the case is closed
Γεννήθηκε
με τα φώτα της ΔΕΘ στραμμένα πάνω του. Υπό το βλέμμα ενός κιτς, τσάμπα
αερομεταφερόμενου θιάσου. Ανακοινώθηκε από τον πατέρα όλων των τεχνοκρατών. Από
τον πανίσχυρο, τον στομφώδη, τον
βλοσυρά βαρύγδουπο τσάρο της εθνικής
οικονομίας.
Η
διαδρομή του διήρκεσε λίγο. Και τελείωσε άδοξα. Ήσυχα, δίχως τυμπανοκρουσίες
και χωρίς μεγαλοστομίες. Η αυλαία έπεσε οριστικά χθες στα παράθυρα κάποιου
πρωιναδικου… Το τέλος του ανακοινώθηκε επίσημα από κάποιο Θεοχάρη. Τελευταία του στάση, μια σκοτεινή ανήλιαγη ντουλάπα
μιας κάποιας φορτωμένης Δ.Ο.Υ… Μακριά απ το φως το ηλεκτρικό…
Το
ζήσαμε αυτό το τέλος. Το είδαμε να γεννιέται, να ανδρώνεται, να τσαμπουκίζει
και να τρομοκρατεί. Ο νομικός ο κόσμος είχε χρέος εδώ μεγάλο. Να μη το αφήσει
να περάσει. Πληροφορίες έλεγαν ότι άμα το ΕΕΤΗΔΕ περνούσε, θα ακολουθούσε χαράτσι
άλλο. Το Ε.Τ.Π.Κ.Ε.Κ.Ε.Δ (Ειδικό Τέλος Προστασίας Κτισμένων Επιφανειών Κέντρων
Εστίασης και Διασκέδασης) που θα νομιμοποιούσε το χαράτσι που οι νονοί της νύχτας επιβάλουν στους καταστηματάρχες
με πάγια παρεχόμενη σε αυτούς υπηρεσία ανταποδοτικού χαρακτήρα, την επίτευξη
του στόχου για την αποφυγή τοποθέτησης εκρηκτικών μηχανισμών στα καταστήματά
τους, από την οποία εξαρτάται η πραγματική αξία και βιωσιμότητα της επιχείρησής
τους. Το σκεπτικό ήταν σύμφωνα με πληροφορίες, ότι επιβάλλεται σε περιουσία
της οποίας η πραγματική αξία εξαρτάται απολύτως από την αποφυγή τοποθέτησης
εκρηκτικών μηχανισμών και συνεπώς εμπεριέχει σαφή στοιχεία εμμέσου
ανταποδοτικότητας.
Έβγαλα
για αυτό το λόγο ένα και δυο και τρία ποστ. Μετά ήρθε στο γραφείο ένας αγωνιστής
μεγάλος. Και μου πε να το πάμε μέχρι τέλους.
Κοινοποιήθηκε εξώδικο κατά ΔΕΗ (ποστ εδω). Ήταν αίτηση ακύρωσης σε συσκευασία εξώδικης δήλωσης. Άκουσα απόψεις
πολλές. Μίλησα με σοφούς και άξιους δικηγόρους. Οι περισσότεροι ήταν της άποψης να
πάμε στο ΣτΕ. Εγώ πάλι ήθελα η μάχη να δοθεί στα χαμηλά. Στα Πρωτοδικεία
της χώρας όλης. Με διασπορά των δικογράφων στο ιντερνέτ. Προσωπικά δεν με έβρισκε
σύμφωνο η ολοένα αυξανόμενη "επικυρωτική" στάση του ΣτΕ στα χρόνια τούτα
τ αραχνα.
