GREXIT: Η μοίρα του Ευρώ στα χέρια του Τσίπρα

Θα φύγει η Ελλάδα από το Ευρώ αν στις εκλογές δεν επικρατήσουν οι δυνάμεις  του φιλοευρωπαϊκού άξονα? Κραταει ο Τσίπρας τη τύχη του Ευρώ στα χέρια του? Μια άκρως διαφωτιστική για το θέμα ανάλυση, δημοσιεύεται στο βίντεο που ακολουθεί.   

Για να σοβαρευτούμε όμως, η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΟΧΙ αν οι μεγάλες δυνάμεις χρειάζονται το ευρώ. Κατηγορηματικά ΟΧΙ αν η Γερμανία θέλει το ευρώ. Η Ελλάδα δεν φεύγει από το ευρώ  ακόμα και αν   κυβερνιέται από τον Στάλιν τον ίδιο, μετενσαρκωμένο σε φωτισμένο ηγέτη του κου κου ε.

Η ευρωζώνη φτιάχτηκε κατ αρχήν ως εγχείρημα οικονομικό. Δεύτερον ως πολιτικό και τελευταία ως γεωστρατηγικό όπως φάνηκε...

Η ευρωζώνη δεν μπορεί να καταρρεύσει από την ασήμαντη σήμερα βαλκανική μπουρζουαζία. ΟΧΙ αν αυτό δεν είναι στα σχέδια των ισχυρών. Επειδή κατ αρχήν οι  επαγγελματίες της πολιτικής μας, είναι σε σύγκριση με τους δυτικούς Ηγέτες ολίγιστοι. Είναι σα να συγκρίνεις πακιστανό εργάτη σε βουλκανιζατέρ, με τον αρχιμηχανικό του τμήματος έρευνας και εξέλιξης της Mercedes... Άρα το πρώτο εδώ συμπέρασμα είναι ότι του ομορφάντρα ο "ηγέτης", όχι να αντιληφθεί δεν μπορεί, αλλά ούτε καν να φανταστεί  για ποιο σκοπό ο γερμανός του βάζει άφθονη τη σως... Συνεπώς ποτέ και κανένας Καραμανλής δεν κατάλαβε το πως και το γιατί δόθηκε στη χώρα το μεγάλο "προνόμιο" της ένταξης στην Ευρωζώνη...

Η λογική εδώ λέει, ότι φαντάζει δύσκολο οι μεγάλοι να μην γνώριζαν τίποτα για τα γκρικ στατιστικς... Να μην ήξεραν ότι βάζουν στο κλαμπ μια χώρα με τεράστιο έλλειμμα και τεράστιο δημόσιο χρέος. Μια χώρα με μηδενική ανταγωνιστικότητα. Μια χώρα με τεράστιο έλλειμμα στο ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών της. Που εισάγει τα πάντα και εξάγει λίγο μόνο κρασί, λίγο θάλασσα άντε και τα φημισμένα στις τουρίστριες αγόρια της. Μια χώρα που δίχως το δικό της νόμισμα, θα λύγιζε  στη πρώτη τη στραβή... Δεν μπορεί λοιπόν παρά να γνώριζαν.

Το οικονομικό αντίκτυπο από την έξοδο  της Ελλάδας από το ευρώ

Στο 1 τρισ δολάρια αποτιμάται η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Την έξοδο της Ελλάδας θα ακολουθούσε αλυσιδωτή αντίδραση που θα σάρωνε το χρηματοπιστωτικό σύστημα απ άκρη σ άκρη του ευρωπαϊκού νότου. Φαντάσου ότι σε ενδεχόμενο ξαφνικού θανάτου της Ελλάδας, τις εικόνες με τα τανκς έξω απ τις ελληνικές τράπεζες να κάνουν το γύρο του κόσμου... Φαντάσου για πότε οι καταθέτες σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία θα χιμήξουν στις τράπεζες για να σηκώσουν τα λεφτά τους... Θα επρόκειτο για κρίση ανάλογη με αυτή της Lehman Brothers. Και συντεταγμένη όμως να ήταν η χρεοκοπία, με ομαλή κατά το δυνατόν μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, το σοκ που θα προκαλούσε στο νότο η διαπίστωση ότι στην Ελλάδα εξατμίστηκε το 70% των ελληνικών καταθέσεων (σε ευρώ), θα ήταν τέτοιο, που θα οδηγούσε σε κρίση ανάλογη με αυτή μιας άτακτης χρεοκοπίας... Θα γινόταν μπανκ ραν άνευ προηγουμένου. Ισπανοί,  Ιταλοί και Πορτογάλοι θα σηκώναν αμέσως τα λεφτά τους και θα τα έστελναν στη Γερμανία.

