--> Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, ή πιο ορθά ο νόμος περί ατιμωρησίας του πολιτικού εγκλήματος:
Πρόκειται για ένα πλέγμα θεσμικής νομιμοποίησης του πολιτικού εγκλήματος άλλως ατιμωρησίας πρωθυπουργών, υπουργών και βουλευτών, με ένα ισχυρό νομικό πλαίσιο (Ν. 3126/2003) στο οποίο περιλαμβάνονται και συνταγματικές διατάξεις (αρθρ. 85 και 86) , που τους εξασφαλίζει προνομιακή -σε σχέση με τους απλούς πολίτες- μεταχείριση.
Και αυτό γιατί το νομοθετικό αυτό έκτρωμα , εισάγει όχι απλώς ευνοϊκή, αλλά σκανδαλώδη μεταχείριση υπέρ των πολιτικών προσώπων, εις βάρος των πολιτών που κατηγορούνται για τις ίδιες εγκληματικές πράξεις, λόγω της προκλητικά βραχείας παραγραφής τους (2-6 χρόνια) έναντι της εικοσαετούς (20) που ισχύει για όλους εμάς. Δηλαδή το ίδιο το Σύνταγμα αντί να προνοεί με αυστηρότερες προβλέψεις για υπουργούς και πρωθυπουργούς σε σχέση με τους κοινούς θνητούς, κατοχυρώνει και διασφαλίζει τα ιδιαίτερα προνόμια των πολιτικών προσώπων όσων αφορά την παραγραφή και τον τρόπο και τις προϋποθέσεις άσκησης της ποινικής σε βάρος τους διώξεως.
Κατοχυρώνει δηλαδή το προνόμιο της αποκλειστικής αρμοδιότητας της Βουλής να ασκεί την ποινική δίωξη κατά υπουργών και υφυπουργών. Με άλλα λόγια φρόντισαν να ξεδοντιάσουν τη δικαιοσύνη , έτσι ώστε αν από εισαγγελική π.χ έρευνα προκύψουν στοιχεία σε βάρος υπουργού, να απαγορεύεται στον εισαγγελέα να του ασκήσει ποινική δίωξη. Αντί αυτού ο εισαγγελέας υποχρεούται να διαβιβάσει «αμελλητί» τα στοιχεία στη Βουλή, (δηλαδή στους συναδέλφους του υπουργού!!!) οι οποίοι είναι αποκλειστικά αρμόδιοι να αποφασίσουν αν ο υπουργός θα δικαστεί!!! Το δεύτερο μεγάλο προνόμιο που κατοχυρώνει το Σύνταγμα είναι η εξαιρετικά σύντομη παραγραφή των πολιτικών εγκλημάτων, η οποία επέρχεται μετά «το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει από την τέλεση του αδικήματος», πρακτικά δηλαδή μετά από 2- 6 έτη.
Όλα αυτό το πράμα κατασκευάστηκε από το συστεμ της κομματοκρατίας, στην περίοδο της απόλυτης παντοδυναμίας του. Στην τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος (περίοδος 2007-2008), ουδείς, κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός, δεν πρότεινε να τροποποιηθεί το άρθρο που επιτρέπει στο πολιτικό έγκλημα να δρα ατιμώρητα (άρθρ. 86). Όταν κυρίαρχος του παιχνιδιού ήτανε ο σεμνός + ταπεινός στον οποίο και ανήκε και η σχετική αρμοδιότητα να κλείσει τη βουλή, τράβηξε μες στ άγρια μεσάνυχτα μια θυροκόλληση του προεδρικού διατάγματος που κήρυττε τη λήξη των εργασιών της συνόδου της ολομέλειας της βουλής και πλέον όσες υποθέσεις αφορούσαν σε ενδεχόμενη ποινική εμπλοκή υπουργών της πρώτης κυβερνητικής θητείας της ΝΔ παραγράφηκαν…
Περισσότερες από 800 φορές στην τελευταία 28ετία έχουν ζητήσει οι εισαγγελικές αρχές την άδεια της βουλής προκειμένου να ασκήσουν δίωξη κατά ενός βουλευτή για σοβαρά, πολύ σοβαρά και «λιγότερο σημαντικά» αδικήματα (για τα οποία ωστόσο ένας απλός πολίτης μπορεί να σύρεται επί χρόνια στα δικαστήρια). Η βουλή έδωσε την άδειά της μόλις πέντε φορές...