Ήταν που δεν συμφώνησα και με την κρίση Του, ότι η υποχρέωση
καταβολής παραβόλου 100 ευρώ ως προϋπόθεση του παραδεκτού ενδίκου βοηθήματος δεν αντίκειται στα περί δικαστικής προστασίας
που προβλέπει το άρθρο 20 παράγραφος 1 του Συντάγματος, ούτε στο άρθρο 6
παράγραφος 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), αλλά ούτε
και στην συνταγματική αρχή της αναλογικότητας με την οποία αναιρέθηκε απόφαση
του Διοικητικού Πρωτοδικείου που έκρινε ότι ύστερα
από δύο διαδοχικές νομοθετικές
επεμβάσεις, το παράβολο υπέρ-εικοσαπλασιάστηκε σε ιδιαίτερα σύντομο χρονικό
διάστημα [από € 4,40 που οριζόταν μέχρι τις 8.6.2008 ορίστηκε μέχρι την
31.12.2010 σε € 25, ενώ ήδη από 1.1.2011 ορίζεται σε € 100] καταλήγοντας
ότι ενόψει τούτου, η επιβάρυνση που
συνεπάγεται πλέον για τον διοικούμενο η
υποχρέωση καταβολής του εν λόγω αναπροσαρμοσμένου παραβόλου, το οποίο
ισοδυναμεί περίπου με τρία ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη είναι ικανό από τη
φύση του να παρεμποδίσει το δικαίωμα του διοικουμένου να προσφύγει ενώπιον του
διοικητικού δικαστηρίου.
Πρόφτασαν
όμως και έκαναν οι έλληνες φορολογούμενοι αίτηση
για την ακύρωση του ΕΕΤΗΔΕ οπότε δρόμος άλλος δεν υπήρχε. Ασκήσαμε και μεις αίτηση ακύρωσης, που έκατσα
και την έγραψα με νομολογία μόνο του ΣτΕ (ποστ εδω). Έβαλα και ασφαλιστικά. Να μη κοπεί το ρεύμα στον ΑΝΘΡΩΠΟ, που όμως απορρίφθηκαν.
Δε
μπορώ να ξέρω τι θα βγάλει το Ανώτατο Δικαστήριο. Το Δικαστήριο πάντως αυτό
είναι ΘΕΣΜΟΣ. Στάθηκε ψηλά ακόμα και
σε χρόνια μαύρα. Πιο μαύρα (?) από αυτά που ζούμε τώρα. Διαδίδουν οι κολαούζοι φήμες, ότι το ΣτΕ έκρινε το χαράτσι συνταγματικό. Δε λέω να το πιστέψω...
Και αυτό άσχετα με το νομικό πλαίσιο σύνταξης
των Μνημονίων όπως το προσδιόρισε ο πρόεδρός Του. Ότι κυρίαρχος σ' ένα πολίτευμα είναι αυτός που έχει την εξουσία να κρίνει εάν υφίστανται έκτακτες συνθήκες.
Γίνεται όμως ο νόμος λάστιχο?
ΟΧΙ δεν γίνεται. Όχι τουλάχιστον σε μια Δημοκρατία. Ούτε
καν σε μια κατ' επίφαση δημοκρατία. Κατέβασε κάτω τα τανκς άμα θες και κάνε παιχνίδι
σοβαρό. Στις Δημοκρατίες όμως υπάρχουν πράγματα
που ΔΕΝ γίνονται. Γιατί έχει όρια το λάστιχο που απαιτείς να κάνουν τα δικαστήρια
το νόμο… Γιατί έχει όρια το δημόσιο συμφέρον… Όρια έχει και αυτό που λέμε έκτακτες
συνθήκες...
Και δε γίνεται το δίκιο λάστιχο γιατί είναι
ζωντανό. Καταλύεις νομοθετικά μια διάταξη και ξεπηδάμε δέκα, από κει που δε το περιμένεις. Και όλες μαζί σου λένε ότι παρανομείς. Όσες στρατιές συμβούλων και να βάλεις, νόμος
παράνομος δε στέκεται. Και είναι αυτό το λογικό. Το δίκιο δε φτιάχτηκε χθες.
Ούτε από σένα φτιάχτηκε. Εξελίσσεται από τότε που κατεβήκαμε από τα δέντρα. Και
με τη νομολογία τούτη που ναι γραμμένη σήμερα, ζούμε 200 χρόνια τώρα… Όπως λοιπόν και να το φτιάξεις,
θυμήσου: κάπου κάπως κάποτε, βγήκε μια νομολογία
που έκρινε το παράνομο που πας να μας περάσεις… Παρ το λοιπόν χαμπάρι ότι η
νομιμότητα δεν καταλύεται με πιρουέτες νομοθετικές.