Εξάλλου η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ, θα έστελνε στα αδηφάγα όρνεα της κερδοσκοπίας το μήνυμα ότι η ένταξη στο ευρώ, δεν είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Τούτο θα αποτελούσε γεγονός με τεράστιο ψυχολογικό αντίκτυπο. Θα άνοιγε έτσι η όρεξη για την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ιρλανδία, που σύντομα θα είχαν την κατάληξη της Ελλάδας. Με μαθηματική ακρίβεια θα ακολουθούσε το Βέλγιο - η χώρα που χτυπάει η καρδιά της ευρωζώνης...

Ας υποθέσουμε όμως ότι ορθώνονταν τείχος προστασίας και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εγγυόταν τις καταθέσεις του νότου, ώστε να καθησυχαστούν οι φόβοι ότι οι καταθέσεις Ισπανών, Ιταλών και Πορτογάλων δεν θα έχουν την τύχη που είχαν οι καταθέσεις των Ελλήνων. Ας υποθέσουμε ότι με τον τρόπο αυτό θα προλαμβάνονταν επιτυχώς ένα καταστροφικό μπανκ ραν στο νότο. Στην περίπτωση αυτή, η έξοδος της Ελλάδας θα δημιουργούσε στην Ευρωζώνη ένα  άλλο «πρόβλημα» διαφορετικό από αυτό της μετάδοσης της κρίσης. Το πρόβλημα του «επιτυχούς δρόμου». Του δρόμου που οδηγεί στην ανάκαμψη. Έτσι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα λειτουργούσε ως "κακό" παράδειγμα…

Θα έδειχνε ότι το ευρώ δεν αποτελεί μονόδρομο. Ότι για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου η ανάπτυξη μπορεί να έρθει μόνο με εθνικό νόμισμα. Αν λοιπόν η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ και επανέφερε το δικό της νόμισμα, θα ακολουθούσε αμέσως οικονομική στήριξη από την Ευρώπη και την Αμερική (αλλιώς απ τη Ρωσία που περιμένει στη γωνία ή και από την Κίνα ακόμη). Θα ακολουθούσε δηλαδή ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, για δύο κυρίως λόγους: Ο πρώτος για να μετριαστούν κατά το δυνατόν οι συνέπειες της μόλυνσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος της δύσης και ο δεύτερος για να αποφευχθεί μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση σε χώρα μέλος της Ευρωζώνης, πράγμα που θα έδειχνε με τον πλέον σκληρό τρόπο την τραγωδία που το Ευρώ επιφύλασσε στους λαούς της Γηραιάς ηπείρου... Το ευρώ όμως φτιάχτηκε για να ενώσει. Όχι για να διχάσει. Ούτε για να πεθάνουν λαοί εξαιτίας του... Το αντίθετο θα ήταν ΣΟΚ άνευ προηγουμένου. Θα κατέρρεε ο συμβολισμός του Ευρώ στις συνειδήσεις των λαών της Ευρώπης. Θα πλήττονταν έτσι καίρια η άυλη αξία του ευρώ. Θα επρόκειτο για πλήγμα στο brand name του Ευρώ τόσο μεγάλο, που θα ήταν μη διαχειρίσιμο.