--> Τι αλλάζει με την «τροποποίηση»
Απολύτως Τίποτες! Πρόκειται με άλλα λόγια για γελοιότητες επικοινωνιακού μονάχα χαρακτήρα…
Όπως παραδέχονται και με τούτηνα εδώ την αιτιολογική την έκθεση, οι ριζικές αλλαγές στο νόμο περί της ποινικής ευθύνης των υπουργών προϋποθέτουν αναθεώρηση του Συντάγματος, καθώς το άρθρο 86 του ισχύοντος Συντάγματος περιγράφει λεπτομερώς το σχετικό ρυθμιστικό πλαίσιο. Και αφού κανανε την παραπάνω διαπίστωση, συνεχίζουνε προκλητικά ως εξής: Ως τότε όμως (αναθεώρηση του Συντάγματος), επιβάλλεται να επέλθουν μεταβολές, μέσα στο πλαίσιο και τα όρια που χαράσσει το προαναφερόμενο άρθρο του Συντάγματος, που να ικανοποιούν την καθολικά εκφραζόμενη απαίτηση να μη μένουν ατιμώρητοι οι υπουργοί για πιθανές αξιόποινες πράξεις που τελούν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους… Τραγικόν?
Και πρόσεξε, ο εμπαιγμός δε σταματάει εδώ. Οι επιχειρούμενες λέει αλλαγές στοχεύουν κυρίως στην εξάλειψη διακρίσεων υπέρ των υπουργών, και στην πρόβλεψη δικονομικών μέτρων που διευκολύνουν το ανακριτικό έργο!!!
Και πως λες ότι θα ικανοποιήσει την καθολικά εκφραζόμενη απαίτηση να μη μένουν ατιμώρητοι οι υπουργοί? Με αυτό το νομοθετικό έκτρωμα που έρχεται λέει να τροποποιήσει το προηγούμενο (που επέτρεπε να μένουν ατιμώρητοι οι υπουργοί) με προβλέψεις όπως:
1. ΔΗΘΕΝ κατάργηση όλων των εξαιρετικά σύντομων παραγραφών. Ειδικότερα, ο ισχύων νόμος προβλέπει πενταετή παραγραφή ακόμα και για τα κακουργήματα. Η θέσπιση της ειδικής αυτής παραγραφής, προς όφελος των Υπουργών, δε δικαιολογείται και ούτε άλλωστε επιβάλλεται από το Σύνταγμα. Με το επικοινωνιακού λοιπόν χαρακτήρα προτεινόμενο σχέδιο νόμου, προσπαθούν να ξεγελάσουν το λαουτζίκο , ότι η παραγραφή για αδικήματα υπουργών είναι ΔΗΘΕΝ ίδια με την παραγραφή που ισχύει για όλους εμάς… Βεβαίως αυτό δεν ισχύει γιατί δεν μπορεί να αλλάξει η προβλεπόμενη από το άρθρο 86 παρ. 2 Συντ. αποσβεστική προθεσμία.
2. ΔΗΘΕΝ επιβολή περιοριστικών όρων του στυλ της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα… Με τον ισχύοντα νόμο απαγορεύεται η βίαιη προσαγωγή, σύλληψη, προσωρινή κράτηση και επιβολή περιοριστικών όρων σε βάρος υπουργών.
3. ΔΗΘΕΝ υποχρεωτική κατάσχεση οικονομικού οφέλους… Προστίθεται νέα διάταξη στο σχέδιο νόμου, σύμφωνα με την οποία, η Επιτροπή της βουλής που διενεργεί προκαταρκτική εξέταση διατάσσει υποχρεωτικά την κατάσχεση του οικονομικού οφέλους που συνεπάγεται η διερευνώμενη αξιόποινη πράξη…
4. ΔΗΘΕΝ δέσμευση κάθε είδους λογαριασμών, τίτλων και χρηματοπιστωτικών προϊόντων μετά την άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος υπουργού ή υφυπουργού με απόφαση του ανακριτή, εφόσον η δίωξη αφορά κακουργηματική πράξη… ΤΙ ΠΕ ΤΩΡΑ!!!
5. Δημιουργία Γνωμοδοτικού Συμβουλίου. Προτείνεται η δημιουργία τριμελούς Γνωμοδοτικού Συμβουλίου πριν από τη σύσταση της προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής. Αποτελείται από έναν αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου και δύο εισαγγελείς εφετών και έχει ως έργο να προβεί στο νομικό έλεγχο των στοιχείων και την αξιολόγηση της ουσιαστικής βασιμότητάς τους και μετά να γνωμοδοτήσει εάν συντρέχει περίπτωση διερεύνησης πιθανής ποινικής ευθύνης υπουργού.