Μόνο με τανκς. Αν τολμάς.
Γίνεται κάποιος να πάει κόντρα
πολύ στο δίκιο? ΟΧΙ δε γίνεται. Όχι πάντως αν δεν είναι υπουργός. Γιατί μόνο το
πολιτικό έγκλημα είναι θεσμικά κατοχυρωμένο. Ακόμα…
Έτσι
έγινε και με το ΕΕΤΗΔΕ. Δε χρειάστηκε να εκδώσει απόφαση το Δικαστήριο. Γιατί κόντρα
πολύ στο δίκιο, κανείς που δεν είναι υπουργός δεν μπορεί να πάει για πολύ. Έτσι,
πάνω που φαινότανε δεμένο, το πραγμα στράβωσε από αλλού.
Στράβωσε στην είσπραξη…
Πλήρωναν
οι αντιρρησίες ρεύμα και συ διέταξες να πάει
στο ΕΕΤΗΔΕ. Γίνεται? ΟΧΙ δε γίνεται. Και ας φαινότανε δεμένο. Και ας διατάχτηκε το ΤΠΔ να μη δέχεται ρεύμα χωρίς χαράτσι...
Έλα
όμως που ξεπήδησε νομολογία από αλλού. Σε ποσότητα άφθονη και ποιότητα εξαιρετική. Νομολογία για τον εκούσιο και τον αναγκαστικό
συμψηφισμό… Στο χορό μπήκε η υπεξαίρεση
σε περίπτωση παράνομου συμψηφισμού και έφυγε έτσι εξώδικο κατά ΔΕΗ, που κοινοποιήθηκε
και στον Εισαγγελέα με θέμα Το παράνομο
της ιδιοποίησης και συμψηφισμού από τη ΔΕΗ, των απαιτήσεων από χρεοπιστώσεις
της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος και των τελών υπέρ ΕΡΤ, με την
«ανταπαίτηση» που η ΔΕΗ θεωρεί ότι έχει έναντι των καταναλωτών, από την
απαίτηση του Δημοσίου από το ΕΕΤΗΔΕ. Ενδείξεις τέλεσης του εγκλήματος της
υπεξαίρεσης (εξώδικο εδώ , ποστ εδω)
Ακλούθησε
στις 06/03/2012 η σταλινικού τύπου ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών με την
οποία επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθεί η κακουργηματική υπεξαίρεση ως έξης: Για τη συντριπτική, πλειονότητα των
καταναλωτών που πρέπει να συγκαταβάλουν το λογαριασμό της ΔΕΗ και το ειδικό
τέλος ακινήτων δεν έχει κανένα πρακτικό
νόημα η μερική εξόφληση ενός λογαριασμού της ΔΕΗ γιατί στον επόμενο λογαριασμό εξοφλείται το τμήμα του λογαριασμού που
δεν έχει καταβληθεί, δηλαδή αυτό που αφορά το ειδικό τέλος ακινήτων και όχι
την κατανάλωση ρεύματος. Όσοι,
συνεπώς, έχουν την εντύπωση ότι εξοφλώντας εν μέρει τον λογαριασμό τους
εξοφλούν το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας και όχι το ειδικό τέλος ακινήτων, έχουν
εσφαλμένη εντύπωση, την οποία καλλιεργούν ενδεχομένως και ορισμένα στελέχη
της ΔΕΗ κατά παράβαση του νόμου και των συμβατικών υποχρεώσεων της εταιρίας.
Αυτό πρέπει να αποσαφηνιστεί για την
προστασία του καταναλωτικού κοινού !!! (ολόκληρη εδώ)
Ακoλούθησε
η απάντηση της ΔΕΗ στο παραπάνω εξώδικο που συντάχθηκε κάπου μεταξύ τσιγάρου και καφέ. Ίσως λόγω της μικρής πλέον σημασίας της, αφού επρόκειτο για το κύκνειο άσμα του ΕΕΤΗΔΕ...