Μετά λοιπόν την οικονομική στήριξη, θα ακολουθούσε η ραγδαία υποτίμηση της δραχμής. Σταδιακά η οικονομία θα γινόταν ανταγωνιστική και δύο χρόνια μετά, θα είχαμε ανάπτυξη! Και αν το κλίμα ήταν καλό θα μπορούσε να τρέχουμε με ανάπτυξη έως και 7% ετησίως, πράγμα που με το ευρώ δεν αναμένεται ούτε σε είκοσι χρόνια. Ο δρόμος όμως αυτός θα έδειχνε στον ευρωπαϊκό νότο το...«καν το όπως οι Έλληνες»! Γιατί θα πιθανολογούταν από τους λαούς ο ιμπεριαλιστικός σκοπός που υποκρύπτονταν πίσω από το κατασκεύασμα του ευρώ. Θα καταδεικνύονταν με τον πλέον κυνικό τρόπο, ότι το πείραμα που στην Ελλάδα απέτυχε, στόχο δεν είχε την ειρήνη, ούτε βεβαίως την αλληλεγγύη, αλλά την υποταγή του φτωχού νότου στον πλούσιο βορά... Πράγμα που αν οι ισχυροί θέλουν να κρατήσουν την Ευρωζώνη ζωντανή, ΔΕΝ θα το επιτρέψουν. Γιατί με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ θα ξεκινήσει το ξήλωμα του ευρωπαϊκού πουλόβερ... Γιατί θα ήταν ζήτημα χρόνου να ακολουθήσουν όλοι το –κακό- παράδειγμα της Ελλάδας. Την επαναφορά όλων των χωρών του νότου σε εθνικό νόμισμα. Και ταυτόχρονα την υιοθέτηση  ενός  νέου σκληρού Ευρώ, με μέλη του τα πλούσια κράτη του βορά.

Την επαναφορά όμως της Γερμανίας σε εθνικό νόμισμα θα ακολουθούσε η ραγδαία ανατίμηση του Μάρκου έναντι όλων των νομισμάτων, γεγονός που θα τίναζε στον αέρα τις γερμανικές εξαγωγές. Τα γερμανικά προϊόντα θα γίνονταν τόσο ακριβά που κανείς δεν θα μπορούσε να τα αγοράσει. Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας θα κατρακυλούσε μέσα σε μια μέρα. Το ίδιο πάνω κάτω θα συνέβαινε και με το σκληρό Ευρώ. Δεδομένου ότι θα στηρίζονταν σε οικονομίες που αξιολογούνται με 3Α (ανάλογες δηλαδή του βεληνεκούς της γερμανικής), αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη ραγδαία ανατίμηση του νέου σκληρού Ευρώ. Πράγμα που καμία από τις βιομηχανικές εξαγωγικές χώρες του βορά επιθυμούν... Η κρίση του ευρωπαϊκού νότου είναι για τους πλούσιους του βορά όχι απλώς επιθυμητή αλλά και επιβεβλημένη.

Είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι τα τελευταία δύο χρόνια διεξάγεται ένας αθέατος παγκόσμιος πόλεμος. Ο νομισματικός. Πρόκειται για τον πόλεμο της ηθελημένης υποτίμησης των εθνικών νομισμάτων. Εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, οι σημαντικότερες εξαγωγικές δυνάμεις επιδιώκουν την τεχνητή υποτίμηση των νομισμάτων τους προκειμένου να ωθήσουν τις εξαγωγές τους. Οι Αμερικανοί το κάνουν τυπώνοντας δολάρια. Οι Κινέζοι κρατώντας επίτηδες υποτιμημένο το γουαν. Οι Γερμανοί απ την άλλη είναι διαφορετικής νοοτροπίας. Τρέμουν τον πληθωρισμό που θα δημιουργούνταν αν η ΕΚΤ πλημμύριζε το νότο με φρεσκοτυπωμένα ευρώ. Για να επιτύχει λοιπόν η Γερμανία την ελεγχόμενη διακύμανση της ισοτιμίας του Ευρώ, χρησιμοποιεί ως μοχλό διολίσθησης την ελληνική κρίση χρέους!!! Όποτε κρίνει ότι είναι απαραίτητο, πυροδοτεί την κρίση του ελληνικού χρέους φτάνοντας την Ελλάδα έως το χείλος του γκρεμού. Ακολουθεί πάντοτε η πτώση του Ευρώ…  Η Γερμανία θέλει την ισοτιμία ευρώ / δολαρίου, μεταξύ 1,1 και 1,2. Όταν η ισοτιμία ξεφεύγει από όρια αυτά, άλλοτε "σώζει" και άλλοτε "χρεοκοπεί" την Ελλάδα, ανάλογα με το αν η ισοτιμία φεύγει προς τα πάνω ή προς τα κάτω από το παραπάνω όριο που η Γερμανία θεωρεί ότι εξυπηρετεί την οικονομία της...