Οι παραπάνω όμως τροποποιήσεις ουδεμία πρακτική αξία έχουν…
Πρόκειται για τροποποιήσεις, χωρίς αντίκρισμα, διότι στο θέμα της παραγραφής που είναι και το κρίσιμο ζήτημα, δεν αλλάζει τίποτα, αφού η παραγραφή παρατείνεται, μόνο αν η βουλή ,που από το Σύνταγμα είναι μόνη αρμοδία για τη δίωξη εν ενεργεία και διατελεσάντων υπουργών και υφυπουργών, έχει προφθάσει να ασκήσει δίωξη. Όμως η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι οι σχετικές διαδικασίες είναι τόσο χρονοβόρες, που πρακτικά είναι αδύνατον να φθάσει στη δίωξη πριν την παραγραφή...
Είναι επόμενο δε, ότι και οι άλλες αλλαγές που ανακοίνωσε ο υπουργός θα είχαν αντίκρισμα, εφόσον δεν επέρχονταν η παραγραφή της εξαιρετικά σύντομης προθεσμίας που προβλέπει το Σύνταγμα. Επομένως η παραγραφή που η τροποποίηση προβλέπει (και είναι δήθεν αυτή που ισχύει για όλους τους πολίτες!!!), δεν είναι παρά πυροτέχνημα επικοινωνιακού χαρακτήρα, αφού η παραγραφή που εξακολουθεί να ισχύει για το πολιτικό έγκλημα, είναι η εξαιρετικά σύντομη παραγραφή που προβλέπει το Σύνταγμα και όχι η παραγραφή που ισχύει για όλους εμάς, αφού παντός νόμου κατισχύει το Σύνταγμα. Το άρθρο 86 του Συντάγματος περιγράφει ακριβώς τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί και δεν αφήνει πολλά περιθώρια τροποποίησης του νόμου. Για να δικάζονται οι υπουργοί όπως όλοι οι πολίτες, από τον φυσικό Δικαστή, απαιτείται τροποποίηση ή ακόμη κατάργηση του νομοθετικού αυτού εκτρώματος , μετά από αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου 86 του Συντάγματος.
--> Τι θα μπορούσαν να κάνουν και δεν το κάνουν προς την κατεύθυνση μιας ουσιαστικότερης –κατά το δυνατόν- τροποποίησης
Μια ουσιαστική –στα όρια πάντοτε που το Σύνταγμα επιτρέπει- τροποποίηση, θα ήταν το ενδεχόμενο να επεκτείνει, εν τοις πράγμασι, τον χρόνο παραγραφής ενδεχόμενων αδικημάτων πολιτικών προσώπων. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αν περιληφθεί στον νόμο περί ευθύνης υπουργών διάταξη βάσει της οποίας ο χρόνος παραγραφής θα «μετρά» όχι από την τέλεση του όποιου αδικήματος αλλά από τον χρόνο που επήλθε η ζημία εις βάρος του Δημοσίου.
Άλλος τρόπος για μια -κατά το δυνατόν- ουσιαστικότερη τροποποίηση και όχι για μια τροποποίηση για τα μάτια μονάχα του κόσμου, θα ήταν η επίκληση του άρθρου 28 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο «οι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου», σε συνδυασμό με τις Διεθνείς Συμβάσεις για την πρόληψη της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες (ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος) όπως είναι η Σύμβαση της Βιέννης (1988) , η Σύμβαση του Στρασβούργου (1990) και η Διεθνής Σύμβαση Ηνωμένων Εθνών (1999).
Το σκεπτικό για μια ουσιαστική –στα όρια που το Σύνταγμα επιτρέπει- τροποποίηση, είναι εδώ απλό: Σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος η επίδραση του διεθνούς και κοινοτικού κανονιστικού πλαισίου στο ελληνικό, γίνεται κατά τρόπο που οι Διεθνείς Συμβάσεις για τη νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες υπερισχύουν του Εθνικού ρυθμιστικού πλαισίου και επομένως θα μπορούσε με τον τρόπο αυτό, να επιτευχθεί η παράκαμψη της βραχείας παραγραφής που το νομικό αυτό έκτρωμα (ν περί ευθύνης υπουργών) προβλέπει .
Η δήλωση επομένως ΓΑΠ (ή ορθότερα GAP), «εξαντλούμε κάθε περιθώριο που μας αφήνει η υπάρχουσα συνταγματική ρύθμιση», αν και είναι στην κλίμακα πολιτικής εξαπάτησης απείρως χαμηλότερα του ανεπανάληπτου «λεφτά υπάρχουν», δεν παύει ωστόσο να αποτελεί, μια ακόμη προκλητική κοροϊδία… Και μάλιστα κοροϊδία μέσα στα μούτρα του Λαού…
--> Και δε φτάνει αυτό, έχει το πολιτικό έγκλημα -που κατ ουσιαν είναι έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου- το θράσος, να βγαίνει στα κανάλια (τους κολαούζους αυτούς της κλεπτοκρατίας) και να μέμφεται τους Δικαστές!!! Να τους κατηγορούν ότι είναι υπεύθυνοι για την ατιμωρησία του πολιτικού εγκλήματος!!!