Γίνεται σώφρων άνθρωπος να παραμείνει
στη διοίκηση της ΔΕΗ υπό τις αυτές συνθήκες απόλυτης κατάλυσης της νομιμότητας?
Γίνεται δίχως ποινική ασυλία? ΟΧΙ δε γίνεται.
Έλα
να καθίσουμε μαζί και να σκεφτούμε μια ευθεία
αγωγή κατά της ΔΕΗ. Με το 914 Α.Κ και το
375 Π.Κ. Συν μια παρεμπίπτουσα
του ίδιου ανθρώπου με την ιδιότητα του μετόχου σήμερα, που κατά το χρόνο έκδοσης
της απόφασης να κρατά τις μετοχές του κάτω από το στρώμα… Που να ζητεί να του επιδικαστεί
κατά το λόγο της μετοχικής συμμετοχής του ό,τι υποχρεώθηκε η ΔΕΗ να του καταβάλει
ως αποζημίωση στην πρώτη αγωγή. Κάτσε τώρα κάτω και αναλογίσου ότι τα σοσιαλ Μήδεια κατέχουν την τέχνη της
μαγείας να διαδίδουν δικόγραφα φερ' ειπείν, για
χίλιες και μια νύχτες… Απ’ άκρη
σ άκρη της χώρας μέσα σε δευτερόλεπτα… Έλα
τώρα εσύ στη θέση του ΔΣ, με τούτο δω να τιτιβίζει από κλαουντ σε κλαουντ…
ΓΙΝΕΤΑΙ να μην νιώσεις τη καρέκλα
της ΔΕΗ ηλεκτρική? ΟΧΙ δε γίνεται.
Γιατί
ες αεί προστάτες -και ιστορικά άμα το δεις- ποτέ κανένα σύστημα δεν είχε. Η Δικαιοσύνη
όμως υπήρχε και θα υπάρχει πάντα… Πριν και μετά τους εφήμερους προστάτες. Ανεξαρτήτως
συστήματος. Έλα τώρα εσύ στη θέση του ΔΣ και κάτσε και αναλογίσου ότι μια τέτοια αγωγή θα δικαζόταν
στο πρώτο το βαθμό, από δικαστές που είναι στη νομική ακόμα… Πιθανόν με άλλο πολιτικό σύστημα. Με άλλα πρόσωπα
που θα είναι οι νέοι κυρίαρχοι. Σ' ένα πολίτευμα που αυτοί θα έχουν την εξουσία να κρίνουν εάν θα υφίστανται έκτακτες
συνθήκες…
Να με συμπαθάς άλλα θα τολμήσω
εδω να πω ότι η βραδύτητα στη δικαστική εκκαθάριση των εκκρεμών υποθέσεων, είναι στην προκείμενη
περίπτωση ο σωσμός της δημοκρατίας μας. Ή έστω ότι απέμεινε από αυτή. Αν δεν είχαν
έτσι τα πράγματα, τούτοι εδώ θα είχαν διαλύσει το σύμπαν.
Δεν θα μπορούσε στην περίπτωση
του ΕΕΤΗΔΕ να μην αναφερθώ στην προσωπική αστική ευθύνη της πολίτικης και πολιτειακής
ηγεσίας. Είναι αυτονόητο ότι προσωπική αστική ευθύνη δεν μπορεί να σταθεί παντού.
Είναι
προφανές ότι οι πράξεις που ανάγονται στην διαχείριση της πολιτικής εξουσίας
και, ως εκ τούτου, έχουν τον χαρακτήρα κυβερνητικής πράξεως, εκφεύγουν του
ελέγχου της Δικαιοσύνης. Τούτο δε διότι με τις πράξεις αυτές δεν ασκούνται, εν
στενή εννοία, διοικητικές αρμοδιότητες, αλλ’ αντιμετωπίζονται, από τα ανώτατα
όργανα του Κράτους, πολιτικής φύσεως ζητήματα, αναγόμενα στην διαχείριση
προβλημάτων υψίστης σημασίας για την Χώρα. Επομένως, από την φύση τους οι
πράξεις αυτές δεν μπορούν να υπάγονται στον έλεγχο των δικαστηρίων, διότι άλλως
ο έλεγχος αυτός θα υπεισήρχετο ανεπίτρεπτα σε πεδίο αμιγώς πολιτικών
εκτιμήσεων, που εκφεύγει από το πεδίο του ασκουμένου από τα δικαστήρια ελέγχου.