Το πολιτικό και πολιτισμικό αντίκτυπο από την έξοδο  της Ελλάδας από το ευρώ

Το ευρώ δεν φτιάχτηκε για να τα κονομήσουν κάποιοι. Όχι τουλάχιστον σύμφωνα με τις διακηρύξεις των εμπνευστών του. Φτιάχτηκε υποτίθεται με το όραμα να ενώσει. Φτιάχτηκε με το όραμα της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης. Όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί υπό κοινό Σύνταγμα. Με  όραμα τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την ειρήνη και την ευημερία για όλους. Αν η Ελλάδα αποσχιστεί, αυτό θα σημάνει το τέλος του ονείρου. Θα έμπαινε οριστικά τέλος στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης. Η Ελλάς έχει ιστορικά τεράστιο ειδικό βάρος. Δεν νοείται πολιτική ένωση με ιδεώδη δημοκρατικά, που δεν θα περιλαμβάνει στους κόλπους της τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία... Δε νοείται Ευρώπη χωρίς τη χώρα που έδωσε στην Ένωση το όνομα που τα μέλη της χρησιμοποιούν... Και αυτό γιατί  οι πλούσιοι του βορά σκέφτονται όπως οι πλούσιοι συλλέκτες. Που αφού έλυσαν τα βιοποριστικά τους το μυαλό τους απασχολείται με τον εμπλουτισμό της συλλογής τους με σπάνια ιστορικής αξίας έργα. Ένα τέτοιο έκθεμα είναι σήμερα για τους πλούσιους ευρωπαίους η Ελλάδα… Μηδενικής οικονομικής αξίας, τεράστιας όμως πολιτιστικής και ιστορικής αξίας. Τυχόν δε ανθρωπιστική κρίση στην χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, στη χώρα που έδωσε όνομα στην Ευρώπη, θα σήμαινε αυτομάτως και  τον πολιτισμικό θάνατο του Ευρώ…

Το αν θα παραμείνει ή όχι η Ελλάδα στο ευρώ, αυτό έχει αποφασιστεί πολλά χρόνια πριν. Και σίγουρα από την αρχή της κρίσης, ανάλογα με το αν η Γερμανία και οι άλλες μεγάλες δυνάμεις εξακολουθούν να θέλουν το ευρώ. Η περίπτωση «Ελλάδα» απασχόλησε πρόσφατα τις μεγάλες δυνάμεις κατά την τελευταία σύνοδο των G8. Όχι όμως για παραπάνω από δέκα λεπτά... Το μεγάλο άγχος της συνόδου ήταν αν ο Ντρογκμπά θα ευστοχούσε στο πέναλτι στέλνοντας την Τσέλσι στον έβδομο ουρανό…

Την τύχη συνεπώς του ευρώ δεν μπορεί να την κρίνει ο Τσίπρας. Ούτε οι κραταιοί έως χθες ηγέτες του καταρρέοντος σήμερα δικομματισμού. Επειδή το πολιτικό και τεχνοκρατικό εκτόπισμα των "δικών μας" πολιτικάντηδων, είναι σε σύγκριση με τους δυτικούς ανάλογο με το νομικό εκτόπισμα που έχει ένας φοιτητής της νομικής μπροστά σε έναν αρεοπαγίτη. Οι δηλώσεις εκφοβισμού προς το ελληνικό πολιτικό σύστημα και τον ελληνικό λαό, γίνονται μόνο για να γελάνε. Πέφτει απίστευτο γέλιο με το πολιτικό και νομικό μας σύστημα στα σαλόνια της ευρωπαϊκής οικονομικής, πολιτικής και νομικής ελίτ... Όταν με τη προτροπή αλλιώς με τη συγκατάθεσή τους βλέπουν να δίνεται μάχη σφοδρή στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας (!) για το αν είναι νόμιμο να επιβάλλεται φόρος μέσα από τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος... Και αν είναι νόμιμο να κόβεται το ρεύμα ως μέσο καταναγκασμού... Πρόκειται για ρεζίλι των σκυλιών...

Το μέλλον του ευρώ δεν βρίσκεται στα χέρια του Τσίπρα, επειδή η Ελλάδα είναι το 2 μόλις τοις εκατό του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Γιατί τεχνολογικά είναι υπανάπτυκτη. Γιατί το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας συνθέτουν κατά βάση μια αγέλη κλεφτοκοτάδων που κυβερνούν επί 40 χρόνια, με όραμα την κλοπή και τη συντήρηση ενός πελατειακού κομματικού μορφώματος, με χρήματα των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Που όμως είναι τα ρέστα των ισχυρών των πλουσίων του βορά… Που εν γνώση τους κατευθύνθηκαν στο τελευταίο σοβιετικού τύπου απολίθωμα που λέγεται ελληνική οικονομία.

