Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Άδωνης Γεωργιάδης προέβη την 15-01-09 στις εξής πρωτοφανείς πλην όμως όχι πρωτάκουστες δηλώσεις με τις οποίες κάλεσε την κυβέρνηση να πάρει μια “σοβαρή πρωτοβουλία για να δούμε στο Κοινοβούλιο ποιος κυβερνά την Ελλάδα, η Βουλή, δηλαδή οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, ή οι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας που δεν ξέρω ποιος τους έχει διορίσει και από πού κρατά η σκούφια τους;” Και όλα αυτά, για να καταλήξει στο εξής πρωτάκουστο: “Κλείνω με το Συμβούλιο της Επικρατείας, που νομίζω ότι είναι το μεγάλο θέμα. Έχει καταντήσει βραχνάς στην πρόοδο της ελληνικής δημοκρατίας”! (εφημερίδα Η ΑΥΓΗ 15/01/2009)
Και όλα αυτά επειδή με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) αναστέλλεται η πρόοδος των εργασιών της ανάπλασης στο Βοτανικό μέχρις ότου επ αυτού αποφανθεί το Συμβούλιο για την ουσία της υπόθεσης.
Η διατυπωθείσα παρακάτω θέση μου αφορά στη διαχρονικά πλέον διαπιστωμένη και συνεχώς εντεινόμενη εμφανή σχοποιηση του θεσμού του ΣτΕ από ορισμένους πολιτικούς.
Δεδομένο είναι ότι το διαβλητό μιας οποιαδήποτε διαδικασίας και ενός οποιουδήποτε συστήματος οφείλεται σε ένα και μοναδικό παράγοντα. Τον παράγοντα άνθρωπο. Υπό αυτό το πρίσμα , η διαφθορά και διαπλοκή εμποτίζει όλα τα ανθρώπινα συστήματα και όλες τις διαδικασίες. Η σκοπιμότητα είναι παρούσα σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ομοίως στη δημοκρατία , ομοίως δε και στη Δικαιοσύνη.
Αναφορικά με τη λειτουργία της δημοκρατίας (έτσι όπως το «φαινόμενο» εκτυλίσσεται στη Χώρα μας) , δεδομένης της ακραίας και καθολικής διαφθοράς , αυτή ορίζεται περισσότερο ως καθεστωτισμος , παρά ως ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που σκοπό έχει την προαγωγή του συμφέροντος της ολότητας. Όμως αυτή έχουμε αυτή εμπιστευόμαστε… Ελλείποντος ενός νέου Κεινς ή ενός νέου Μαρξ , ελλείπει και φέρελπις αντικαταστάτης της…
Αναφορικά με τη Δικαιοσύνη , διαβεβαιώνω προσωπικά τον πολίτη , ότι ναι μεν το δικαιοδοτικο έργο παράγεται με ρυθμούς εξαιρετικά αργούς (ορισμένες φορές μάλιστα σε βαθμό συστημικης αρνησιδικίας) , πλην όμως παράγεται κατά τρόπο απολύτως επιστημονικό και δίκαιο. Και αυτό σε ποσοστό άνω του 90% των περιπτώσεων … Έχοντας χειριστεί σημαντικό αριθμό ανώνυμων υποθέσεων (δηλαδή υποθέσεων του κοινού μέσου πολίτη) , καταθέτω ως δικηγόρος , ότι ουδέποτε μέχρι σήμερα αντελήφθην διαπλοκή και διαφθορά κατά τρόπο που να επηρεάζεται η κρίση του δικαστή… Η σύγκριση λοιπόν των δυο εξουσιών (εκτελεστικής και δικαστικής) είναι , από την άποψη του εύρους και της δομής της διαφθοράς , σα να συγκρίνεις ένα οργανωμένο δίκτυο επαγγελματιών Σιτσιλιανων μαφιόζων με μια μικρή ομάδα προσώπων που ρέπουν προς την χαμηλής έντασης παραβατικοτητα…
Η τυχόν δε απονομή κατά τρόπο –αντικειμενικά- άδικο , έχει περισσότερο να κάνει με την ανεπάρκεια του φυσικού δικαστή παρά με τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Αυτό όμως συνιστά αδυναμία του συστήματος η οποία είναι ως ένα βαθμό ανησυχητική όχι όμως καταστροφική (ως είναι η εκτεταμένη διαφθορά που διέπει τη Διοίκηση). Και δεν είναι καταστροφική διότι η συντριπτική πλειοψηφία των λειτουργών της δικαιοσύνης είναι απολύτως επαρκείς τόσο επιστημονικά όσο και από άποψη ηθικού παραστήματος. Ειδικά στο δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας (όπου η επιστημονική επάρκεια των δικαστών είναι υψηλότατου επιπέδου) , η παραγωγή του δικαιοδοτικου έργου είναι –κατά την άποψη μου στο δεδομένο αυτό χρόνο- απολύτως δίκαιη.
ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΟΤΑΝ ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣτΕ οι δικαστές του οποίου (και στις τρεις βαθμίδες) είναι μαζί με αυτούς του Αρείου Πάγου η νομική ελίτ της χώρας. Ο μεγαλύτερος παράγοντας για την καταξίωση του θεσμού είναι ότι έχει προσπαθήσει, ακολουθώντας ξένα πρότυπα προσαρμοσμένα όμως στην ελληνική πραγματικότητα, να διατυπώσει δεσμευτικές για τη Διοίκηση (Δημόσιο, Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου κλπ.) γενικές αρχές, οι οποίες θα πρέπει να διέπουν τη δράση της. Τέτοιες αρχές είναι για παράδειγμα η αρχή της προστασίας της εμπιστοσύνης του καλόπιστου διοικουμένου ή η αρχή της αναλογικότητας. Η αρχή της αναλογικότητας είναι μια από τις πιο σημαντικές αρχές του διοικητικού δικαίου και σημαίνει ότι ένα επαχθές για το διοικούμενο μέτρο που λαμβάνει η διοίκηση για κάποιο σκοπό πρέπει να είναι πρόσφορο και αναγκαίο για την επίτευξη του σκοπού και η βλάβη στο διοικούμενο από το μέτρο να μην ξεπερνά υπέρμετρα την κοινή ωφέλεια από το μέτρο. Σημαντικό ρόλο παίζει το ΣτΕ, και ιδίως το καθ'ύλη αρμόδιο Ε' Τμήμα, στην προστασία του περιβάλλοντος, καθώς ελέγχει αν στην πράξη η Διοίκηση τηρεί τις διακηρύξεις του Συντάγματος και των Νόμων για την προστασία του περιβάλλοντος (προστασία των δασών, εκπόνηση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων κλπ.) και δε διστάζει να ακυρώσει εκτέλεση μεγάλων δημοσίων έργων, επειδή δεν πληρούν τους σχετικούς όρους.
Για τους ανωτέρω αυτούς λόγους , το ΣτΕ αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του ελληνικού συστήματος δικαστικού ελέγχου της διοικητικής δράσης. Είναι το Ανώτατο Δικαστήριο ελέγχου της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων και έχει καταξιωθεί ως ο ισχυρός προστάτης, τόσο του πολίτη, όσο και του δημοσίου. Αποτελεί δε το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη έναντι ενός άκρως διεφθαρμένου κράτους , αφού το δικαστήριο αυτό αναδείχθηκε ως το πλέον ανεξάρτητο δικαστήριο της νεότερης Ελλάδας.
Η διαπίστωση αυτή για την ανεξαρτησία του δικαστηρίου έχει μεγάλη σημασία τούτο διότι στην ενώπιον αυτού διαδικασία, ο πολίτης έχει πάντοτε ως αντίδικο τη Διοίκηση. Μια Διοίκηση νοσούσα βαριά από την επιδημία της διαφθοράς και της πανθομολογούμενης δυστυχώς διαπλοκής της με κάθε λογής συμφέροντα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι, για τον κατατρεγμένο από τη Διοίκηση πολίτη , το Συμβούλιο της Επικρατείας αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο ελπίδας.