Επομένως, η δράση της εκτελεστικής
λειτουργίας δεν υπόκειται στον δικαστικό έλεγχο.
Τούτο όμως όλως κατ’
εξαίρεση, μόνον σε τομέα, που το ίδιο το Σύνταγμα ανέχεται.
Τέτοιος δε τομέας είναι ως προελέχθη ο
τομέας της εκ μέρους της εκτελεστικής
λειτουργίας αμιγούς διαχείρισης της
πολιτικής εξουσίας (δηλαδή οι σχέσεις της κυβερνήσεως με την Βουλή και οι
διεθνείς σχέσεις της Χώρας). Τούτο δε διότι δεν νοείται, κατά τα προεκτεθέντα,
«κυβερνητική» πράξη, με την οποία γίνεται επέμβαση στην άσκηση ατομικών
δικαιωμάτων, τα οποία κατοχυρώνει και ρυθμίζει κανόνας δικαίου συνταγματικής
τάξεως, να μην είναι ελεγκτή από την
δικαστική εξουσία.
Για
πράξεις συνεπώς οι οποίες έχουν εξόφθαλμα
απολέσει τον αμιγή «κυβερνητικό» τους χαρακτήρα όπως η πρωτοφανής στα νομικά χρονικά νομοθέτηση
του ΕΕΤΗΔΕ και ιδίως η επιβολή αυτού δια της βίας, η σκανδαλώδης υπαγωγή της άρνησης ή αποφυγής πληρωμής
διοδίων τελών στον ΚΟΚ, το άρθρο 2 ν.
4055/2012 με το οποίο αντικαταστάθηκε το άρθρο 346 του Αστικού Κώδικα κατά το μέρος της τοκοφορίας από προδιατυπωμένες συμβάσεις οι ΓΟΣ των οποίων έχουν κριθεί άκυροι με τελεσίδικες και αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες (πράξεις) εκδόθηκαν από όργανα της εκτελεστικής
εξουσίας, κατά νομιμοφανή επίκληση διατάξεως νόμου, η οποία αναθέτει μεν να
προβεί σε στάθμιση των αναγκών της διαχείρισης της εσωτερικής πολιτικής
εξουσίας, ταυτόχρονα, όμως, η πράξη αυτή έχει και αντανάκλαση στην άσκηση ατομικού δικαιώματος, κατοχυρωμένου
συνταγματικώς, ενός ή περισσοτέρων προσώπων, θίγοντάς το ή ρυθμίζοντάς την
άσκησή του, τότε η πράξη αυτή, έχοντας απολέσει τον αμιγή «κυβερνητικό»
της χαρακτήρα, επανέρχεται στον κανόνα της εκτελεστής διοικητικής πράξεως και
είναι ελεγκτή από τον δικαστή.
Έχω δε τη γνώμη ότι τα ανωτέρω ενδεικτικά νομοθετήματα, δεν συνιστούν απλώς πράξεις ή
παραλείψεις κατά την ενάσκηση των καθηκόντων της πολίτικης και πολιτειακής ηγεσίας
αλλά ότι πρόκειται για συμπεριφορές που βρίσκουν νομικό έρεισμα σε
διατάξεις υπερεθνικής ισχύος για την προσωπική
αστική ευθύνη των δημοσιων λειτουργών, με τις οποίες ρυθμίζεται πότε
ενάγεται ως προσωπικώς υπεύθυνος προς αποζημίωση, όχι το Δημόσιο ή το ν.π.δ.δ.,
αλλά το όργανο που προκάλεσε τη ζημία, καθόσον υπέχει προσωπική ευθύνη για
ακύρωση της ζημίας με αγωγή η οποία ανήκει στη δικαιοδοσία του πολιτικού
δικαστηρίου.