Η τύχη του ευρώ δεν βρίσκεται στα χέρια του Τσίπρα επειδή η ΕΚΤ έχει πολύ μεγάλες τσέπες. Τόσο μεγάλες και βαθιές, που με μια κίνηση μπορεί να σώσει το σύνολο του ευρωπαϊκού νότου. Η Γερμανία επίσης, έχει το ίδιο και περισσότερο βαθιές τσέπες. Που με το βάρος και το εκτόπισμα της οικονομίας της μπορεί να εγγυηθεί τα χρέη της Ευρώπης ολόκληρης! Λαμβάνοντας απλά την πολιτική απόφαση για την έκδοση ευρωομολόγου. Που όμως δεν είναι ηλίθια να το κάνει αν πρώτα δεν εγκαταστήσει επιτρόπους. Αν δεν πάρει στα χέρια της την οικονομία της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Πρόκειται για το δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού. Που από οικονομικό έγινε γεωστρατηγικό. Το πρώτο ημίχρονο (το οικονομικό) έληξε υπέρ της εθνικής Γερμανίας με σκορ 10-0… Το δεύτερο ημίχρονο (το γεωστρατηγικό) μόλις άρχισε… 

Η τύχη του ευρώ δεν βρίσκεται στα χέρια του Τσίπρα, γιατί η Κίνα θέλει πάση θυσία το ευρώ ζωντανό. Γιατί οι ΗΠΑ έριξαν την Κίνα στο καναβάτσο με τα αμερικανικά ομόλογα που η τελευταία κατέχει. Γιατί οι ΗΠΑ κορόιδεψαν την Κίνα. Η Κίνα δάνεισε τις ΗΠΑ «επενδύοντας» τρισεκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικά ομόλογα, αναμένοντας εύλογα, ότι θα πληρωθεί με πραγματικά δολάρια. Αντί όμως οι ΗΠΑ να ξεπληρώσουν το χρέος τους προς την Κίνα με δολάρια πραγματικά, την ξεπληρώνουν με δολάρια ψεύτικα. Με αυτά που τυπώνουν για να πληρώσουν την Κίνα… Είναι τέτοιο το δράμα που περνάει η Κίνα με τα αμερικανικά ομόλογα, που θα έκανε τα πάντα για να διασώσει το Ευρώ. Ως το τελευταίο αξιόπιστο εναλλακτικό μέσο πληρωμών στο παγκόσμιο μονοπώλιο που το δολάριο κατέχει. Η Κίνα θα έσωζε το Ευρώ, ακόμα και αν στα ευρωπαϊκά ταμεία δεν υπήρχε μία. Μόνο και μόνο για να κρατήσει ζωντανό το αντίπαλον δέος του δολαρίου. Το πρόβλημα του μονοπωλίου του δολαρίου ως παγκόσμιου μέσου πληρωμών απασχολεί και την BRICS, η οποία καταβάλει προσπάθειες για τη δημιουργία  ενός νέου παγκόσμιου νομίσματος. Βεβαίως καμία Κίνα και καμία BRICS δεν χρειάζεται να σώσει το Ευρώ. Η Ευρώπη είναι από μόνη της πάμπλουτη…

Η τύχη του ευρώ δεν βρίσκεται στα χέρια του Τσίπρα, γιατί το Ευρώ δεν κινδυνεύει. Τι είναι σήμερα το Ευρώ? Είναι οι οικονομίες των πλούσιων χωρών του βορά που εγγυώνται άνετα, τα χρέη του σπάταλου νότου. Αν βέβαια θέλουν… Η διάλυση του Ευρώ θα συνέβαινε όχι γιατί ασθένησε η οικονομία των χωρών που αποτελούν τη λοκομοτιβα της Ευρωζώνης, αλλά γιατί οι χώρες αυτές ΔΕΝ θα ήθελαν το ευρώ. Δεν θα θελαν δηλαδή να χρηματοδοτούν τα ελλείμματα του νότου.