Αυτός είναι και ο λόγος που από συστάσεώς του και ιδίως , τα τελευταία χρόνια, οι εκάστοτε κυβερνώντες, με πρόσχημα την καθυστέρηση της υλοποίησης των αποφάσεων της Διοίκησης καθώς και τη δήθεν αναγκαιότητα της βελτίωσης της λειτουργίας του , επιχειρούν να το απαξιώσουν άλλως να το κοντύνουν. Τούτο συνέβη το 1993, όταν είχε επιχειρηθεί να αποδυναμωθεί με νόμο το Ε΄ Τμήμα , το 2001 που , παρ’ ολίγον να θεσπιστεί με την αναθεώρηση του Συντάγματος διάταξη που θα επέτρεπε στην εκάστοτε κυβέρνηση να αφαιρεί κατά βούληση από το ΣτΕ κρίσιμες αρμοδιότητές , ή όταν με τη συνταγματική αναθεώρηση προτάθηκε να συσταθεί Συνταγματικό Δικαστήριο , πρόταση που είχε ως στόχο να αφαιρεθεί από τα ανώτατα δικαστήρια και κυρίως από το ΣτΕ ο θεσμικός και διαχρονικά συνεπής ρόλος του που συνίσταται στον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων (βλ και σχετικό αρθ. Των Επ. Σπηλιωτόπουλου, Χρίστου Πολίτη και Νίκου Κ. Αλιβιζάτου). Επί του ζητήματος της εισαγωγής του θεσμού του Συνταγματικού Δικαστηρίου είχε εμπεριστατωμένα αντιδράσει η Ολομέλεια. Είχε αποκρούσει, ως μη σκόπιμη οιαδήποτε σχετική αναθεώρηση , θεωρώντας ότι η προσπάθεια να κοντύνουν το ΣτΕ άλλως η επιχειρούμενη μεταβολή της τάξεως του ισχύοντος συστήματος ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων , θα αναιρούσε τα βασικά αυτά χαρακτηριστικά του συστήματος, δεδομένου ότι θα αφαιρούσε από τα κατώτερα δικαστήρια την αρμοδιότητα, όταν ελέγχουν την συνταγματικότητα των νόμων, να μην εφαρμόζουν τις διατάξεις, που κρίνουν ως αντισυνταγματικές, με αποτέλεσμα την συρρίκνωση του ασκούμενου ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων (βλ σχετικά και Απόφαση της Ολομέλειας σε Συμβούλιο σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος Αριθμός 4/2007).
Η διαχρονικά διαπιστωμένη αμεροληψία του Δικαστηρίου , η ανεξαρτησία του καθώς και ο θεσμικός του ρόλος που βάζει φρένο στις κάθε λογής παράνομες επιδιώξεις και μεθοδεύσεις της Διοίκησης , αποτελούν τους πραγματικούς λόγους που ανέκαθεν το ΣτΕ ενοχλούσε ορισμένους πολιτικούς .
Αιχμή του δόρατος των επιθέσεων κατά του ΣτΕ , είναι η δήθεν αδυναμία της εκτέλεσης των αποφάσεων της εκλεγμένης από το Λαό (sic) εκτελεστικής εξουσίας , καθώς και η προσαπτομενη στους Δικαστές παραγωγή δικαιοδοτικου έργου με δήθεν σκοπιμότητα. Η προσαπτομενη στο ΣτΕ κατηγορία ως δήθεν τροχοπέδη στην πολιτική βούληση , μετουσιώνεται στην έκφραση αγανάκτησης (!) ορισμένων πολιτικών ανδρών μας που συχνά πυκνά αναρωτιούνται δημόσια : «ποιος τελικά κυβερνά αυτό τον τόπο»?!!! Βεβαίως την απάντηση τη δείχνει η κατάσταση της Χώρας και τη δίνουν σύσσωμοι οι πολίτες:
«Όλοι αυτοί οι νυν , οι πρώην και οι… δόκιμοι και όχι βεβαίως το ΣτΕ το οποίο ούτε κυβερνά ούτε κατάντησε τη Χώρα έτσι όπως αυτοί που του επιτίθενται την κατάντησαν»…
