυσχεραίνονται, αν στη ΝΕΑ σύμβαση (σε ΕΥΡΩ) ΔΕΝ αναγράφονται καθόλου τα στοιχεία της προηγούμενης σύμβασης (σε CHF) και άρα ΔΕΝ προκύπτει με σαφήνεια ότι η νέα σύμβαση αποτελεί νομικά και πραγματικά συνέχεια της παλιάς (σε CHF). Αυτό μπορεί να συμβεί αν η τράπεζα φτιάξει μια εντελώς ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΥΜΒΑΣΗ κατά τρόπο ΠΟΥ ΝΟΜΙΚΑ ΝΑ ΜΗN ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ (σε CHF). Σε αυτή την περίπτωση, η γνώμη μου είναι ότι η ευδοκίμηση ή απόρριψη τυχόν αγωγής στην οποία προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ο δανειολήπτης παρασύρθηκε με απάτη στη σύναψη της παλιάς σύμβασης σε CHF, θα κριθεί αποκλειστικά στις αποδείξεις (με έγγραφα και μάρτυρες).

Η τράπεζα εκεί θα ισχυριστεί ότι η νέα σύμβαση (σε ΕΥΡΩ) αποτελεί νέα από κάθε άποψη σύμβαση που με κανέναν τρόπο δεν συνδέεται ΝΟΜΙΚΑ με την παλιά (σε CHF). Τα πράγματα όμως έχω τη γνώμη ότι δεν είναι ακριβώς έτσι… Γιατί ο δανειολήπτης μπορεί να ισχυριστεί ότι ανεξάρτητα με τη διατύπωση της νέας σύμβασης (σε ΕΥΡΩ), αυτή στην ουσία της, αποτελεί νομικά και πραγματικά ΣΥΝΕΧΕΙΑ της προηγούμενης σύμβασης (σε CHF), οπότε με την αγωγή μπορεί να προσβληθεί το κύρος και των δυο συμβάσεων (τόσο δηλ της παλιάς σε CHF όσο και της νέας σε ΕΥΡΩ ).

Η παλιά σύμβαση σε CHF προσβάλλεται με τις διατάξεις της αστικής απάτης (βλ άρθρα εδώ) .

Η νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ, μπορεί να προσβληθεί Α) με τις κοινές για σύμβαση διατάξεις, όπως εκείνες που αφορούν τα ελαττώματα της δηλώσεως βουλήσεως και Β) την αστική απάτη

Α) Στην νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ μπορεί να εφαρμόζονται οι κοινές για σύμβαση διατάξεις, όπως εκείνες που αφορούν τα ελαττώματα της δηλώσεως βουλήσεως. Κατά συνέπεια, το κύρος της σύναψης της νέας αυτής σύμβασης (σε ΕΥΡΩ) μπορεί να αμφισβητηθεί λόγω ουσιώδους πλάνης (άρθρα 140, 142 Α.Κ). Αυτό μπορεί να συμβεί στην περίπτωση κατά την οποία ο δανειολήπτης υπογράφει ένα έγγραφο (νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ) νομίζοντας εσφαλμένα ότι έχει ορισμένο περιεχόμενο με ορισμένες συνέπειες, ενώ αυτό περιλαμβάνει περιεχόμενο διαφορετικό. Χωρεί στην περίπτωση αυτή ακύρωση λόγω ουσιώδους πλάνης, όπως μάλλον όταν ο δανειολήπτης υπογράφει νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ νομίζοντας εσφαλμένα ότι έχει ορισμένο περιεχόμενο, ενώ στην πραγματικότητα αυτό είναι διαφορετικό. Αυτό μπορεί να συμβεί (και) όταν αυτός που υπογράφει τη νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ  νομίζοντας εσφαλμένα ότι η νέα αυτή σύμβαση έχει ως περιεχόμενο την ΡΥΘΜΙΣΗ ΜΟΝΟ της οφειλής (με επιμήκυνση κλπ) και ΟΧΙ ότι ιδρύεται νέα ενοχική σχέση που αποτελεί αυτοτελή βάση υποχρέωσης προς εκπλήρωση της παροχής, με την έννοια, ότι ως οφειλέτης δεν μπορεί να προβάλει ενστάσεις που πηγάζουν από την παλαιά ενοχική σχέση (σύμβαση σε CHF), η οποία δεν εξετάζεται πλέον, η πλάνη του δε αυτή μεταξύ δηλώσεως και βουλήσεως είναι ουσιώδης (αν αποδειχτεί έτσι), αφού αν γνώριζε την πραγματική κατάσταση, ότι δηλαδή  ιδρύεται νομικά νέα ενοχική σχέση ή ότι απηύθυνε δήλωση αιτιώδους αναγνώρισης χρέους με παραίτηση ή αποστέρηση ταυτόχρονα από το δικαίωμα να προβάλει ενστάσεις που πηγάζουν από την παλαιά ενοχική σχέση (σύμβαση σε CHF)  και επομένως τις συνέπειες του νόμου που αυτά συνεπάγονται, ΔΕΝ θα την επιχειρούσε (σύναψη νέας σύμβασης σε ΕΥΡΩ). Μια παραλλαγή  του παραπάνω  σκεπτικού που αφορά τα ελαττώματα της δηλώσεως βουλήσεως αναλύεται εκτενώς εδώ.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν στη νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ υπάρχει όρος ότι η υπογραφή της έγινε μετά από γνωμοδότηση δικηγόρου του δανειολήπτη ή με την παρουσία του τελευταίου κατά την υπογραφή, το παιχνίδι κατά το μέρος της διάστασης μεταξύ δηλώσεως και βουλήσεως πρέπει μάλλον να θεωρηθεί χαμένο… Αυτονόητο είναι ότι το ίδιο ισχύει και αν ο δανειολήπτης είναι ενεργός δικηγόρος ή δικαστής.