Γιατί το ευρώ δεν πέφτει? Αν η ευρωπαϊκή οικονομία ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης το ευρώ έπρεπε να έχει καταποντιστεί. Αν η Ελλάδα απειλούσε την Ευρωζώνη και αν ο Τσίπρας ήταν το πρόβλημα, τότε το ευρώ έπρεπε να έχει κατρακυλήσει στο 0,50… Όπως ακριβώς καταποντίστηκαν οι μετοχές των πραγματικά χρεοκοπημένων ελληνικών τραπεζών… Το Ευρώ δεν πέφτει γιατί απλά οι οικονομίες των χωρών που το στηρίζουν είναι πανίσχυρες. Παράδειγμα τρανό οι ΗΠΑ και η Ιταλία. Δεν ξέρουν που χρεωστάνε αλλά παράγουν τεχνολογία. Η πρώτη παράγει Google και η δεύτερη Ferarri… Η δεύτερη μάλιστα συμμετείχε προχθές στους G8 αν και κατά τα φαινόμενα χρεοκοπημένη…  Σημασία λοιπόν δεν έχει πόσα χρωστάς αλλά τι παράγεις. Απόδειξη η Ρωσία που χρεοκόπησε το 1999. Πρόκειται όμως για τον τρίτο παγκόσμια τροφοδότη σε πετρέλαιο και τον πρώτο σε φυσικό αέριο.

    

Και το δίλλημα εντός ή εκτός ευρώ που τίθεται με τις εκλογές που έρχονται? Γιατί τα απομεινάρια του δικομματισμού θέτουν αυτό το δίλλημα? Γιατί τα κανάλια τρομοκρατούν το λαό με το ψευδεπίγραφο δίλλημα «φιλοευρωπαϊκός παλαιοκομματισμός ή Τσίπρας και χάος»?

Η τρομοκρατία των δελτίων των 8 αποτυπώνει την αγωνία του καθεστώτος λίγο πριν την πτώση του. Τηρουμένων των αναλογιών, πρόκειται για μάχη ανάλογη με αυτή που έδωσαν οι Καντάφι,  Σαντάμ και  Τσαουσέσκου κατά τις τελευταίες ημέρες της παραμονής τους στην εξουσία. Η Ελλάς δεν θα βγει από το ευρώ αν οι Γερμανοί θέλουν το ευρώ. Θα βγει μόνο όταν οι Γερμανοί κρίνουν ότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Και αυτό είναι άσχετο με το πρόσωπο που ο ελληνικός λαός θα ψηφίσει για να εκτελέσει τις εντολές του Βερολίνου… Η λυσσαλέα μάχη που ο λαός παρακολουθεί κάθε βράδυ στις 8, δεν είναι μάχη για το νόμισμα αλλά μάχη για τα πρόσωπα. Κανένας Τσίπρας, ούτε καν ο Στάλιν αυτοπροσώπως είναι σε θέση να καταγγείλει τα μνημόνια… Οι παρεκκλίσεις των ευρωπαίων προς τους Έλληνες για να ψηφίσουν σωστά (υπονοώντας τα απολιθώματα του δικομματισμού), γίνονται μόνο για να σπάνε πλάκα στα σαλόνια τους… Θα ήθελαν βεβαίως τους ναιναίκους, γιατί σε αυτούς επένδυσαν χρόνο και χρήμα. Τους έκαναν μαθήματα εντατικά στην υποτέλεια και αυτοί αποδείχτηκαν μαθητές άριστοι. Αν τα πρόσωπα αλλάξουν, θα απαιτηθούν νέα ταχύρυθμα μαθήματα… Και αν ο πιτσιρικάς αποδειχτεί μικρός για να πάει σχολείο, θέση τότε θα πάρουν τα μεγάλα μέσα. Όπου εξάλλου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος… Και αν και με τη ράβδο αποδειχτεί ανεπίδεκτος, ε τότε θα χαλαρώσουν  μια στάλα τα μνημόνια.

Το αποτέλεσμα θα θυμίζει σύζυγο που επί τρία χρόνια ο άντρας την κάνει τουμπανο στο ξύλο. Αν ξαφνικά τη μαυρίζει κάθε Τρίτη Πέμπτη Σάββατο, η γυναίκα θα νομίσει ότι ανέπνευσε. Και αν τη μαυρίζει δυο φορές το μήνα θα νιώσει  ελεύθερη. Γιατί κοιτάζοντας μες τον καθρέφτη θα βλέπει ένα πρόσωπο λιγότερο θολό…