Ξεχνάμε όπως φαίνεται ότι οι απαξιωμένοι απ το σύστημα της κλεπτοκρατίας Δικαστές, είναι αυτοί που θα δικάσουν τις εναντίον τους αγωγές… Γιατί μπορεί να ξεδόντιασαν τον ποινικό δικαστή, δεν έχουν όμως -γιατί δεν μπορούν- ξεδοντιάσει το δικαστή του πολιτικού δικαστηρίου… Μπορεί να κατασκεύασαν το απόρθητο φρούριο της ποινικής ασυλία τους, είναι όμως γυμνοί και απροστάτευτοι ενωπιον των πολιτικών δικαστηρίων…
Στις κατηγορίες αυτές, περί δήθεν ευθύνης των Δικαστών για την ατιμωρησία του πολιτικού εγκλήματος, δεν θα μπορούσε παρά να απαντήσει με οργισμένη ανακοίνωση η Ένωση Δικαστών.
Ένωση Δικαστών προς πολιτικούς: «Εσείς ψηφίζετε τους νόμους, που έχουν διαμορφώσει το θεσμικό πλαίσιο με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνουν την ατιμωρησία σας»
Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ) με σκληρή ανακοίνωσή της επέρριψε στους πολιτικούς την ευθύνη για την ατιμωρησία τους υποστηρίζοντας ότι εκείνοι είναι που ψηφίζουν τους σχετικούς νόμους, ενώ οι δικαστές, ως έχουν την υποχρέωση, τους εφαρμόζουν.
"Έχει παγιωθεί τον τελευταίο καιρό ως επικοινωνιακή τακτική ορισμένων η απονομή ευθυνών στη Δικαιοσύνη σχετικά με την ατιμωρησία πολιτικών προσώπων εμπλεκομένων σε σκάνδαλα.
Επιθυμούμε να ενημερώσουμε ακόμα μια φορά τον ελληνικό λαό ότι οι ευθύνες για τα αποτελέσματα αυτά ανήκουν αποκλειστικά και μόνο σε αυτούς που έχουν διαμορφώσει το θεσμικό πλαίσιο με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνουν την ατιμωρησία τους.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο ισχύων νόμος για την ευθύνη υπουργών διαμορφώθηκε από τη Βουλή και όχι από το Δικαστικό Σώμα. Οι δικαστές συνεπώς δεν μπορούν να παρανομήσουν κατά την εφαρμογή του σε διάψευση των προσδοκιών αλλά και των συνηθειών ορισμένων".
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, τέλος, "ως εκ τούτου, οι πολιτικοί που μέχρι τώρα επιφύλαξαν στους εαυτούς τους το προνόμιο να έχουν και την πίτα και το μαχαίρι, ας κάνουν επιτέλους την αυτοκριτική τους και ας σταματήσουν να στοχοποιούν τους δικαστές και μάλιστα στις ύποπτες μέρες που ζούμε. Ίσως έτσι επιτύχουν την ύστατη ώρα της απαξίωσης στα μάτια του λαού να περισώσουν κάτι από την αξιοπιστία τους. Για να φτάσει επιτέλους το μαχαίρι στο κόκαλο".
--> Προχθές σε μια εκπομπή της ΝΕΤ εμφανίστηκε ο κ. Μιχάλης Σταθόπουλος, καθηγητής Νομικής και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, και επισήμανε ότι υπάρχει κι άλλη μια δυνατότητα που δίνει το Σύνταγμα στο περίφημο άρθρο 86, στην 5η και τελευταία παράγραφό του:
"Αν για οποιονδήποτε άλλο λόγο, στον οποίο περιλαμβάνεται και η παραγραφή, δεν περατωθεί η διαδικασία που αφορά δίωξη κατά προσώπου που είναι η διετέλεσε μέλος της Κυβέρνησης ή Υφυπουργός, η Βουλή μπορεί, ύστερα από αίτηση του ίδιου ή των κληρονόμων του, να συστήσει ειδική επιτροπή στην οποία μετέχουν και ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί για τον έλεγχο της κατηγορίας".
Αυτή η δυνατότητα που δίνει το Σύνταγμα για συνέχιση της υπόθεσης ακόμα και μετά την παραγραφή, πρέπει συμφώνα με τον elawyer να αξιοποιηθεί… Φυσικά προϋποτίθεται η αίτηση των ίδιων των εμπλεκόμενων…
Το άλλο με τον Τοτό?...