Β) Το κύρος της νέας σύμβασης σε ΕΥΡΩ μπορεί να προσβληθεί με αγωγή με τον ισχυρισμό ότι ο δανειολήπτης  παρασύρθηκε με απάτη στη  σύναψη (και) της ΝΕΑΣ σύμβασης σε ΕΥΡΩ, με μία ή περισσότερες από πρόθεση συμπεριφορά της τράπεζας, που παρήγαγε, ενίσχυσε και διατήρησε στο δανειολήπτη εσφαλμένη αντίληψη και εντύπωση, με σκοπό να προκαλέσει την απόφαση του να συνάψει το ΝΕΟ δάνειο σε ΕΥΡΩ (σε αντικατάσταση του παλιού σε CHF).

Κρίσιμο εδώ είναι να αποδειχτεί ο δόλος της τράπεζας προκειμένου ο δανειολήπτης να πειστεί να αντικαταστήσει τη σύμβαση σε CHF με νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ. Αν υπάρχει δόλος, αυτός  μπορεί να αποδειχτεί με έγγραφα και με μάρτυρες. Το  σημαντικότερο εδώ είναι ο δανειολήπτης να επικαλεστεί και να αποδείξει, ότι η τράπεζα ΑΡΝΗΘΗΚΕ να του ρυθμίσει το δάνειο σε CHF, αντιπροτείνοντάς του ότι ρύθμιση μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ με τον όρο της υπογραφής ΝΕΑΣ σύμβασης σε  ΕΥΡΩ.

Μια καλή εδώ ιδέα θα ήταν η υποβολή έγγραφου αιτήματος προς την τράπεζα, με το εξής περιεχόμενο: Μου προτάθηκε ρύθμιση του δανείου μου σε CHF υπό τον όρο να αποδεχτώ αντικατάσταση της σύμβασης αυτής με νέα σύμβαση σε ΕΥΡΩ. Με την παρούσα θα ήθελα να εκφράσω τις σοβαρές επιφυλάξεις μου ως προς την αποδοχή της εν λόγω πρότασης, δεδομένου ότι το κλείσιμο σήμερα του λογαριασμού του δανείου σε CHF και άρα η μετατροπή του οφειλόμενου ποσού σε ΕΥΡΩ με την ισοτιμία που ισχύει σήμερα, μετατρέπει τη ζημια που από τη διαφορα της ισοτιμίας έχω υποστεί, από λογιστική που είναι σήμερα σε πραγματική. Για τους λόγους αυτούς  αιτούμαι όπως αποδεχτείτε αίτημα ρύθμισης του δανείου μου στη βάση την υπάρχουσας σύμβασης σε CHF .

Αν η τράπεζα εδώ απαντήσει αρνητικά, αυτό θα αποτελέσει σημαντικό στοιχείο ως προς τη δικαστική διερεύνηση για το αν υποκρύπτεται δόλος της τράπεζας πίσω από την άρνηση αυτή. Στην περίπτωση αυτή, η νομική βάση  με την οποία προσβάλλεται η ΝΕΑ σύμβαση σε ΕΥΡΩ με τον ισχυρισμό ότι ο δανειολήπτης παρασύρθηκε με απάτη στη σύναψη (και) της ΝΕΑΣ σύμβασης, είναι εδώ. Εννοείται ότι με το ίδιο δικόγραφο, προσβάλεις ταυτόχρονα και την παλιά σύμβαση (σε CHF) με το σκεπτικό των άρθρων που δημοσιεύω εδω.

     

Και στις δυο πάντως περιπτώσεις (Α και Β), θα πρέπει ο δανειολήπτης να είναι σε θέση να αποδείξει με έγγραφα και με μάρτυρες, ότι η νέα σύμβαση (σε ΕΥΡΩ) συνήφθη ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τον σκοπό της συνολικής αποπληρωμής του δανείου σε CHF (θα πρέπει για αυτό να φυλάξεις καλά τα έγγραφα που αποδεικνύουν την εκταμίευση του νέου δανείου σε ΕΥΡΩ καθώς και τα έγγραφα που αποδεικνύουν ότι με τα χρήματα που εκταμιευτήκαν  ΕΞΟΦΛΗΘΗΚΕ ΑΜΕΣΩΣ το δάνειο σε CHF).

Προσοχή επίσης στη νέα σύμβαση να ΜΗΝ αναγράφεται ότι το δάνειο αυτό δεν συνδέεται με κανέναν τρόπο νομικά ή πραγματικά με οποιοδήποτε άλλο δάνειο.

Προσοχή τέλος η νέα σύμβαση να μην γράφει ότι ο πιστούχος παραιτείται  από κάθε δικαίωμα να προβάλει οποιαδήποτε αξίωση από οποιαδήποτε άλλη προηγούμενη σύμβαση (πχ τη σύμβαση σε CHF) – αν και τέτοιος όρος είναι θεωρώ άκυρος.